Καρδάμυλα Χίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Βρισκόμαστε στην πλατεία του Αγίου Λουκά και διασχίζουμε προς τα ΝΔ την οδό του Γεωργίου Ζολώτα. Μετά από μερικές δεκάδες μέτρα ο δρόμος στενεύει και ανηφορίζει προς τα βόρεια. Βρισκόμαστε στα '''''« Σπήλια»''''' την συνοικία που βρίσκεται στο βορειοδυτικότερο άκρο και ταυτόχρονα στο ψηλότερο σημείο του οικισμού των Καρδαμύλων και εκτείνεται από την τοποθεσία '''''«Βου-Λαγκάδι»''''' μέχρι τον '''''«Νερούτσικο»'''''. Είναι εδώ που τα Καρδάμυλα μας μεταδίδουν πολύ έντονα την αύρα του παρελθόντος. Ήδη η μεταβολή σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό, είναι καταλυτική. Οι δρόμοι στενεύουν και η πρόσβαση των αυτοκινήτων γίνεται αδύνατη. Οι σοβαντισμένοι δρόμοι, τα βαμμένα με διάφορα χρώματα παράθυρα και πόρτες, τα κιγκλιδώματα στις αυλές, η χρήση τσιμέντου και άλλων συγχρόνων δομικών υλικών εξαφανίζονται οριστικά. Ξαφνικά η κυριαρχία της πέτρας είναι απόλυτη, οι μόνες αποχρώσεις που υπάρχουν στο περιβάλλον είναι οι χρωματικοί τόνοι του ασβεστόλιθου. Είναι σαν να διαβήκαμε αιφνιδιαστικά πάνω απο μια αόρατη διαχωριστική γραμμή του χρόνου και να μεταφερθήκαμε από το παρόν μερικές εκατοντάδες χρόνια στο παρελθόν. Εδώ κυριαρχεί α παντελής απουσία θορύβων, η απόλυτη σιωπή. Είναι σχεδόν απίστευτο, ότι σε απόσταση αναπνοής υπάρχει ζωή, ενώ εδώ στα '''''«Σπήλια»''''' μια μόλις στροφή παραπάνω βασιλεύει αφού η συνοικία έχει χρόνια εγκαταλειφθεί απο τους κατοίκους της. Εντύπωση μας κάνουν η βαριά φρουριακή κατασκευή, οι λιτές ορθογώνιες γραμμές, οι χαμηλές πόρτες που δεν ξεπερνούν το ύψος ενός μέσου ανθρώπου, τα μικρά ανοίγματα στη θέση των παραθύρων που θυμίζουν πολεμίστρες. Είναι μια αίσθηση μοναδική , που μας γεμίζει ιστορικό δέος. Η θέα από τα Σπήλια είναι μοναδική. Το βλέμμα ανεμπόδιστα αγναντεύει μέσα από τα ερείπια, άλλοτε τον τραχύ και απόκρημνο όγκο της '''''Γριάς''''' και άλλοτε την βελούδινη επιφάνεια του κάμπου με τους απαλούς τόνους του πρασίνου για να σταματήσει πιο μακριά ακόμα στο γαλάζιο της θάλασσας. Είναι ένας χώρος που εντυπωσιάζει τους επισκέπτες με τα αρχιτεκτονικά του χαρακτηριστικά καθώς διατηρεί τον αυθεντικό του χαρακτήρα αφού δεν έχει εμφυλοχωρήσει κανένα νέο κτίσμα. Σε κάθε βήμα είναι έντονη η αύρα του παρελθόντος, έχει κανείς την αίσθηση ότι για λίγο έχει ξεφύγει από την σύγχρονη εποχή και έχει μεταφερθεί στα μακρινά και ομιχλώδη χρόνια του μεσαίωνα. Τα '''''«Σπήλια»''''' είναι ένας τόπος προνομιούχος γεμάτος με ιστορικές μνήμες κ την αίγλη του παρελθόντος, που δεν του ταιριάζει η ερημιά και η εγκατάλειψη.

 

 

== Τα "Σπήλια" σήμερα ==