Αναίρεση (δίκαιο): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''αναίρεση''' είναι το πιο σημαντικό έκτακτο [[ένδικο μέσο]]. Με την αίτηση αναίρεσης ο διάδικος ζητεί την εξαφάνιση της προσβαλλόμενης δικαστικής απόφασης επικαλούμενος παράβαση [[νόμος|νόμου]]. Η αναίρεση επιτρέπεται για συγκεκριμένους λόγους που απαριθμούνται περιοριστικά στον εκάστοτε νόμο ανάλογα με τον κλάδο [[δίκαιο|δικαίου]].

 

Η αναίρεση και στις τρεις δικαιοδοσίες (πολιτική, ποινική, διοικητική) έχει αρκετά κοινά χαρακτηριστικά. Επιτρέπεται μόνο κατά τελεσιδίκων αποφάσεων, αποφάσεων δηλαδή κατά των οποίων δεν χωρεί πλέον [[έφεση]] (στις πολιτικές αποφάσεις και [[ανακοπή ερημοδικίας]]). Μια απόφαση είναι τελεσίδικη είτε επειδή ο νόμος δεν προβλέπει δυνατότητα [[έφεση|έφεσης]] (π.χ. μικροδιαφορές) είτε όταν έχει εκδοθεί κατ’ έφεσιν, οπότε δεν χωρεί δεύτερη έφεση (κανόνας της άπαξ ασκήσεως των ενδίκων μέσων).

 

Ειδική περίπτωση αναίρεσης είναι η [[αναίρεση υπέρ του νόμου]].

 

Οι αναιρέσεις κατά αποφάσεων πολιτικών και ποινικών δικαστηρίων δικάζονται από τον [[Άρειος Πάγος|Άρειο Πάγο]], ενώ οι αναιρέσεις κατά αποφάσεων διοικητικών δικαστηρίων από το [[Συμβούλιο της Επικρατείας]].

 

[[de:Revision (Recht)]]

[[es:Recurso de casación]]

[[nl:Cassatie (recht)]]