Άλκηστις (μυθολογία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 2:
[[Αρχείο:J H Tischbein dÄ Alkeste 2.jpg|thumb|300px|''«Ο Ηρακλής επιστρέφει την Άλκηστη στον Άδμητο»'' (περ.1780), Johann Heinrich Tischbein.]] Η '''Άλκηστις''' ήταν θυγατέρα του [[Πελίας|Πελία]] και της [[Αναξίβια|Αναξιβίας]], κόρης του [[Βίας|Βίαντος]] ή κατ΄ άλλους της [[Φιλόμαχη|Φιλομάχης]], κόρης του [[Αμφιάραος|Αμφιάραου]], αδελφή δε του [[Άκαστος|Ακάστου]], της [[Πεισιδίκη]]ς, της [[Πελοπία]]ς και της [[Ιπποθόη]]ς, η ωραιότερη όλων των αδελφών, «''δία γυνακών Άλκηστις Πελιάο θυγατρών είδος αρίστην''» (Η θειότερη των γυναικών, Άλκηστις εκ των θυγατέρων του Πελία η ωραιότερη στη μορφή) [[Ιλιάδα]] Β’ 715.
Η Άλκηστις ζητήθηκε σε γάμο από πολλούς. Ο πατέρας της όμως την υποσχέθηκε σ' εκείνον που θα κατάφερνε να ζεύξει θηρία διαφορετικού γένους. Την κέρδισε λοιπόν με την βοήθεια του [[Απόλλων|Απόλλωνα]] ο [[Άδμητος]] που συνέζευξε λέοντα με κάπρο που ο θεός προηγουμένως τα είχε εξημερώσει. Έτσι ο γάμος τους γιορτάσθηκε με κάθε μεγαλοπρέπεια και η Άλκηστις αφοσιώθηκε στον σύζυγό της τόσο που έφθασε στο σημείο να δεχθεί να πεθάνει αντ' αυτού όταν η αυστηρή θεά [[Άρτεμις]] τον καταδίκασε σε θάνατο, χολωθείσα, επειδή κατά τις θυσίες του [[Υμέναιος|Υμεναίου]] την λησμόνησε, δίνοντάς του όμως τη χάρη να τον αφήσει «εν ζωή» αν άλλος εκουσίως προσφερόταν ν' αποθάνει.
Γραμμή 15 ⟶ 13 :
== Σχόλια ==
[[Εικόνα:Alcestis-Catacomb.jpg|thumb|Η Άλκηστις δίπλα στον [[Ηρακλής|Ηρακλή]] και τον [[Κέρβερος|Κέρβερο]]. Τοιχογραφία σε χριστιανική κατακόμβη.]]Ο μύθος αυτός στη διάρκεια των αιώνων απετέλεσε συγκινητικό υπόδειγμα συζυγικής πίστης, τόσο που ενέπνευσε πλήθος καλλιτεχνών του λόγου, του χρωστήρα και της σμίλης. Πρώτος ο [[Φρύνιχος (τραγικός ποιητής)|Φρύνιχος]] και μετά ο [[Ευριπίδης]] έγραψαν τις εμπνευσμένες ομώνυμες τραγωδίες, και από αυτούς παρέλαβαν τον μύθο οι λυρικοί. Από τις σχετικές ομώνυμες όπερες ξεχωρίζουν εκείνες του [[Άλκηστις (όπερα του Λουλλύ)|Λουλλύ]] και [[Άλκηστις (όπερα του Γκλουκ)|Γκλουκ]].▼
▲Ο μύθος αυτός στη διάρκεια των αιώνων απετέλεσε συγκινητικό υπόδειγμα συζυγικής πίστης, τόσο που ενέπνευσε πλήθος καλλιτεχνών του λόγου, του χρωστήρα και της σμίλης. Πρώτος ο [[Φρύνιχος (τραγικός ποιητής)|Φρύνιχος]] και μετά ο [[Ευριπίδης]] έγραψαν τις εμπνευσμένες ομώνυμες τραγωδίες, και από αυτούς παρέλαβαν τον μύθο οι λυρικοί. Από τις σχετικές ομώνυμες όπερες ξεχωρίζουν εκείνες του [[Άλκηστις (όπερα του Λουλλύ)|Λουλλύ]] και [[Άλκηστις (όπερα του Γκλουκ)|Γκλουκ]].
Αλλά και οι εικαστικές τέχνες αντιπροσωπεύονται με ανάγλυφες παραστάσεις κυρίως σε λάρνακες λόγω της νεκρικής υπόθεσης του μύθου, σε νεκρικά αγγεία, αλλά και σε τοιχογραφίες της [[Πομπηΐα]]ς κλπ. Περίφημες επ΄ αυτού οι λάρνακες της Κυψέλου και στη σαρκοφάγο της Βίλας Αλμπάνι, ως και σε ετρουσκικά αγγεία.
| |||