Γεώργιος Τσολάκογλου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:tsolakoglou-jodl-ferrero-1941-04-23.jpeg|right|280px|thumb|Ο αντιστράτηγος Γεώργιος Τσολάκογλου (καθιστός δεξιά) συζητά με τον Γερμανό στρατηγό [[Άλφρεντ Γιοντλ|Γιοντλ]] (καθιστός δεύτερος από αριστερά) και τον Ιταλό στρατηγό Φερρέρο (προς τα δεξιά με την πλάτη προς τον φακό) το τρίτο και οριστικό πρωτόκολλο παράδοσης της Ελλάδας στη [[ναζιστική Γερμανία]] και τη φασιστική Ιταλία. [[Θεσσαλονίκη]], [[23 Απριλίου]] [[1941]]]]

Ο '''Γεώργιος Τσολάκογλου''' του Κωνσταντίνου ([[Ρεντίνα Αγράφων]], [[Απρίλιος]] [[1886]] – [[Αθήνα]], [[22 Μαΐου]] [[1948]]) ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] στρατιωτικός και πολιτικός, διορισμένος πρωθυπουργός κατά την περίοδο κατοχής της Χώρας [[1941]]–[[1942]] από τις δυνάμεις του Άξονα.
 
== Βιογραφία ==
 
Το πραγματικό του επίθετο ήταν Τσολάκογλους και ήταν αμφιθαλής αδελφός του αντιστράτηγου Νικολάου Σπυρόπουλου. Κατατάχθηκε στον Ελληνικό Στρατό και στη συνέχεια εισήλθε στη Σχολή Υπαξιωματικών από την οποία αποφοίτησε την [[7 Ιουλίου|7η Ιουλίου]] του [[1912]] με τον βαθμό του [[Ανθυπολοχαγός|ανθυπολοχαγού]] [[Πεζικό|Πεζικού]]. Μετά την αποφοίτησή του τοποθετήθηκε στο 4ο Σύνταγμα Πεζικού [[Λάρισα|Λαρίσης]].
Ως αξιωματικός του [[Ελληνικός Στρατός|Ελληνικού Στρατού]], ο Τσολάκογλου συμμετείχε στις κυριότερες μάχες στους [[Βαλκανικοί Πόλεμοι|Βαλκανικούς Πολέμους]] ([[Ελασσόνα|Ελασσόνα]], [[Μάχη του Σαραντάπορου|Σαραντάπορο]], [[Μάχη των Γιαννιτσών|Γιαννιτσά]], [[Μάχη Κιλκίς-Λαχανά|Λαχανάς]], [[Σιδηρόκαστρο Σερρών|Δεμίρ Ισάρ]], [[Μπλαγκόεβγκραντ|Άνω Τζουμάγια]] ) και στον [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]], στο μέτωπο του Στρυμώνα<ref>Γ. Κ. Σ. Τσολάκογλου, Απομνημονεύματα, εκδ. Ακρόπολις, Αθήναι 1959, σελ 9</ref>. Συμμετείχε στις εκστρατείαεκστρατείες στην [[Ουκρανία]] και στην [[Μικρασιατική εκστρατεία|Μικρά Ασία]] ως διοικητής τάγματος ευζώνων του 1/39ου και αργότερα ως επιτελάρχης της 4ης Μεραρχίας, κατά την επίθεση του Αυγούστου το [[1922]]. Στην επακολουθήσασα σύμπτυξη του Α΄ Σώματος Στρατού στο οποίο ανήκε ακολούθησε στην αρχή την φάλαγγα του στρατηγού Τρικούπη και λίγο πριν την [[Σμύρνη]] την φάλαγγα του στρατηγού Φράγκου. [[Αντισυνταγματάρχης]] το [[1923]], [[συνταγματάρχης]] το [[1925]] και ανώτατος πλέον αξιωματικός το [[1935]] διοίκησε διαδοχικά: Μεραρχία, την [[Σχολή Ευελπίδων]], και το Γ΄ Σώμα στρατού, του οποίου την διοίκηση ανέλαβε αφού παρέδωσε τη διοίκηση Κρήτης που είχε αναλάβει το [[1938]], όταν ξέσπασε ο [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος]].
 
Το [[1940]], είχε φθάσει στον βαθμό του αντιστρατήγου και ήταν διοικητής του Γ΄ Σώματος Στρατού (Δυτική Μακεδονία). Μετά την επίθεση των Ιταλών κατά τη [[Μάχη Μόροβα-Ιβάν|μάχη του Μόραβα]], με επιτυχημένο ελιγμό, και παρά τους δισταγμούς των ανωτέρων του, συνέβαλε στη πλήρη νίκη του υπ' αυτού Σώματος στρατού. Μετά την επίθεση όμως των [[Γερμανία|Γερμανών]] κατά της Ελλάδος ([[6 Απριλίου]] [[1941]]), την βαθιά στην συνέχεια διείσδυση αυτών προς την [[Θεσσαλονίκη]] στις [[9 Απριλίου]] του [[1941]] και την υποχώρηση του [[Ελληνικός Στρατός|Ελληνικού Στρατού]] από το μέτωπο της [[Βόρεια Ήπειρος|Βορείου Ηπείρου]], ο Τσολάκογλου και ορισμένοι άλλοι ανώτεροι αξιωματικοί του [[Ελληνικός Στρατός|Στρατού]] έλαβαν την απόφαση, άνευ εγκρίσεως της προϊσταμένης τους Αρχής και μη λαμβάνοντας υπόψη αυτή εν καιρώ πολέμου, για [[συνθηκολόγηση]], κρίνοντας εκείνοι πως κάθε αντίσταση στους κατακτητές θα ήταν μάταιη. Σημειώνεται ότι πριν εκδηλωθεί η ιταλική επίθεση του Μαρτίου, στην ειδική σύσκεψη άντιστράτηγων που είχε γίνει στην Αθήνα ο ίδιος ο Τσολάκογλου είχε ταχθεί στη συνέχιση του αγώνα ακόμα και με το ενδεχόμενο γερμανικής επίθεσης που ήδη διαφαίνονταν στον ορίζοντα.