Γεώργιος Τσολάκογλου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ως αξιωματικός του [[Ελληνικός Στρατός|Ελληνικού Στρατού]], ο Τσολάκογλου συμμετείχε στις κυριότερες μάχες στους [[Βαλκανικοί Πόλεμοι|Βαλκανικούς Πολέμους]] ([[Ελασσόνα|Ελασσόνα]], [[Μάχη του Σαραντάπορου|Σαραντάπορο]], [[Μάχη των Γιαννιτσών|Γιαννιτσά]], [[Μάχη Κιλκίς-Λαχανά|Λαχανάς]], [[Σιδηρόκαστρο Σερρών|Δεμίρ Ισάρ]], [[Μπλαγκόεβγκραντ|Άνω Τζουμάγια]] ) και στον [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]], στο μέτωπο του Στρυμώνα<ref>Γ. Κ. Σ. Τσολάκογλου, Απομνημονεύματα, εκδ. Ακρόπολις, Αθήναι 1959, σελ 9</ref>. Συμμετείχε στις εκστρατείες στην [[Ουκρανία]] και στην [[Μικρασιατική εκστρατεία|Μικρά Ασία]] ως διοικητής τάγματος ευζώνων του 1/39ου και αργότερα ως επιτελάρχης της 4ης Μεραρχίας, κατά την επίθεση του Αυγούστου το [[1922]]. Στην επακολουθήσασα σύμπτυξη του Α΄ Σώματος Στρατού στο οποίο ανήκε ακολούθησε στην αρχή την φάλαγγα του στρατηγού Τρικούπη και λίγο πριν την [[Σμύρνη]] την φάλαγγα του στρατηγού Φράγκου. [[Αντισυνταγματάρχης]] το [[1923]], [[συνταγματάρχης]] το [[1925]] και ανώτατος πλέον αξιωματικός το [[1935]] διοίκησε διαδοχικά: Μεραρχία, την [[Σχολή Ευελπίδων]], και το Γ΄ Σώμα στρατού, του οποίου την διοίκηση ανέλαβε αφού παρέδωσε τη διοίκηση Κρήτης που είχε αναλάβει το [[1938]], όταν ξέσπασε ο [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος]].

 

 

Έτσι, στις [[20 Απριλίου]] [[1941]], ημέρα του [[Πάσχα]], σε συνεννόηση με τον διοικητή του Α΄ Σώματος Στρατού, αντιστράτηγο [[Παναγιώτης Δεμέστιχας|Παναγιώτη Δεμέστιχα]], τον διοικητή του Β΄ Σώματος Στρατού, αντιστράτηγο [[Γεώργιος Μπάκος|Γεώργιο Μπάκο]], και τον Μητροπολίτη Ιωαννίνων Σπυρίδωνα που ήταν ο κατ΄ εξοχήν φορέας και υποκινητής της δυσάρεστης αυτής απόφασης, κατάργησε πραξικοπηματικά τον διοικητή Στρατιάς Ηπείρου [[Ιωάννης Πιτσίκας|Ιωάννη Πιτσίκα]], ανέλαβε ο ίδιος διοικητής της Στρατιάς και υπέγραψε πρωτόκολλο ανακωχής με τον διοικητή της 1ης Μηχανοκίνητης Μεραρχίας Ες-Ες, υποστράτηγο [[Γιόζεφ (Σεπ) Ντήτριχ]] (Josef "Sepp" Dietrich), στο Βοτονόσι του [[Μέτσοβο|Μετσόβου]]. Ο αρχηγός του [[Ελληνικός Στρατός|Ελληνικού Στρατού]], αρχιστράτηγος [[Αλέξανδρος Παπάγος]], σε τηλεγράφημά του προς το Τμήμα Στρατιάς Ηπείρου, κατήγγειλε την πρωτοβουλία του Τσολάκογλου ως αντίθετη προς τα συμφέροντα της πατρίδας, διέταξε την αντικατάσταση του Τσολάκογλου και αγώνα «μέχρι εσχάτου ορίου δυνατοτήτων». Ήταν όμως ήδη αργά.

 

Αμέσως μετά την απελευθέρωση, ο Τσολάκογλου συνελήφθη και φυλακίσθηκε στις φυλακές Αβέρωφ,. Παραπέμφθηκε στο δια της Συντακτικής Πράξεως με αριθμό 6/1945, της κυβέρνησης Ν. Πλαστήρα, συσταθέν Ειδικό Δικαστήριο, κατηγορούμενος για παράνομη συνθηκολόγηση που είχε προβεί με τον εχθρό, χαρακτηριζόμενη ως «''συνθηκολόγησιν εν ανοικτώ πεδίω''» και «''πριν η υπ' αυτόν στρατιωτική δύναμις εκπληρώση πάν ό,τι το στρατιωτικόν καθήκον επιβάλλει''» , καθώς και για [[εθνική αναξιότης|εθνική αναξιότητα]] για την συνεργασία του, στη συνέχεια, με τις κατοχικές Δυνάμεις, αναλαμβάνοντας Πρωθυπουργός της χώρας. Η δίκη του ξεκίνησε στις 21 Φεβρουαρίου και έληξε στις [[31 Μαΐου]] του [[1945]]. Η δε απολογία του ήταν ιδιαίτερα λακωνική αλλά και περιεκτική.<br />

 

Έχοντας όμως προσβληθεί από [[λευχαιμία]], νοσηλεύθηκε επί έναν χρόνο στο Νοσηλευτικό Ίδρυμα του Μετοχικού Ταμείου Στρατού ([http://www.nimts.gr ΝΙΜΤΣ]), όπου και πέθανε στις 22 Μαΐου του [[1948]], στερημένος σύνταξης και πάμπτωχος. Η κηδεία του έγινε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών σε στενό οικογενειακό κύκλο<ref>[http://www.nlg.gr/digitalnewspapers/ns/pdfwin_ftr.asp?c=108&pageid=-1&id=54974&s=0&STEMTYPE=0&STEM_WORD_PHONETIC_IDS=ARwASbASXASTASEASSASXASLASTASXASd&CropPDF=0 Εφημερίδα Εμπρός, 23/5/1948,σελ 6]</ref>. To 1960 τα οστά του μεταφέρθηκαν σε άλλο τάφο που διέθεσε ο τότε δήμαρχος Αθηναίων [[Παυσανίας Κατσώτας]].