Μανώλης Καλομοίρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Μανώλης Καλομοίρης''' ([[14 Δεκεμβρίου]] [[1883]] - [[3 Απριλίου]] [[1962]]) ήταν [[μουσική|μουσικός]] και [[συνθέτης]]. Θεωρείται από πολλούς ως ο ιδρυτής της [[εθνικήςΕλληνική μουσικήςΜουσική#Η σχολήςεθνική μουσική σχολή|Εθνικής Μουσικής Σχολής]] της Ελλάδας και το μουσικό του έργο συνδέεται με την ελληνική παράδοση και το [[δημοτικό τραγούδι]]. Συνέθεσε πολλά έργα, μεταξύ αυτών πέντε [[όπερα|όπερες]], τρεις [[Συμφωνία (μουσική)|συμφωνίες]], ένα [[Κοντσέρτο|κοντσέρτο]] για πιάνο, κύκλους τραγουδιών για φωνή και [[ορχήστρα]] ή για [[Τραγούδι|φωνή]] και πιάνο, έργα για πιάνο, μουσική δωματίου, χορωδιακά, καθώς και έργα για παιδιά. Υπήρξε ακόμαακόμη συγγραφέας παιδαγωγικών βιβλίων για την θεωρία της μουσικής.

Γεννήθηκε στη [[Σμύρνη]] το [[1883]] από οικογένεια που καταγόταν από τη [[Σάμος|Σάμο]]. Σε νεαρή ηλικία βρέθηκε στην [[Αθήνα]] όπου μαζί με τις γυμνασιακές του σπουδές ξεκίνησε και συστηματικές σπουδές στο [[πιάνο]]. Το [[1899]] τον βρίσκει στην [[Κωνσταντινούπολη]] όπου τελειώνει το γυμνάσιο. Μετά από μια μικρή σύγκρουση με την οικογένειά του (η μητέρα του τον προόριζε για γιατρό) φεύγει για την [[Βιέννη]] όπου σπουδάζει πιάνο και ανώτερα θεωρητικά. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του και τον γάμο του με την Χαρίκλεια Παπαμόσχου πηγαίνει στο [[Χάρκοβο]] της Ρωσίας (1906-1910) όπου διδάσκει για ένα χρονικό διάστημα μέχρι να πάρει την απόφαση να εγκατασταθεί για πάντα στην [[Ελλάδα]] το [[1910]]. Ερχόμενος στην Ελλάδα διορίζεται καθηγητής πιάνου και ανώτερων θεωρητικών στο [[Ωδείο Αθηνών]]. Σκοπός του ήταν η δημιουργία μιας "εθνικής σχολής" στα πρότυπα ανάλογων κινημάτων από άλλες χώρες, η οποία θα συνδύαζε τον [[γερμανικό ρομαντισμό]] με ελληνικά μοτίβα. Παράλληλα, κατηγορούσε την [[Επτανησιακή Σχολή]] για "ιταλισμό" και για μη χρήση ελληνικών θεμάτων, δημιουργώντας ρήξη μεταξύ της Εθνικής και Επτανησιακής Σχολής. Ακολούθησε μια πλούσια μουσική δημιουργία όπου ο Καλομοίρης αντλεί τις εμπνεύσεις του από τη δημοτική νεοελληνική ποίηση κυρίως του [[Κωστής Παλαμάς|Κωστή Παλαμά]]. Το [[1919]] ίδρυσε το [[Ελληνικό Ωδείο]] που διεύθυνε μέχρι το [[1926]] όταν ίδρυσε το [[Εθνικό Ωδείο]] που διεύθυνε μέχρι το τέλος σχεδόν της ζωής του. Επίσης το 1919 διορίσθηκε γενικός Επιθεωρητής, Αρχιμουσικός, σε όλες τις στρατιωτικές μπάντες Αθηνών. Από τότε όμως παράλληλα με τη συνθετική του εργασία αναπτύσσει ένα τεράστιο παιδαγωγικό έργο σφραγίζοντας κάθε πτυχή της μουσικής ζωής του τόπου. Το [[1945]] εκλέγεται μέλος της [[Ακαδημία Αθηνών|Ακαδημίας Αθηνών]]. Εκτός των άλλων τιμήθηκε και με το [[Εθνικό Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών]] (1919). Πέθανε στην Αθήνα το [[1962]].