Ρωμαϊκό Δίκαιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
προσθήκη α΄ σημείωσης |
|||
Γραμμή 17:
Από ιστορική άποψη, το ρωμαϊκό δίκαιο φανερώνει έναν ανώτατο βαθμό εννοιολογικής εξέλιξης στο πεδίο του [[Ενοχικό δίκαιο| ενοχικού δικαίου]]. Μικρότερη, αντίθετα σε σχέση προς τη μεγάλη ποικιλία των οικονομικοκοινωνικών και πολιτιστικών συνθηκών, είναι η ιστορική του ζωτικότητα στο πεδίο του δικαίου των προσώπων, όπου η διάπλαση της γενικής κατηγορίας του υποκείμενου δικαίου εμποδίστηκε από την εμμονή στο θεσμό της δουλείας και ιδιαίτερα στο πεδίο του [[Οικογενεικό δίκαιο| οικογενειακού δικαίου]]. Ακόμα και η αξιοσημείωτη διάπλαση του [[Εμπράγματο δίκαιο| εμπραγμάτου δικαίου]] συνάντησε σοβαρό φραγμό, εξαιτίας των ιδιαίτερων συνθηκών της ρωμαϊκής κοινωνίας. Τέλος, το ρωμαϊκό δίκαιο, που επηρέασε ευρύτατα τις διαδοχικές εξελίξεις του [[Ιδιωτικό δίκαιο|ιδιωτικού δικαίου]], παρουσιάζει μέτρια συμβολή στην ανάπτυξη του [[Δημόσιο δίκαιο|δημοσίου δικαίου]].
==Η συστηματοποίηση της ρωμαϊκής παράδοσης==
[File:Digesto 02.jpg|thumb|left180px|]]Η συστηματοποίηση της ρωμαϊκής παράδοσης (corpus Juris Civilis) οφείλεται στον αυτοκράτορα [[Ιουστινιανός| Ιουστινιανό]] που τέθηκε το [[529]] σε ισχύ ο νέος ιουστινιάνειος κώδικας (Codex Iustinus), που συγκέντρωσε τις διατάξεις και τις γραπτές απαντήσεις των αυτοκρατόρων. Ο κώδικας αντικατεστάθηκε το [[534]] από νέα έκδοση, αναθεωρημενη υπό τη διεύθυνση του [[Τριβωνιανός| Τριβωνιανού]] (Codex repitae praelectionis). Αν και τυπικά δεν στερείται ελαττωμάτων η συστηματοποίηση αυτή που πραγματοποίησε ο [[Ιουστινιανός]] διακρίνεται για τήν πρωτοτυπία αναπτύσσοντας μία γόνιμη αντίληψη για τον ανθρωπισμό (humanitas) και την επιείκεια (aequitatas).
{{cref|δ}}
| |||