Κασταμονίτσα Ηρακλείου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Πηγές: προσθήκη πηγής |
μ διορθώσεις στη σύνταξη |
||
Γραμμή 12:
}}
Η '''Κασταμονίτσα''' είναι ένα ριζίτικο χωριό και πρώην κοινότητα της [[επαρχία Πεδιάδας|επαρχίας Πεδιάδας]] με 537 κατοίκους, σύμφωνα με απογραφή του [[2001]]. Βρίσκεται 42 χλμ. νοτιοανατολικά του Ηρακλείου, κτισμένο στους δυτικούς πρόποδες του υψώματος Σκλόπα της Δίκτης, σε υψόμετρο 520 μ. Σήμερα αποτελεί ομώνυμο δημοτικό διαμέρισμα στο Δήμο Καστελλίου του νομού Ηρακλείου. Στην ίδια κοινότητα ανήκει το μετόχι Τοίχος. Η Κασταμονίτσα κατέχει στρατηγική γεωγραφική θέση, εφόσον ελέγχει την πρόσβαση προς το οροπέδιο Λασιθίου, γεγονός το οποίο εξηγεί αφενός τη διεξαγωγή σφοδρών μαχών επί Τουρκοκρατίας και, αφετέρου, την ανάδειξή της σε σημαντικό εμπορικό κόμβο κατά τον 20ό αιώνα και μέχρι τη δεκαετία του 1970.
== Ονομασία ==
Γραμμή 48 ⟶ 46 :
Κατά την τελευταία επανάσταση της Κρήτης εναντίον της τουρκικής κυριαρχίας, το 1897 μ.Χ., είχε έδρα στο χωριό επαναστατική επιτροπή με αρχηγό τον ''Αντώνη Τρυφίτσο'' και με γραμματέα το ''Μιχαήλ Λαγουδιανάκη'', από το Καστέλι Πεδιάδας. Εκείνη την εποχή, συγκροτήθηκε στο χωριό επαναστατικό δικαστήριο,που καταδίκασε σε θάνατο το νεαρό εγκληματία ''Εμ. Μπορμπαντωνάκη'' ή ''Μαυροβουνιώτη'' ή ''Κατρούλιο'', ο οποίος σκότωσε κάποιον εθελοντή, από το Μαρκόπουλο Αττικής, που ονομαζόταν Αριστείδης.
Στις 26 Απριλίου 1944, πραγματοποιήθηκε στην Κρήτη η απαγωγή του στρατηγού Κράιπε που σκοπό είχε τη σύλληψη του στρατηγού Μύλλερ. Οι απαγωγείς φιλοξενήθηκαν στο σπίτι του ''Ζωγραφάκη'' και από εκεί μετακινήθηκαν πάνω απ’την Κασταμονίτσα, στην μάντρα του ''Σηφογιάννη''.
Στην είσοδο της ερειπωμένης σήμερα μάντρας και στο ανώφλι έχει σκαλίσει ο ίδιος ο ''Πάτρικ Λη Φέρμορ'' με καλλιγραφικά γράμματα τα αρχικά του ιδιοκτήτη και το έτος 1943. (19 + 43 IΣ).
Οι ταυτότητες που είχαν οι απαγωγείς και που τις δημιούργησαν ο ''Γεώργιος Ζωγραφάκης'' ή ''Ξηρούχης'', (πατέρας του Κίμωνα Ζωγραφάκη, και όχι ο ίδιος ο Κίμωνας, όπως αναφέρει ο Τυρογιώργης), μαζί με το Κοινοτικό Συμβούλιο της Κασταμονίτσας, και που δόθηκαν στους αντιπροσώπους των Συμμάχων, (Πάτρικ Λη Φέρμορ και Στάνλευ Μος), φτιάχτηκαν το 1944 στο γραφείο της Κοινότητας Κασταμονίτσας.
Ο Πρόεδρος και τα μέλη του Κοινοτικού Συμβουλίου Κασταμονίτσας μαζί με τον ''Γιώργη Ζωγραφάκη'' ή ''Ξηρούχη'' έφτιαξαν τα χαρτιά και τα σφράγισαν. Ο ίδιος ο ''Γεώργιος Ζωγραφάκης'' ή ''Ξηρούχης'' έδωσε τις πλαστές ταυτότητες, (στις 7 Απριλίου 1944), στον ''Πάτρικ Λη Φέρμορ'', όταν η αποστολή των απαγωγέων κατέλυσε στο σπίτι του.
Για τις ταυτότητες επέλεξαν τα ονόματα νεαρών Κασταμονιτσανών δεκαεξάχρονων και δεκαεφτάχρονων. Για την ταυτότητα του '''Γιώργη Τυράκη''' διάλεξαν το όνομα και τα στοιχεία του δεκαοχτάχρονου ''Γιώργη Σαριδάκη'' (μετέπειτα αστυνομικού). Ο πατέρας του ''Σαριδάκης Μιχάλης'' ή ''Μπαλτζής'', (που συναίνεσε σ’αυτό), πήρε ενεργά μέρος στην Αντίσταση και ήταν κρεοπώλης στο επάγγελμα.
Γραμμή 58 ⟶ 56 :
Ήταν ένας από τους 20 Κασταμονιτσανούς που συνέλαβαν οι Γερμανοί στις 8 Ιουλίου 1943, αμέσως μετά το Β΄ σαμποτάζ του αεροδρομίου Καστελλίου, και οδηγήθηκαν στις φυλακές του Ηρακλείου. Εκεί αφού κουρεύτηκαν, ξυρίστηκαν τα μουστάκια τους, ξυλοκοπήθηκαν και βασανίστηκαν επί σαράντα ημέρες, αφέθηκαν τελικά ελεύθεροι μετά την παρέμβαση του Ταγματάρχη διοικητή του αεροδρομίου Καστελλίου ''Τροστ'' ή ''Κουτσάφτη'' (όπως ήταν γνωστός στους Καστελλιανούς).
Οι Γερμανοί που αναφέρει ο ''Γιώργης Τυράκης'' ότι βρισκόταν στο χωριό ήταν εκείνοι του αναρρωτηρίου της Κασταμονίτσας.
Στην Κασταμονίτσα, και στο επιταγμένο σπίτι του γιατρού ''Εμμανουήλ Μανουσάκη'', λειτουργούσε τα χρόνια 1943-1944 αναρρωτήριο με Γερμανούς σε ανάρρωση, νοσοκόμες και γιατρούς. Το αναρρωτήριο εξυπηρετούσε τις Κατοχικές δυνάμεις του αεροδρομίου Καστελλίου.
== Σήμερα ==
| |||