Ευσέβιος ο Νικομηδείας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
Ο '''Ευσέβιος ο Νικομηδείας''', (πέθανε το έτος [[341]] [[Κ.Χ.]]) υπήρξε επίσκοπος της [[Βηρυτός|Βηρυτού]] της [[Φοινίκη|Φοινίκης]], στη συνέχεια της [[Νικομήδεια|Νικομηδείας]] όπου βρισκόταν η αυτοκρατορική νομική σχολή και, τελικά, της [[Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινούπολης]] από το έτος [[338]] ως το θάνατό του, το [[341]].
 
Όντας μακρινός συγγενής της αυτοκρατορικής οικογένειας του [[Κωνσταντίνος Α΄ ο Μέγας|Κωνσταντίνου]], προωθήθηκε στην ανέλιξή του στις επισκοπικές θέσεις και απέκτησε ισχύ μεσάμέσα στην Εκκλησία. Με εξαίρεση μια σύντομη περίοδο, έχαιρε της πλήρους εμπιστοσύνης τόσο του Κωνσταντίνου όσο και του [[Κωνστάντιος Β'|Κωνσταντίου]]. Όπως ο [[Άρειος]], ήταν μαθητής του επισκόπου της [[Αντιόχεια|Αντιοχείας]] [[Λουκιανός ο Αντιοχείας|Λουκιανού]], και πιθανόν να είχε από την αρχή τις ίδιες απόψεις με τον Άρειο. Στη συνέχεια μετέβαλε κάπως τις ιδέες του, ή πιθανόν απλά υπέκυψε στις πιέσεις των συνθηκών εκείνης της περιόδου. Εντούτοις, υπήρξε ηγέτης και οργανωτής—αν όχι δάσκαλος—της ομάδας των [[Αρειανισμός|Αρειανιστών]].
 
Στην [[Α' Οικουμενική Σύνοδος|Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο]] της Νίκαιας, το [[325]], υπέγραψε την απόφαση της συνόδου παρά μόνο μετά από μακρά και έντονη αντιπαράθεση. Το γεγονός ότι υπερασπίστηκε τον Άρειο εξόργισε τον αυτοκράτορα και λίγους μήνες μετά την σύνοδο καταδικάστηκε σε εξορία. Μετά από διάστημα τριών ετών, πέτυχε να επανκτήσει την αυτοκρατορική εύνοια. Αφού επέστρεψε το [[329]], έθεσε σε κίνηση όλο τον κρατικό μηχανισμό έτσι ώστε να επιβάλει τις απόψεις του. Ο Ευσέβιος βάφτισε τον Αυτοκράτορα [[Κωνσταντίνος Α΄ ο Μέγας|Κωνσταντίνο]] το έτος [[337]], ο οποίος λίγο αργότερα πέθανε.
Όπως ο [[Άρειος]], ήταν μαθητής του επισκόπου της [[Αντιόχεια|Αντιοχείας]] [[Λουκιανός ο Αντιοχείας|Λουκιανού]], και πιθανόν να είχε από την αρχή τις ίδιες απόψεις με τον Άρειο. Στη συνέχεια μετέβαλε κάπως τις ιδέες του, ή πιθανόν απλά υπέκυψε στις πιέσεις των συνθηκών εκείνης της περιόδου. Εντούτοις, υπήρξε ηγέτης και οργανωτής—αν όχι δάσκαλος—της ομάδας των [[Αρειανισμός|Αρειανιστών]].
 
Στην [[Α' Οικουμενική Σύνοδος|Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο]] της Νίκαιας, το [[325]], υπέγραψε την απόφαση της συνόδου παρά μόνο μετά από μακρά και έντονη αντιπαράθεση. Το γεγονός ότι υπερασπίστηκε τον Άρειο εξόργισε τον αυτοκράτορα και λίγους μήνες μετά την σύνοδο καταδικάστηκε σε εξορία. Μετά από διάστημα τριών ετών, πέτυχε να επανκτήσει την αυτοκρατορική εύνοια. Αφού επέστρεψε το [[329]], έθεσε σε κίνηση όλο τον κρατικό μηχανισμό έτσι ώστε να επιβάλει τις απόψεις του.
 
Ο Ευσέβιος βάφτισε τον Αυτοκράτορα [[Κωνσταντίνος Α΄ ο Μέγας|Κωνσταντίνο]] το έτος [[337]], ο οποίος λίγο αργότερα πέθανε.
 
Δεν θα πρέπε να συγχέεται με τον σύγχρονό του [[Ευσέβιος ο Παμφίλου|Ευσέβιο τον Παμφίλου]], επίσκοπο [[Καισάρεια|Καισαρείας]] και συγγραφέα του γνωστού έργου ''[[Εκκλησιαστική Ιστορία (Ευσεβίου τον Καισαρείας)|Εκκλησιαστική Ιστορία]]''.