Αφθαρσία της ύλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: Αφαίρεση: pl:Prawo zachowania (missing), sl:Zakon o ohranitvi (missing) |
μ Επιμέλεια |
||
Γραμμή 5:
Αυτό όμως απαιτεί έναν ακριβέστερο ορισμό και επιπλέον συνήθως τού αποδίδεται κάτι πολύ παραπάνω. Συγκεκριμένα, θέλουμε να αποδώσουμε και την έννοια ότι η ύλη κατά βάση διατηρεί κάποιον ιδεατό χαρακτήρα έστω και αν μεταμορφώνεται. Δεν είναι δηλαδή απλώς μια [[αρχή διατήρησης]] οπότε θα ταυτιζόταν απλώς με την [[αρχή διατήρησης της μάζας]] αλλά μια γενικότερη αντίθεση στη φθορά.
Μια πρώτη παρατήρηση είναι ότι δεν προκύπτει καθόλου εύκολα από την καθημερινή εμπειρία που λέει ότι τα [[μέταλλα]] σκουριάζουν, το [[ξύλο]] καίγεται και ο [[σπόρος]] γίνεται δέντρο. Περισσότερο προκύπτει από
σε θεϊκές δράσεις αλλά να τις αντιμετωπίζουμε ως φυσικές.
Στην [[αρχαία
==Ιστορία==
Μεγάλη σημασία σε ένα (πολύ τραβηγμένο) είδος αφθαρσίας της ύλης έδιναν οι [[ελεατική φιλοσοφία|Ελεάτες φιλόσοφοι]]. Σύμφωνα με αυτούς το ον δεν μπορεί λογικά παρά να είναι άφθαρτο και αιώνιο αφού η δημιουργία είναι κάτι άτοπο. Οι Ελεάτες υποβίβαζαν την αξία των αισθήσεων που τις θεωρούσαν ασυνεπείς και μόνο η [[λογική]] ήταν μέτρο της αλήθειας γι' αυτούς.
Αρνούμενοι την ύπαρξη του [[κενό (φιλοσοφία)|κενού]] (μη ον) κατέληγαν ότι τα πάντα είναι ένα και αυτό είναι η μόνη αλήθεια και φαίνεται τελικά να απέρριπταν κάθε είδους κίνηση και μεταβολή. Το βασικό μειονέκτημα αυτής της θεωρίας είναι ότι δεν φαίνεται
πώς εξηγεί την πραγματικότητα όπως την αντιλαμβανόμαστε.
Ας σημειωθεί πως και οι θεωρίες των φυσικών φιλοσόφων που υποστήριζαν την κίνηση και
χρησιμοποιούσαν μια δική τους εκδοχή της αφθαρσίας της
Ο [[Ηράκλειτος]] για παράδειγμα θεωρούσε ως το στοιχείο αρχή των πάντων
(Ο λόγος ουσιαστικά παίζει ένα ρόλο αρχής διατήρησης και αυτός είναι "άφθαρτος".
Είναι σαφές ότι για τον Ηράκλειτο τα στοιχεία δεν έχουν καθόλου το νόημα των στοιχείων
όπως τα όρισε ο [[Λαβουαζιέ]] αλλά περισσότερο έχουν ένα νόημα που ταιριάζει στις φάσεις της ύλης
Την πρώτη καλά ορισμένη αρχή αφθαρσίας της ύλης την όρισαν ουσιαστικά
οι αρχαίοι Έλληνες ατομικοί φιλόσοφοι.
Σύμφωνα με αυτήν, το [[σύμπαν]] αποτελείται από [[άτομο|άτομα]] και [[κενό]].
Το κενό είναι άψαυστο αλλά υπάρχει.
Τα [[Άτομο|άτομα]] είναι άφθαρτα και αιώνια αλλά αόρατα στο ανθρώπινο μάτι ως μικροσκοπικά.
Κάθε σώμα που παρατηρούμε ή αισθανόμαστε (όπως ο αέρας) αποτελείται από άτομα.
Τα άτομα όταν δεν επηρεάζονται από άλλα άτομα κινούνται αιωνίως ευθύγραμμα αλλά
| |||