Κώνστας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.7.2+) (Ρομπότ: Τροποποίηση: pt:Constante (imperador romano) |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 2:
Ο '''Φλάβιος Ιούλιος Κώνστας Αύγουστος''' (περ. [[323]] <ref name="Jones, pg. 220"/><ref>Victor, 41:23</ref>-[[350]], [[Λατινική γλώσσα|λατ.]] Flavius Julius Constans Augustus), γνωστός απλά ως '''Κώνστας''' ή '''Κώνστας Α''''<ref name="Jones, pg. 220">Jones, pg. 220</ref>, ήταν [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ρωμαίος αυτοκράτορας]] από το [[337]] ως το 350. Επικράτησε του αδερφού του [[Κωνσταντίνος Β'|Κωνσταντίνου Β’]] το [[340]], αλλά ο στρατός του ήταν οργισμένος με την προσωπική του ζωή και την προτίμησή του σε βαρβάρους σωματοφύλακες. Δολοφονήθηκε από τον στρατηγό [[Μαγνέντιος|Μαγνέντιο]] το 350.
== Σταδιοδρομία ==
Ο Κώνστας Α΄ ήταν ο τρίτος και μικρότερος
Στις [[25 Δεκεμβρίου]] του [[333]], ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος του
[[Αρχείο:Impero Romano da maggio a settembre 337.png|thumb|left|220px|Διαίρεση της αυτοκρατορίας μετά το θάνατο του Μ. Κωνσταντίνου. ''Πορτοκαλί'': Κωνσταντίνος Β΄, ''Πράσινο'': Κώνστας, ''Μπεζ'': Δαλμάτιος, ''Γαλάζιο'': Κωνστάντιος Β΄]]
Αρχικά, ο Κώνστας ήταν υπό την κηδεμονία του Κωνσταντίνου Β’ και η συμφωνία μεταξύ των αδερφών προέβλεπε ότι θα κυβερνούσε τις επαρχίες της [[Ιταλία|Ιταλίας]] και της Αφρικής<ref name="Canduci, pg. 130">Canduci, pg. 130</ref>. Ο Κώνστας δεν ήταν ευτυχής με αυτόν το διακανονισμό και έτσι, το [[338]], οι τρεις τους συναντήθηκαν στο [[Βιμινάκιο]] για να σχεδιάσουν τα σύνορα εκ νέου<ref name="Canduci, pg. 130"/>. Ο Κώνστας κατάφερε να αποσπάσει τις επαρχίες [[Θράκη|Θράκης]] και [[Ιλλυρία|Ιλλυρίας]] <ref name="Canduci, pg. 130"/> που στην αρχή ανήκαν στον [[Δαλμάτιος |Δαλμάτιο]], σύμφωνα με τη διαθήκη του Μ. Κωνσταντίνου<ref name="Victor, 41:20"/>. Ο Κωνσταντίνος Β΄ σύντομα άρχισε να παραπονιέται πως το μερίδιό του ήταν μικρότερο του οφειλόμενου δεδομένης της θέσης του ως πρεσβύτερου των άλλων δύο<ref name="Gibbon, Ch. 18">Gibbon, Ch. 18</ref>. Ενοχλημένος με την επιπλέον προσθήκη της [[Μακεδονία (Ρωμαϊκή επαρχία)|Μακεδονίας]] στο βασίλειο του Κώνστα μετά το θάνατο του Δαλμάτιου, ο Κωνσταντίνος Β΄ απαίτησε από τον αδερφό του την παραχώρηση σ’αυτόν της επαρχίας της Αφρικής, κάτι που ο Κώνστας δέχτηκε για
Σύμφωνα με τις πηγές μας, ο Κώνστας ξεκίνησε τη βασιλεία του δυναμικά<ref name="Eutropius, 10:9"/>. Τα έτη [[341]]-[[342]] οδήγησε επιτυχώς τα στρατεύματά του ενάντια των [[Φράγκοι|Φράγκων]] και στις αρχές του [[343]] επισκέφτηκε τη Βρετανία<ref name="ReferenceA"/>. Ο συγγραφέας [[Ιούλιος Φίρμικος Ματήρνος]] που μας μεταφέρει την πληροφορία δεν εξηγεί τους λόγους του ταξιδιού του, αλλά το γεγονός ότι ο Κώνστας διέσχισε τα στενά τους επικίνδυνους μήνες του χειμώνα δείχνει πως ο αυτοκράτορας μάλλον αντέδρασε σε στρατιωτικές προκλήσεις των [[Πίκτοι|Πικτών]] ή των [[Σκώτοι|Σκώτων]]<ref name="ReferenceA"/>. <br>
Στα θρησκευτικά ζητήματα, ο Κώνστας υπήρξε ανεκτικός με τον [[Ιουδαϊσμός|Ιουδαϊσμό]], αλλά δημοσίευσε νόμους που απαγόρευαν τις θυσίες των απανταχού παγανιστών<ref name="ReferenceA"/>. Κατεδίωξε τους [[Δονατισμός|Δονατιστές]] στην Αφρική και υποστήριξε το «[[Σύμβολο της Πίστεως]]» που εδραιώθηκε στην [[Πρώτη Σύνοδος της Νίκαιας |Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας]], αντιστεκόμενος στον [[Αρειανισμός|Αρειανισμό]] που είχε ενστερνιστεί ο αδερφός του Κωνσταντίνος Β΄. Για να ξεκαθαρίσει την αντιπαράθεση με τον Αρειανισμό, ο Κώνστας συγκάλεσε, το 343, την τοπική [[Σύνοδος της Σαρδικής |Σύνοδο της Σαρδικής]]<ref>[http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus:text:1999.04.0064:entry=serdica-geo&highlight=serdi Smith, Dictionary of Greek and Roman geography (1854)]</ref><ref>Socrates Scholasticus, ''Church History'', book 2, chapter 20.</ref> (σημερινή [[Σόφια]] της [[Βουλγαρία|Βουλγαρίας]]), η οποία όμως απέτυχε παταγωδώς<ref>Catholic Encyclopedia, 1930, Patrick J. Healy, Sardica</ref>. Ως αποτέλεσμα, το 346, οι δυο εναπομείναντες συναυτοκράτορες βρίσκονταν σε σχεδόν μόνιμη σύγκρουση<ref name="Canduci, pg. 131">Canduci, pg. 131</ref> την οποία συμβίβασαν με τον να επιτρέψουν ο καθένας τη δική του θρησκευτική ερμηνεία εντός του βασιλείου του<ref name="Canduci, pg. 131"/>.
|