Μυκηναϊκή ελληνική: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 33:
Τα κείμενα των πινακίδων είναι ως επί το πλείστον κατάλογοι και αρχεία απογραφής. Δεν έχουν διατηρηθεί αφηγηματικά κείμενα ούτε, πολλώ μάλλον, ποιητικά ή μυθικά κείμενα. Εντούτοις, είναι δυνατόν να αποκτήσουμε κάποια γνώση για τον λαό που παρήγαγε αυτά τα κείμενα, καθώς και για τη [[Μυκηναϊκή περίοδος|Μυκηναϊκή περίοδο]], λίγο πριν από την έναρξη των αποκαλούμενων ''Σκοτεινών Αιώνων'' τής ελληνικής ιστορίας.
Σε αντιδιαστολή προς μεταγενέστερες μορφές/ποικιλίες τής Ελληνικής, η Μυκηναϊκή διέθετε επτά διακριτές πτώσεις: [[ονομαστική]], [[γενική]], [[δοτική]], [[οργανική]], [[τοπική]] και [[κλητική]] (παρ' ότι η οργανική και η τοπική εμφανίζονται μόνο υπολειμματικά, δηλ. χωρίς οργανική λειτουργία στα κείμενα, πράγμα που ερμηνεύει τη σταδιακή εξαφάνιση της μορφολογικής κατηγορίας τους)<ref>Andrew Garrett, «Convergence in the formation of Indo-European subgroups: Phylogeny and chronology», στο ''Phylogenetic methods and the prehistory of languages'', εκδ. Peter Forster & Colin Renfrew (Cambridge: McDonald Institute for Archaeological Research), 2006, p. 140: παράθεση του Ivo Hajnal, ''Studien zum mykenischen Kasussystem''. Berlin, 1995, με την επιφύλαξη ότι "the Mycenaean case system is still controversial in part (το μυκηναϊκό πτωτικό σύστημα
==Φωνολογία και Ορθογραφία==
|