Θετικισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Harkoz (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Ρομπότ: Αφαίρεση προτύπου: Βελτίωση; διακοσμητικές αλλαγές
Γραμμή 1:
{{βελτίωση}}
 
Ο '''Θετικισμός''' είναι ένα επιστημονικό φιλοσοφικό [[δόγμα]] το οποίο υποστηρίζει πως μία πρόταση ή ένας [[φυσικός νόμος]] είναι αληθής μόνο όταν είναι [[Λογική|λογικά]] επαληθεύσιμος. Η επαλήθευση θα πρέπει να είναι κατ'ανάγκην ''έμμεση'', δηλαδή μία πρόταση είναι αληθής μόνο όταν αν, συνδυαζόμενη με κάποια άλλη αληθή πρόταση, δίνει αληθή συμπεράσματα.
 
==<ref name="test">[http://www.stratos-theodosiou.gr/index.php?id=42 Πηγή]</ref>Οι βασικές θέσεις του πρωτογενούς Θετικισμού==
 
1. Κάθε γνώση που αφορά γεγονότα βασίζεται στα «θετικά» στοιχεία της εμπειρίας, και
 
2. πέρα από τον κόσμο των γεγονότων υπάρχει ο κόσμος της καθαρής Λογικής και των καθαρών Μαθηματικών.
 
Οι θετικιστές έγιναν γνωστοί για την απόρριψη της Μεταφυσικής, δηλαδή των εικασιών σχετικά με τη φύση της πραγματικότητας, που πηγαίνουν πέρα από κάθε πιθανό στοιχείο το οποίο θα μπορούσε να υποστηρίξει ή να διαψεύσει τέτοιες «υπερβατικές» αξιώσεις.
Γραμμή 19 ⟶ 17 :
Τελικά ο θετικισμός, απορρίπτοντας τη Μεταφυσική, βοήθησε να ξεπεραστούν προκαταλήψεις του παρελθόντος και προώθησε την ανάπτυξη της λογικής φυσικής σκέψης. Σε μια θετικιστική θέα του κόσμου, η επιστήμη θεωρείται ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να ανακαλύψουμε την αλήθεια και να κατανοήσουμε τον κόσμο όσο το δυνατόν καλύτερα ούτως ώστε να καταφέρουμε είτε να τον προβλέψουμε είτε να τον ελέγξουμε.
 
== Ιστορική πορεία του θετικισμού ==
Στην αρχαία Φιλοσοφία υπάρχουν σαφή προμηνύματα του Θετικισμού. Μολονότι η σχέση του Πρωταγόρα, σοφιστή του 5ου π.Χ. αιώνα, με τη μετέπειτα θετικιστική σκέψη ήταν μάλλον απόμακρη, ωστόσο υπήρξε μια πολύ πιο έντονη ομοιότητα με τον κλασικό σκεπτικό φιλόσοφο Σέξτο τον Εμπειρικό (3ος μ.Χ. αιώνας), ενώ αιώνες αργότερα ο νομιναλιστής φιλόσοφος του Μεσαίωνα [[Γουίλιαμ του Όκκαμ]] (William of Ockham, 1300-1349) είχε σαφή συνάφεια με τον σύγχρονο Θετικισμό.
 
Γραμμή 38 ⟶ 36 :
Ακόμη και ο Βρετανός κοινωνιολόγος και φιλόσοφος [[Χέρμπερτ Σπένσερ]] , (Herbert Spencer, 1820-1903), ο εισηγητής τόσο της θεωρίας του «ακατάληπτου» όσο και της εξελικτικής θεωρίας του Δαρβίνου στην Ηθική και την Κοινωνιολογία, θεωρείται υπέρμαχος του εν γένει θετικιστικού προσανατολισμού. O Σπένσερ πίστευε ότι: η Φιλοσοφία είναι τελείως ενοποιημένη γνώση. Έτσι, ταύτισε τις απόψεις του με τις θέσεις του Θετικισμού ότι η Φιλοσοφία είναι ένα γενικό σύστημα αντιλήψεων -μια καθολική επιστήμη- και όχι η αναζήτηση του απολύτου, της προέλευσης και του σκοπού του κόσμου. Τέτοια προβλήματα δεν έχουν νόημα και δεν υφίστανται για τον Θετικισμό.
 
== ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ ==
<references />
http://www.stratos-theodosiou.gr/index.php?id=42
== Βιβλιογραφία ==
* Geymonat, Ludovico, «Ὁ Θετικισμός » , Οὐτοπία, 29 (1998), σσ. 151-156
 
Γραμμή 48 ⟶ 46 :
 
{{φιλοσοφία-επέκταση}}
 
[[Κατηγορία:Φιλοσοφία]]