Σελίμ Γ΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Το τέλος: + |
→Πρώτα χρόνια: διορθ. εσωτ. συνδέσμου |
||
Γραμμή 3:
Ο '''Σελίμ Γ΄''' ο επονομαζόμενος Μεταρρυθμιστής ([[24 Δεκεμβρίου]] [[1761]]-[[28 Ιουλίου]] [[1808]]) ήταν [[Σουλτάνος]] της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]] με φιλελεύθερες αντιλήψεις.
==Πρώτα χρόνια==
Γεννήθηκε στην [[Κωνσταντινούπολη]] και ήταν γιος του [[Μουσταφά Γ΄]] και διαδέχτηκε το [[1789]] τον θείο του [[Αμπντούλ Χαμίτ Α΄]]. Ήταν ιδιαίτερα μορφωμένος και υπήρξε ποιητής και μουσικός. Το όνομά του συνδέθηκε με την πλέον ταραγμένη περίοδο της Ευρωπαϊκής ιστορίας στη περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης. Η εξωτερική του πολιτική σημαδεύτηκε απο τις συνεχείς καταστροφικές ήττες. Το [[1792]] υπέγραψε τη [[Συνθήκη του Ιασίου (1792)|συνθήκη Ιασίου]], με το οποίο παραχωρούσε προνόμια στους [[Ρωσία|Ρώσους]]. Το 1788 ξέσπασε πόλεμος μεταξύ της [[Γαλλία]]ς και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όταν τα στρατεύματα του Ναπολέοντα έφτασαν στην [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]], αναγκαζόμενος τελικά σε συμμαχία. Γενικά κατά τη διάρκεια της εξουσίας του υπήρξαν πολλές αποσχιστικές τάσεις, κυρίως από [[Πασάς|πασάδες]] στις ανατολικές περιοχές της Αυτοκρατορίας, ενώ ενισχύθηκε η αυτονομία των παραδουνάβιων περιοχών. Επίσης εγκαινίασε για πρώτη φορά στην ιστορία της Αυτοκρατορίας μόνιμες διπλωματικές αποστολές στις μεγάλες πρωτεύουσες της Δύσης ([[Βιέννη]], [[Λονδίνο]], [[Παρίσι]], [[Βερολίνο]]).
==Στον εσωτερικό τομέα==
Στον εσωτερικό τομέα ο Σελίμ Γ΄ επιχείρησε πολλές ριζοσπαστικές αλλαγές, κυρίως στα στρατιωτικά ζητήματα. Συγκρότησε ειδικό συμβούλιο, στα μέλη του οποίου παραχώρησε πολλές αρμοδιότητες, ενώ περιόρισε σημαντικά αυτές του [[Μεγάλος Βεζίρης|Μεγάλου Βεζίρη]] και των τοπικών αρχόντων. Από την αρχή της ανάρρησής του στο θρόνο έλαβε σειρά μέτρων που αφορούσαν φορολογία επί θεμάτων ιδιοκτησίας καθώς και σειρά μέτρων επί της εσωτερικής διοίκησης. Προσπάθησε να περιορίσει την επιρροή των [[Γενίτσαροι|Γενιτσάρων]] και να δημιουργήσει τακτικό στρατό Ευρωπαϊκού τύπου. Οι συγκεκριμένες όμως μεταρρυθμίσεις που αποτέλεσαν την αρχή του λεγόμενου [[Τανζιμάτ]], προκάλεσαν την αντίδραση των Γενίτσαρων, οι οποίοι υποκινημένοι από κύκλους της Aυλής, και θρησκευτικούς ηγέτες τον ανέτρεψαν με κίνημα και τον εκθρόνισαν το [[1807]] περιορίζοντάς τον στα ανάκτορα.
| |||