243 Ίδη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτα: μεγάλη αφαίρεση
Γραμμή 41:
Το [[φάσμα]] ανακλάσεως της Ίδης λήφθηκε στις [[16 Σεπτεμβρίου]] [[1980]] από τους αστρονόμους David J. Tholen και Edward F. Tedesco ως μέρος της οκτάχρωμης επισκοπήσεως αστεροειδών ECAS<ref>Zellner, Tholen & Tedesco 1985, σσ. 357, 373</ref>. Το φάσμα ταίριαζε με αυτά των αστεροειδών τύπου S.<ref name="ZellnerTholenTedesco1985">{{cite journal|last=Zellner|first=Ben|coauthors=Tholen, David J.; Tedesco, Edward F.|title=The eight-color asteroid survey: Results for 589 minor planets|journal=Icarus|year=1985|month=Μάρτιος|volume=61|issue=3|pages=355–416|doi=10.1016/0019-1035(85)90133-2|bibcode=1985Icar...61..355Z}}</ref> Πολλές παρατηρήσεις της Ίδης έγιναν στις αρχές του [[1993]] από τον Αστρονομικό Σταθμό Φλάγκσταφ του [[Ναυτικό Αστεροσκοπείο των ΗΠΑ|Ναυτικού Αστεροσκοπείου των ΗΠΑ]] και από το [[Αστεροσκοπείο του Όουκ Ριτζ]]. Αυτές βελτίωσαν την ακρίβεια με την οποία ήταν γνωστή η τροχιά της, ώστε να μειωθεί η αβεβαιότητα της θέσεώς της κατά την προσέγγιση του διαστημοπλοίου ''Γκαλιλέο''.<ref name="OwenYeomans1994">{{cite journal|last=Owen|first=W. M., Jr.|coauthors=Yeomans, D. K.|title=The overlapping plates method applied to CCD observations of 243 Ida|journal=The Astronomical Journal|volume=107|issue=6|pages=2295–2298|year=1994|month=Ιούνιος|url=http://articles.adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-iarticle_query?1994AJ....107.2295O&amp;data_type=PDF_HIGH&amp;whole_paper=YES&amp;type=PRINTER&amp;filetype=.pdf|accessdate=2009-04-03|doi=10.1086/117037|bibcode=1994AJ....107.2295O}}</ref>
 
μαλλλλλλλλλλλλξηηυξ
== Εξερεύνηση ==
[[Αρχείο:Galileo trajectory Ida.svg|thumb|Η τροχιά του ''Galileo'' από την εκτόξευσή του ως την προσέγγισή του στον Δία.]]
=== Διέλευση του ''Γκαλιλέο'' ===
Οι συναντήσεις του διαστημοπλοίου ''[[Γκαλιλέο]]'' με τους αστεροειδείς [[951 Γκάσπρα|Γκάσπρα]] και Ίδη ήταν δευτερεύουσες στην αποστολή του να εξερευνήσει τον [[Δίας (πλανήτης)|πλανήτη Δία]]. Οι αστεροειδείς αυτοί επιλέχθηκαν ως στόχοι στη βάση μιας νέας τακτικής της NASA να καλεί τους σχεδιαστές των αποστολών της να λαβαίνουν υπόψη τους διελεύσεις από αστεροειδείς όλων των σκαφών που διέσχιζαν την Κύρια Ζώνη Αστεροειδών.<ref name="D'AmarioBrightWolf1992">{{cite journal|last=D'Amario|first=Louis A.|coauthors=Bright, Larry E.; Wolf, Aron A.|title=Galileo trajectory design|journal=Space Science Reviews|volume=60|year=1992|month=Μάιος|pages=23–78|url=http://articles.adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-iarticle_query?1992SSRv...60...23D&amp;data_type=PDF_HIGH&amp;whole_paper=YES&amp;type=PRINTER&amp;filetype=.pdf|accessdate=2008-10-22|bibcode=1992SSRv...60...23D|doi=10.1007/BF00216849}}</ref> Καμιά προηγούμενη αποστολή δεν είχε επιχειρήσει μια τέτοια διέλευση.<ref name="Chapman1996"/> Το ''Γκαλιλέο'' εκτοξεύθηκε από το [[Διαστημικό Λεωφορείο Ατλαντίς]] (αποστολή [[STS-34]]) τον Οκτώβριο 1989. Η τροποποίηση της τροχιάς του, ώστε να πλησιάσει την Ίδη, απαιτούσε την κατανάλωση 35 επιπλέον κιλών [[προωθητικό|προωθητικού]]. Οι σχεδιαστές της αποστολής καθυστέρησαν την απόφαση να επιχειρηθεί η διέλευση μέχρι να βεβαιωθούν ότι αυτή θα άφηνε το σκάφος με αρκετό προωθητικό ώστε να ολοκληρώσει την αποστολή του στον Δία.<ref name="D'AmarioBrightWolf1992"/>
 
