Σκάλα Aταλάντης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 35:
Το 1826 (5 Νοεμβρίου) στη Σκάλα έφτασαν με πλοία 1500 Θεσσαλομακεδόνες, που είχαν συγκεντρωθεί και οργανωθεί από τον [[Ιωάννης Κωλέττης|Ιωάννη Κωλλέτη]], με επικεφαλής τους [[Αγγελής Γάτσος|Αγγελή Γάτσο]] και [[Αναστάσιος Καρατάσος|Καρατάσο]] και τον Γάλλο [[Φιλέλληνας|Φιλέλληνα]] Βουτιέ (Olivier Voutier), με σκοπό να αποβιβαστούν και να απελευθερώσουν την [[Αταλάντη]]. Η αρνητική έκβαση της μάχης και οι διενέξεις μεταξύ Γάτσου και Καρατάσου τους ανάγκασαν να υποχωρήσουν και να επιστρέψουν από τη Σκάλα στις [[Σποράδες]], από είχε ξεκινήσει η εκστρατεία τους.
[[Αρχείο:Macedonian settlers column.jpg|thumb|right|Στήλη [[Πρόσφυγες από την Μακεδονία στην Αταλάντη|οικιστών Μακεδόνων]] στην Σκάλα Αταλάντης (Κάτω Πέλλη)]]
Το 1833 εγκαθίστανται στην Σκάλα οι πρώτοι [[Πρόσφυγες από την Μακεδονία στην Αταλάντη|οικιστές Μακεδόνες]]. Ο οικισμός που εγκαταστάθηκαν ονομάστηκε «'''Κάτω Πέλλη'''». Το 1836 ο οικισμός εντάσσεται στο [[Δήμος Αταλάντης|Δήμο Αταλάντης]]. Το 1839 χτίστηκε στη Σκάλα [[υδραγωγείο]] για να καλύψει τις ανάγκες των κατοίκων της.
Το 1846 χτίζεται ο Ιερός Ναός «[[Εισόδεια της Θεοτόκου]]».
Γραμμή 46:
Μετά το σεισμό χτίζεται στη Σκάλα η εκκλησία της Αναλήψεως. Το 1912 καταργείται ο Δήμος Νέας Πέλλης και γίνεται Κοινότητα.
Μέχρι το 1900, οπότε και πέρασε η πρώτη σιδηροδρομική γραμμή για [[Λάρισα]], η Σκάλα παρέμεινε σημαντικό λιμάνι του Ευβοϊκού κόλπου, για το εσωτερικό και εξωτερικό εμπόριο της Λοκρίδας. Μέχρι και το 1930 διατηρούσε κάποια αξιόλογη κίνηση, η οποία άρχισε να φθίνει, λόγω της ολοένα αυξανόμενης χρήσης του [[αυτοκίνητο|αυτοκινήτου]].
Το 1952 έμεναν εκεί μόνο δύο οικογένειες<ref>Πρωτόπαπας Ζήσης. 1952. «Λοκρίδα». Αθήνα 1952. σελ. 23.</ref>
| |||