Πριγκιπάτο της Κάπουα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''πριγκιπάτο της Κάπουα''' (στα [[λατινικά]] ''Principatus Capuae'' ή ''Capue'', στα [[ιταλικά]] ''Principato di Capua'') ήταν ένα [[Λομβαρδοί|λομβαρδικό]] κράτος της νότιας [[Ιταλίας]], ανεξάρτητο ''[[de facto]]'', αλλά υπό την εξουσία τόσο της [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]], όσο και υπό αυτή της [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινής Αυτοκρατορίας]]. Αρχικά διοικούνταν από έναν ''[[Γαστάλδος|γαστάλδο]]'', και στη συνέχεια από έναν κόμη, εντός του [[Πριγκιπάτο του Σαλέρνο|πριγκιπάτου του Σαλέρνο]].

Το 841, η Κάπουα λεηλατήθηκε και καταστράφηκε ολοκληρωτικά από τους [[Σαρακηνοί|Σαρακηνούς]] που βρίσκονταν στην υπηρεσία του Ραντέλχι Α' του Μπενεβέντο. Ο Λανδούλφος και ο μεγαλύτερός του γιόςγιος, Λάντο Α', πήραν την πρωτοβουλία να οχυρώσουν τον γειτονικό λόφο του Τριφλίσκο πάνω στον οποίο χτίστηκε η νέα πόλη, η σημερινή Κάπουα.

Η Κάπουα κυρήχτηκεκηρύχτηκε ανεξάρτητη από τον Πάντο τον Άπληστο, το 862. Με τον θάνατό του, ο οποίος επήλθε το ίδιο έτος, η διάδοχη κατάσταση αποτέλεσε αφορμή για διαμάχη. Ο επίσκοπος Λανδούλφος καθέραισεκαθαίρεσε τον γιό του Πάντο, και στη συνέχεια ένωσε τις εκκλησιαστικές και διοικητικές εξουσίες στην περιοχή, όπως θα έπρεπε να το κάνει σχεδόν τον ίδιο καιρό ο Αθανάσιος στη [[Νάπολι]]. Ο θάνατος του επισκόπου αναβίωσε τις αντιπαραθέσεις που σχετίζονταν με την επισκοπή και το δουκάτο της Κάπουα, και το πριγκιπάτο αποτέλεσε αντικείμενο εμφυλίου πολέμου ανάμεσα στον Πανδενούλφο, τον απόκληρο γιό του Πάντο, και τον Λάντο Γ', έναν άλλο εγγονό του Λανδούλφου Α'. Το [[Σαλέρνο]] συμμάχισεσυμμάχησε με τον Λάντο και το Μπενεβέντο με τον Πανδενούλφο. Μια κρίση όσον αφορά την διαδοχή ήρθε στη συνέχεια το 887 και ο Ατενούλφος απαίτησε τα πριγκιπικά του δικαιώματα με την βοήθεια του Αθανασίου της Νάπολης. Έπρεπε να προσπαθήσει να εμποδίσει την εκδήλωση στο μέλλον παρομοίων φαινομένων και να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για την ανεξαρτησία της Κάπουα σε παρόμοιπαρόμοιο τύπο με αυτό του Μπενεβέντο και του Σαλέρνο.