Ανδρέας Μιχαλακόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Εντάχθηκε στο [[Κόμμα των Φιλελευθέρων]] και εξελέγη βουλευτής [[Αχαΐα|Αχαΐας]] πρώτη φορά το [[1911]]. Διετέλεσε πολλές φορές υπουργός και ήταν από τους πρωτοστάτες στο κίνημα του [[1916]]. Το [[1924]] ίδρυσε το [[Κόμμα των Συντηρητικών Φιλελευθέρων]] και στις 7 Οκτωβρίου 1924 [[Κυβέρνηση Ανδρέα Μιχαλακόπουλου 1924|σχημάτισε κυβέρνηση]] μαζί με το κόμμα του [[Γεώργιος Κονδύλης|Γεώργιου Κονδύλη]] η οποία ανετράπη στις 26 Ιουνίου 1925 από τη [[Κυβέρνηση Θεόδωρου Πάγκαλου 1925|δικτατορία Παγκάλου]]. Επανήλθε το 1926 ως υπουργός εξωτερικών με την [[Κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη 1926|Κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη]]<ref>Βλ. αναλυτικότερα Αντώνης Κλάψης, ''Ο Ανδρέας Μιχαλακόπουλος και η ελληνική εξωτερική πολιτική, 1926-1928'' (Αθήνα: Εκδόσεις Ι. Σιδέρης, 2009).</ref> και το [[1928]] ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Έγινε ξανά υπουργός εξωτερικών στην [[Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου Ιουνίου 1929|κυβέρνηση Βενιζέλου τον Ιούνιο του 1929]], εκπροσώπησε την [[Ελλάδα]] στην [[Κοινωνία των Εθνών]] και έλαβε μέρος σε πολλές διασκέψεις. Συμμετείχε μαζί με τον Βενιζέλο στις διαπραγματεύσεις για την [[Συνθήκη της Λωζάνης]] και συνυπέγραψε το [[Σύμφωνο Ειρήνης και Φιλίας Ελλάδος Τουρκίας]] στην [[Άγκυρα]] το [[1930]]. Εξορίστηκε από την δικτατορία του [[Ιωάννης Μεταξάς|Ιωάννη Μεταξά]] στην [[Πάρος|Πάρο]] όπου αρρώστησε και πέθανε στην [[Αθήνα]] στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός στις [[7 Μαρτίου]] [[1938]]. Υπήρξε εξαιρετικός κοινοβουλευτικός ρήτορας και πολιτικός με σπάνια χαρίσματα. Ήταν φανατικός βιβλιόφιλος έχοντας βιβλιοθήκη 30.000 τόμων. Η οικία του σώζεται ακόμα και σήμερα στην Πάτρα στην [[Πλατεία Όλγας]] στην γωνία Αράτου και Ρήγα Φεραίου.