[[Αρχείο:Ida-approach.gif|thumb|left|Εικόνες από τη διέλευση, αρχίζοντας 5,4 ώρες πριν την κοντινότερη προσέγγιση. Η περιστροφή της Ίδης είναι εμφανής]]
Η τροχιά του ''Γκαλιλέο'' το μετέφερε δύο φορές μέσα στην Κύρια Ζώνη Αστεροειδών πριν φθάσει στον Δία. Την δεύτερη φορά, πέρασε κοντά από την Ίδη στις [[28 Αυγούστου]] [[1993]] με ταχύτητα 12,4 km/sec (44640 χιλιομέτρων την ώρα) σε σχέση με τον αστεροειδή.<ref name="D'AmarioBrightWolf1992"/> Ο απεικονιστής του σκάφους φωτογράφησε την Ίδη από απόσταση 240.350 [[Χιλιόμετρο|km]] μέχρι την εγγύτατη προσέγγιση, σε απόσταση 2390 km.<ref name="NASA2005"/><ref name="SullivanGreeleyPappalardoAsphaug1996">{{cite journal|last=Sullivan|first=Robert J.|coauthors=Greeley, Ronald; Pappalardo, R.; Asphaug, E.; Moore, J. M.; Morrison, D.; Belton, Michael J. S.; Carr, M.; Chapman, Clark R.; Geissler, Paul E.; Greenberg, Richard; Granahan, James; Head, J. W., III; Kirk, R.; McEwen, A.; Lee, P.; Thomas, Peter C.; Veverka, Joseph|title=Geology of 243 Ida|journal=Icarus|volume=120|issue=1|pages=119–139|year=1996|month=Μάρτιος|url=http://www.planetary.brown.edu/pdfs/1685.pdf|accessdate=2008-10-27|doi=10.1006/icar.1996.0041|bibcode=1996Icar..120..119S}}</ref> Η Ίδη ήταν ο δεύτερος αστεροειδής στην Ιστορία τον οποίο επισκέφθηκε τεχνητό αντικείμενο, μετά τη Γκάσπρα.<ref name="Cowen1993">{{cite news|last=Cowen|first=Ron|title=Close-up of an asteroid: Galileo eyes Ida|publisher=Science News|volume=144|issue=14|date=2 October 1993|pages=215|issn=0036-8423}}</ref> Περίπου το 95% της ολικής επιφάνειας της Ίδης έγινε ορατή από το διαστημόπλοιο κατά τη διέλευση.<ref name ="ThomasBeltonCarcichChapman1996"/>
 
