Ησαΐας Σαλώνων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ + |
μ Προσθ. + πηγές |
||
Γραμμή 7:
Το [[1797]] εκάρει μοναχός στη [[Παλαιά Μονή Τιμίου Προδρόμου Δεσφίνας|Μονή Τιμίου Προδρόμου Δεσφίνας]] και χειροτονήθηκε διάκονος στη [[Μονή Οσίου Λουκά]]. Μαθήτευσε στα [[Ιωάννινα|Γιάννενα]], κοντά στον [[Κοσμάς Μπαλάνος|Κοσμά Μπαλάνο]] και τον [[Αθανάσιος Ψαλίδας|Αθανάσιο Ψαλίδα]]. Προαχθείς γρήγορα Ηγούμενος, λόγω του νεαρού της ηλικίας, ήγειρε το ενδιαφέρον του από Αδριανουπόλεως Πατριάρχη [[Κύριλλος Στ΄|Κύριλλου Στ']] όπου και τον κάλεσε το [[1814]] στη [[Κωνσταντινούπολη]] για επιμόρφωση. Εκεί γνωρίστηκε και με τον [[Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄|Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε’]], αλλά και μυήθηκε στα της Φιλικής Εταιρίας, το 1818. Το ίδιο έτος χειροτονήθηκε [[επίσκοπος]] όπου και ανέλαβε επίσκοπος Σαλώνων, μετά το θάνατο του Ιωαννικίου. Δύο χρόνια μετά έγινε μέλος της [[Φιλική Εταιρία|Φιλικής Εταιρίας]], αναπτύσσοντας φιλανθρωπική δράση, συγκεντρώνοντας χρήματα και όπλα τα οποία αποθήκευε στα Σάλωνα.
Τον Ιανουάριο του [[1821]] κλήθηκε εσπευσμένα στην Κωνσταντινούπολη από τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄. Από την υφιστάμενη αλληλογραφία μεταξύ των δύο ανδρών γίνεται καταφανές ότι και οι δύο εργάζονταν από το προηγούμενο έτος για την προπαρασκευή του Αγώνα χρησιμοποιώντας συμβολικές φράσεις. Κατά τη συνάντηση αυτή αφού έλαβε συγκεκριμένες οδηγίες για την Πελοπόννησο μετέβη σ΄ αυτή τον Φεβρουάριο όπου και συνάντησε τους επισκόπους Παλαιών Πατρών Γερμανό, του Ναυπλίου Γρηγόριο και τον Τριπόλεως Δανιήλ. Στη συνέχεια στις [[11 Μαρτίου]] αποβιβάστηκε στην [[Αντίκυρα]], επιστρέφοντας στην επισκοπή του και από εκεί στη Λιβαδειά όπου και συνάντησε τους εκεί ευρισκόμενους επισκόπους Διονύσιο Β΄ των Αθηνών και τον Νεόφυτο Ταλαντίου. Στη συνέχεια συναντήθηκε με τον [[Αθανάσιος Διάκος|Αθανάσιο Διάκο]], που την εποχή εκείνη έχαιρε της εμπιστοσύνης του τοπαρχη Καρά Ισμαήλ
==Επανάσταση Σαλώνων 1821==
Μετά την πτώση του Κάστρου στα χέρια των Ελλήνων ο Ησαΐας σπεύδει να συναντήσει τον Διάκο και τον [[Γιάννης Δυοβουνιώτης|Δυοβουνιώτη]] στο [[Ζητούνι]], ειδικά στη [[μάχη της Αλαμάνας]] ο Ησαΐας κρατώντας τον Σταυρό ηγήθηκε των Ελλήνων αγωνιστών, αλλά στη σύγκρουση με τα στρατεύματα του Ομέρ Βρυώνη στη Χαλκωμάτα, τραυματίζεται θανάσιμα. Υπήρξε πρωτοπόρος κληρικός του Αγώνα, ο πρώτος δεσπότης που έπεσε στη μάχη για την εθνική ανεξαρτησία.▼
Στις 24 Μαρτίου ο Ησαΐας ευλογεί τα όπλα των ανδρών του Πανουργιά στο Μοναστήρι του Προφήτη Ηλία. Στις 27 Μαρτίου αρχίζει η πολιορκία του κάστρου των Σαλώνων, από τους επαναστάτες του Πανουργιά, ενώ στη πόλη συγκροτήθηκε "ελληνική διοίκηση". Την ίδια ημέρα πραγματοποιείται η επίσημη έναρξη του Αγώνα από τον Ησαΐα Σαλώνων ορκίζοντας τους επαναστάτες μαζί με τους άλλους δύο επισκόπους στο μοναστήρι του Οσίου Λουκά, που είχε καταστεί η "Αγία Σοφιά της Ρούμελης", καθώς και στα μοναστήρια Προδρόμπου και Αγίας Παρασκευής ευλογώντας τα όπλα των συγκεντρωθέντων κατά των Τούρκων αγωνιστών και ουσιαστικά κηρύσσοντας επίσημα την επανάσταση στη [[Βοιωτία]].<br />
Στη συνέχεια ο Ησαΐας αφού κατέθεσε τα άμφιά του, συνεργάστηκε με τον [[Πανουργιάς|Πανουργιά]] και τους προεστούς Γιαγτζή, Κοντορρήγα και Κεχαγιά, υψώνοντας τη σημαία της Επανάστασης στα Σάλωνα. Την επομένη ξεκίνησε η επανάσταση στη [[Λιβαδειά]].
▲Μετά την πτώση του Κάστρου της Λιβαδειάς στις [[1 Απριλίου]] και του κάστρου των Σαλώνων στις [[10 Απριλίου]] (ανήμερα του Πάσχα) στα χέρια των Ελλήνων ο Ησαΐας σπεύδει να συναντήσει τον Διάκο και τον [[Γιάννης Δυοβουνιώτης|Δυοβουνιώτη]] στο [[Ζητούνι]]
==Ο Ησαΐας στην τέχνη==
Ο Βαλαωρίτης ως επίλογο στο τρίτο άσμα του Αιακού βάζει αυτούς τους στίχους:<div lang="grc" class="polytonic" style="font-family: Palatino Linotype;">''«... Στ' αγέρι κρεμασμένα ωσάν καντήλια τ' ουρανού, αποβραδίς δυο φώτα εφάνηκαν στη σκοτεινιά... Κανείς δεν τάχε ανάψει... Κ' ένας που πέρασε απεκεί, καλόγερος, διαβάτης, κ' είδε το θάμμα κ' έδραμε, στη λάμψη δυο κεφάλια ηύρε που πλάγιαζαν γλυκά... τώνα του Παπαγιάννη και τάλλο του Δεσπότη του. Γονατιστός εμπρός τους έμειν' ο γέρος κ' έκλαψε. Τους έρριξε τρισάγιο τα φίλησε στο μέτωπο και με το δοκανίκι έσκαψε λάκκο κ' έθαψε τ' αχώριστα τ' αδέρφια. Βλογάει το χώμα τρεις φοραίς... Έκαμε το σταυρό του και χάνεται στην ερημιά... Εσβήστηκαν τα φώτα»...''</div>
Γραμμή 17 ⟶ 22 :
==Πηγές==
* "Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια" τομ.ΙΒ΄, σελ.400.
* Περιοδικό Ιστορικά (Ελευθεροτυπίας) "1821 Η Κήρυξη της Επανάστασης" τ.229 (24 Μαρτίου 2004), σελ.25.
* [http://www.fokidanet.com/history/index.cfm?pageID=3&areaID=2&naID=33&newsCategoryID=39&articleID=112 Φωκίδα Net]
| |||