Ιωάννης Λιάπης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 6:
Το 1962 υποστήριξε τη διατριβή του " Η αίσθησης και η αισθητική του χρώματος" και εξελέγει καθηγητής έπειτα απο δύο χρόνια στην έδρα της Διακοσμητικής Αρχιτεκτονικής, της σχολής Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, η οποία το 1963 μετονομάστηκε σε έδρα Αρχιτεκτονικής εσωτερικών χώρων.
Λίγα χρόνια αργότερα απολύθηκε από τη [[Χούντα των Συνταγματαρχών|Χούντα]], κατά την περίοδο αυτή εμβάθυνε σε θέματα διδασκαλίας και οργάνωσης των σπουδών. Έτσι όταν επανήλθε στη σχολή Αρχιτεκτόνων το 1974 είχε όλα τα εφόδια για να συμβάλει στην ανανέωση των σπουδών και την αναμόρφωση των μαθημάτων, κυρίως κατά την περίοδο που διετέλεσε Κοσμήτορας και πρόεδρος της Σχολής Αρχιτεκτόνων έγιναν αλλαγές οι οποίες διακρίνονται ακόμα.
Ο Ιωάννης Λιάπης , εκτός από τη συμβολή του στην επανοργάνωση της σχολής την περίοδο μετά την [[μεταπολίτευση]], υπήρξε και σημαντικός Αρχιτέκτων της μεταπολεμικής γενιάς, έχοντας αφομοίωση τα διδάγματα του Δημήτρη Πικιώνη.
Είχε σαφώς επηρεαστεί από το μοντέρνο κίνημα και τη γερμανική σχολή του [[Μπάουχαους]] . Το σημαντικό αρχιτεκτονικό του έργο σύνθεση, των παραπάνω επιδράσεων εντάσσεται στη μεταπολεμική εξελικτική ωρίμανση του Ελληνικού μοντερνισμού.
*Ήταν επίσης τεχνικός σύμβουλος στην [[Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος]] και διετέλεσε [[Υπουργείο Γεωργίας (Ελλάδα)|Υπουργός Γεωργίας]] στην μεταβατική κυβέρνηση Ξ. Ζολώτα το 1989.
| |||