Η μετάδοση πολλών από τις εικόνες της Ίδης καθυστέρησε εξαιτίας μιας μόνιμης δυσλειτουργίας της κύριας κεραίας του ''Γκαλιλέο''.<ref name="Chapman1994">{{cite journal|last=Chapman|first=Clark R.|title=The Galileo Encounters with Gaspra and Ida|journal=Asteroids, Comets, Meteors|year=1994|pages=357–365|url=http://articles.adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-iarticle_query?db_key=AST&bibcode=1994IAUS..160..357C&letter=0&classic=YES&defaultprint=YES&whole_paper=YES&page=357&epage=357&send=Send+PDF&filetype=.pdf|accessdate=2008-10-27|bibcode=1994IAUS..160..357C}}</ref> Οι πρώτες 5 εικόνες λήφθηκαν στη Γη τον Σεπτέμβριο 1993.<ref name="Chapman1996">{{cite journal|last=Chapman|first=Clark R.|title=S-Type Asteroids, Ordinary Chondrites, and Space Weathering: The Evidence from Galileo's Fly-bys of Gaspra and Ida|journal=Meteoritics|volume=31|pages=699–725|year=1996|month=Οκτώβριος|url=http://articles.adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-iarticle_query?1996M%26PS...31..699C&amp;data_type=PDF_HIGH&amp;whole_paper=YES&amp;type=PRINTER&amp;filetype=.pdf|format=PDF|accessdate=2008-10-27|bibcode=1996M&PS...31..699C}}</ref> Αυτές οι εικόνες αποτελούσαν μία συρραφή που έδειχνε την επιφάνεια του αστεροειδούς με διακριτική ικανότητα 31 ως 38 μέτρων ανά [[εικονοστοιχείο]].<ref name="ChapmanBeltonVeverkaNeukum1994">{{cite journal|last=Chapman|first=Clark R.|coauthors=Belton, Michael J. S.; Veverka, Joseph; Neukum, G.; Head, J.; Greeley, Ronald; Klaasen, K.; Morrison, D.|title=First Galileo image of asteroid 243 Ida|journal=Abstracts of the 25th Lunar and Planetary Science Conference|publisher=Lunar and Planetary Institute|year=1994|month=Μάρτιος|pages=237–238|url=http://articles.adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-iarticle_query?1994LPI....25..237C&amp;data_type=PDF_HIGH&amp;whole_paper=YES&amp;type=PRINTER&amp;filetype=.pdf|accessdate=2008-10-23|bibcode=1994LPI....25..237C}}</ref><ref name="GreeleySullivanPappalardoVeverka1994">{{cite journal|last=Greeley|first=Ronald|coauthors=Sullivan, Robert J.; Pappalardo, R.; Head, J.; Veverka, Joseph; Thomas, Peter C.; Lee, P.; Belton, M.; Chapman, Clark R.|title=Morphology and Geology of Asteroid Ida: Preliminary Galileo Imaging Observations|journal=Abstracts of the 25th Lunar and Planetary Science Conference|publisher=Lunar and Planetary Institute|year=1994|month=Μάρτιος|pages=469–470|url=http://articles.adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-iarticle_query?1994LPI....25..469G&amp;data_type=PDF_HIGH&amp;whole_paper=YES&amp;type=PRINTER&amp;filetype=.pdf|accessdate=2008-10-23|bibcode=1994LPI....25..469G}}</ref> Οι υπόλοιπες εικόνες μεταδόθηκαν την επόμενη άνοιξη, όταν το διαστημόπλοιο προσέγγισε περισσότερο τη Γη, επιτρέποντας καλύτερη μετάδοση.<ref name="Chapman1996"/><ref name="MonetStoneMonetDahn1994">{{cite journal|last=Monet|first=A. K. B.|coauthors=Stone, R. C.; Monet, D. G.; Dahn, C. C.; Harris, H. C.; Leggett, S. K.; Pier, J. R.; Vrba, F. J.; Walker, R. L.|title=Astrometry for the Galileo mission. 1: Asteroid encounters|journal=The Astronomical Journal|volume=107|issue=6|pages=2290–2294|year=1994|month=Ιούνιος|url=http://articles.adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-iarticle_query?1994AJ....107.2290M&amp;data_type=PDF_HIGH&amp;whole_paper=YES&amp;type=PRINTER&amp;filetype=.pdf|accessdate=2008-10-23|doi=10.1086/117036|bibcode=1994AJ....107.2290M}}</ref>
 
=== Ανακαλύψεις ===
Τα δεδομένα που μετέδωσε το ''Γκαλιλέο'', όπως και η μεταγενέστερη αποστολή ''[[NEAR]]'' , επέτρεψαν την πρώτη μελέτη της [[Γεωλογία|Γεωλογίας]] των αστεροειδών.<ref name="GeisslerPetitGreenberg1996">{{cite journal|last=Geissler|first=Paul E.|coauthors=Petit, Jean-Marc; Greenberg, Richard|title=Ejecta Reaccretion on Rapidly Rotating Asteroids: Implications for 243 Ida and 433 Eros|journal=Completing the Inventory of the Solar System|publisher=Astronomical Society of the Pacific|volume=107|year=1996|pages=57–67|url=http://articles.adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-iarticle_query?1996ASPC..107...57G&amp;data_type=PDF_HIGH&amp;whole_paper=YES&amp;type=PRINTER&amp;filetype=.pdf|accessdate=2008-10-22|bibcode=1996ASPC..107...57G}}</ref> Η σχετικώς μεγάλη επιφάνεια της Ίδης παρουσιάζει σημαντική ποικιλία γεωλογικών χαρακτηριστικών,<ref name="ChapmanBeltonVeverkaNeukum1994"/> ενώ και η ανακάλυψη του δορυφόρου της Δακτύλου, του πρώτου επιβεβαιωμένου δορυφόρου αστεροειδή, παρέσχε πρόσθετα στοιχεία για τη σύσταση της Ίδης.<ref name="Chapman1996"/>
 
