Νικόλαος Μαυροκορδάτος (1670-1730): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στη [[Κωνσταντινούπολη]] και ήταν γιόςγιος του [[Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος (ο εξ απορρήτων)|Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου του εξ απορρήτων]], ηγεμόνα της Μολδαβίας και γόνου παλιάς αρχοντικής Φαναριώτικης οικογένειας με Χιώτικη καταγωγή.

Το [[1697]] διαδέχθηκε τον πατέρα του ως μέγας δραγουμάνος και το [[1709]] διορίστηκε ηγεμόνας της [[Μολδαβία|Μολδαβίας]]. Το [[1716]] ανέλαβε την ηγεμονία της [[Βλαχία|Βλαχίας]] αλλά με την εισβολή του Αυστριακού στρατού στο [[Βουκουρέστι]] συνελήφθη και μεταφέρθηκε στη [[Βιέννη]]. Τελικά με τηντη [[συνθήκη του Πασάροβιτς]] το [[1718]] αφέθηκε ελεύθερος και επέστρεψε στηστην Κωνσταντινούπολη. Αμέσως στάλθηκε από τον Σουλτάνο στηνστη Βλαχία, όπου ανέλαβε την ηγεμονία και στην οποία παρέμεινε μέχρι τον θάνατο του, το 1730.

Κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του αποδείχτηκε ικανός. Κατάφερε σε μικρό χρονικό διάστημα να αναδιοργανώσει το διοικητικό σύστημα, να απωθήσει τους Τατάρους και να επιβάλλει μια τάξη σε μια περιοχή που σπαραζόταν από πολεμικές συγκρούσεις. Εκτός αποαπό τις ηγετικές και διοικητικές του ικανότητες, ο Νικόλαος Μαυροκορδάτος επέδειξε και μια ιδιαίτερη έφεση στα γράμματα απόρροια της καλής εκπαίδευσης που είχε λάβει αποαπό νεαρή ηλικία. Το [[1719]] δημοσίευσε το ''«Περί των καθηκόντων»'' και στη συνέχεια το ''«Ψόγος Νικοτιανής»''. Μετά το θάνατο του, το [[1800]], δημοσιεύτηκε το ''«Φιλόθεου πάρεργα»'', το οποίο είναι γραμμένο σε αρχαιοελληνική γλώσσα. Στο έργο του μπορεί να διακρίνει κανείς τις επιρροές του από το πνεύμα του Διαφωτισμού.