Φρίντριχ Σίλερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Pagaeos (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Pagaeos (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 6:
Το 1783-1787 γράφει δύο έργα: «Η συνωμοσία του Φιέσκο» και το «Ραδιουργία και έρως», έργα με τα οποία ο Σίλερ επιτίθεται στους αυλικούς, που με τις ραδιουργίες τους δημιουργούν την εγκληματική ζωή του κόσμου. Ο Σίλερ αρχίζει πια να διαγράφει με άνεση τους χαρακτήρες και η ανάλυσή του γίνεται βαθύτερη.
 
Έγραψε κι άλλα έργα με υψηλό καλλιτεχνικό επίπεδο, με αυστηρή τήρηση των ιδανικών του, όπως είναι τα «[[Ντον Κάρλος]]», «ΛουίζαΜαρία ΜίλερΣτιούαρτ», «ΜαρίαΓουλιέλμος ΣτιούαρτΤέλλος». Στα έργα του ακόμα δείχνει μια εξαιρετική επιδεξιότητα σταστη σκηνική σκηνικάδομή. Είναι κάτοχος των δραματικών εξάρσεων. Μέσα σ' αυτά ακούμε τα επίκαιρα μηνύματα και διδάγματα του [[Ουίλλιαμ Σαίξπηρ|Σαίξπηρ]].
 
Η φιλία του Σίλερ με τον [[Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε|Γκαίτε]] είχε μεγάλη επίδραση πάνω του. Ο Γκαίτε στάθηκε γι' αυτόν όχι μόνο ένας άριστος φίλος μα και ανεκτίμητος σύμβουλος, ένας ένθερμος σύντροφος, που τον ενθάρρυνε στις κρίσιμες στιγμές. Μαζί με τον Γκαίτε, το 1799, ήταν οι υπεύθυνοι των παραστάσεων του [[Αυλικό Θέατρο της Βαϊμάρης|Αυλικού Θεάτρου της Βαϊμάρης]].
Γραμμή 53:
*Jean Racine (Ρακίνας), ''Phèdre'' (Φαίδρα), 1805
*Carlo Gozzi (Κάρλο Γκότσι), ''Turandot'' (Τουραντό), 1801
 
 
 
==Ο Σίλερ στη μουσική==