Η Ίδη είχε ταξινομηθεί ως πυριτούχος αστεροειδής (S) με βάση γήινων [[φασματοσκόπιο απορρόφησης|φασματογράφων]].<ref name="ByrnesD'Amario1994">{{cite journal|last=Byrnes|first=Dennis V.|coauthors=D'Amario, Louis A.; Galileo Navigation Team|title=Solving for Dactyl's Orbit and Ida's Density|journal=The Galileo Messenger|publisher=NASA|issue=35|year=1994|month=Δεκέμβριος|url=http://www2.jpl.nasa.gov/galileo/mess35/DACTYL.html|accessdate=2008-10-23}}</ref> Η σύσταση των αστεροειδών φασματικού τύπου S ήταν αβέβαιη πριν τη διέλευση του ''Γκαλιλέο'' από την Ίδη, αλλά θεωρούσαν ότι είναι είτε ανάλογη των συνηθισμένων [[χονδρίτες|χονδριτών]] μετεωριτών (ordinary chondrites, OC), είτε μίγμα πυριτικών ορυκτών και σιδήρου.<ref name="WilsonKeilLove1999"/> Οι εκτιμήσεις της μέσης πυκνότητας της Ίδης με βάση την τροχιά του Δακτύλου γύρω της δίνουν άνω όριο 3,2&nbsp;gr/cm<sup>3</sup>,<ref name="ByrnesD'Amario1994"/> κάτι που σχεδόν αποκλείει την παρουσία σιδήρου.<ref name="Chapman1996"/>
 
Οι εικόνες του ''Γκαλιλέο'' οδήγησαν επίσης στην ανακάλυψη ότι στην επιφάνεια της Ίδης λαμβάνει χώρα διαστημική αποσάθρωση, μία διαδικασία που κάνει τις παλαιότερες περιοχές να έχουν λίγο πιο κόκκινο στο χρώμα τους με την πάροδο του χρόνου.<ref name="Chapman1996"/> Η ίδια διαδικασία επηρεάζει και τον Δάκτυλο, αλλά σε μικρότερο βαθμό.<ref name="Chapman1995">{{cite journal|last=Chapman|first=Clark R.|title=Galileo Observations of Gaspra, Ida, and Dactyl: Implications for Meteoritics|journal=Meteoritics|volume=30|issue=5|page=496|year=1995|month=Σεπτέμβριος|url=http://articles.adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-iarticle_query?1995Metic..30R.496C&amp;data_type=PDF_HIGH&amp;whole_paper=YES&amp;type=PRINTER&amp;filetype=.pdf|accessdate=2008-10-23|bibcode=1995Metic..30R.496C}}</ref> Τα φάσματα ανακλάσεως των αρχαιότερων επιφανειών αντιστοιχούν ακριβώς στον φασματικό τύπο S, ενώ των νεότερων αντιστοιχούν στα φάσματα των μετεωριτών OC.<ref name="Chapman1996"/>
 
[[Αρχείο:NWA869Meteorite.jpg|thumb|Λειασμένη τομή μετεωρίτη OC (χονδρίτη).]]
Τόσο η ανακάλυψη της διαστημικής αποσάθρωσης όσο και της μικρής πυκνότητας οδήγησαν σε μία νέα κατανόηση για τη σχέση ανάμεσα στους αστεροειδείς τύπου S και τους μετεωρίτες τύπου OC. Οι πρώτοι είναι οι πλέον πολυάριθμοι στο εσωτερικό μέρος της Ζώνης των Αστεροειδών. Αντίστοιχα, οι μετεωρίτες OC είναι οι συνηθέστεροι στη Γη. Τα φάσματα ανακλάσεως των S αστεροειδών που λαμβάνονται με παρατηρήσεις από τη Γη ωστόσο δεν ταιριάζουν με αυτά των μετεωριτών OC. Η διέλευση του ''Γκαλιλέο'' από την Ίδη υπέδειξε ότι κάποιοι αστεροειδείς τύπου S, ιδίως μέλη της Οικογένειας της Κορωνίδος, θα μπορούσαν να είναι η πηγή αυτών των μετεωριτών.<ref name="Chapman1996"/>
 
== Φυσικά χαρακτηριστικά ==
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/243_Ίδη"