Ίππαρχος ο τύραννος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Ίππαρχος''' ήταν αδελφός του [[Ιππίας ο τύραννος|Ιππία]] και γιος του τύραννουτυράννου [[Πεισίστρατος|Πεισίστρατου]], ένας εκ των δύο [[Πεισιστρατίδες|Πεισιστρατιδών]] που κυβέρνησαν την Αθήνα μετά το 527 π.Χ. Ο Ίππαρχος δολοφονήθηκε το καλοκαίρι του 514 π.Χ. από το ερωτικό ζεύγος [[Αρμόδιος και Αριστογείτονας|Αρμόδιου και Αριστογείτονα]], όταν ήταν μεσήλικας -η χρονολογία γέννησής του δεν είναι γνωστή. Στον Ίππαρχο αποδίδονται πολλά δημόσια έργα και πολιτιστικές πρωτοβουλίες του διαστήματος 527-514 π.Χ. Δεν είναι τεκμηριωμένο αν στο διάστημα της κυβέρνησης των Πεισιστρατιδών είχε τον πρώτο λόγο στα πολιτικά εκείνος ή ο αδελφός του, εντούτοις οι περισσότεροι ιστορικοί<ref>Αριστοτέλης, Αθηναίων Πολιτεία, παράγραφος 18</ref><ref>Ηρόδοτος βιβλίο 1ο, παράγραφος 61</ref><ref>Θουκυδίδης «Ιστοριών ΣΤ΄» ή 6ο βιβλίο, παράγραφος 55</ref> πιστεύουν ότι ο πολιτικός νους ήταν μάλλον ο [[Ιππίας ο τύραννος|Ιππίας]].

Ο Ίππαρχος παρότι μεσήλικας το 514 π.Χ., δεν είχε παιδιά και μάλλον δεν είχε παντρευτεί ποτέ. Ο Αθήναιος ο Ναυκρατίτις αναφέρει ότι ο Πεισίστρατος τον είχε παντρέψει με μια Φύα, από την Παιανία, αλλά αυτό δεν πρέπει να ευσταθεί, γιατί αυτό το κορίτσι ήταν λουλουδού στις αγορές και επιπλέον δεν αναφέρεται πουθενά αλλού. Πρόκειται πάντως για την ίδια Φύα, ένα πολύ υψηλό κορίτσι το οποίο ο Πεισίστρατος είχε χρησιμοποιήσει σε ένα χονδροειδές τέχνασμά του -το οποίο πάντως πέτυχε- για να επανέλθει από την εξορία και να ξαναγίνει τύραννος. Συγκεκριμένα, είχε ντύσει την πανήψυληπανύψηλη Φύα ή Φύη με περικεφαλαία και ωραία ρούχα και είχε στείλει ανθρώπους του στην Αθήνα να διαλαλούν ότι ερχόταν η ίδια η Αθηνά για να εγκαθιδρύσει ως ηγεμόνα τον Πεισίστρατο. Από μακριά η Φύα φαινόταν όντως λαμπρή και πανήψυληπανύψηλη, οπότε οι Αθηναίοι φέρονται να πείσθηκαν και δέχτηκαν τον Πεισίστρατο πίσω. Πάντως επειδή οι Αθηναίοι δεν ήταν και τόσο αφελείς, μια άλλη εκδοχή θεωρεί ότι η Φύα "στρατολογήθηκε" απλώς για να λαμπρύνει την επάνοδο του Πεισίστρατου που έτσι κι αλλιώς ήταν συμφωνημένη με τους Αλκμεωνίδες.

Στον Ίππαρχο αποδίδονται πολλά έργα διακόσμησης των Αθηνών αλλά και διάνοιξη οδών, όπως και [[Ερμές]] με αποφθέγματα του ιδίου. Επίσης του αποδίδεται η συγκέντρωση χρησμών που φύλαγε μυστικούς σε κρύπτη της Ακροπόλεως είτε επειδή τους θεωρούσε κρατικά μυστικά είτε επειδή δεν ήθελε να διαρρεύσουν. Επίσης επιμελήθηκε συλλογή ελεγειών και πολλών ποιημάτων, είχε δε για ένα διάστημα υπεύθυνο της συλλογής αυτής τον Ονομάκρειτο, τον οποίο όμως εξόρισε όταν του είπαν ότι τον συνέλαβαν επ αυτοφώρω να παραποιεί ελεγείες και χρησμούς. Στον Ίππαρχο αποδίδεται ο περεταίρωπεραιτέρω εμπλουτισμός της σημαντικής [[Βιβλιοθήκες στην αρχαία Ελλάδα|βιβλιοθήκης του Πεισίστρατου]]. Με μέριμνα του Ίππαρχου κλήθηκαν επίσης στην Αθήνα o λυρικός ποιητής Λάσος της Ερμιόνης και ίδρυσε σχολή διθυραμβικής ποίησης –μαθητής του ήταν ο [[Πίνδαρος]]. Ο Ίππαρχος επίσης κάλεσε από την Κέα και φιλοξένησε υπό την προστασία του τον [[Σιμωνίδης ο Κείος|Σιμωνίδη τον Κείο]]<ref>έφυγε μετά τη δολοφονία του Ίππαρχου για τη Θεσσαλία και ξανάρθε στην Αθήνα το 490 π.Χ., μετά τη μάχη του Μαραθώνα</ref>, τον ποιητή [[Ανακρέων|Ανακρέοντα]] τον Τήιο<ref>από την [[Τέω]] της Ιωνίας, που επίσης έφυγε από την Αττική για τη Θεσσαλία μετά το θάνατο του Ίππαρχου</ref>, τον ελεγειακό ποιητή [[Θέογνις ο Μεγαρεύς|Θέογνι]] και άλλους.

Τα κίνητρα των δραστών ήταν κυρίως ερωτικά και εκδικητικά<ref>Διόδωρος Σικελός, αποσπάσματα, βιβλίο 10ο, τμήμα 17ο, παράγραφος 2</ref>. Αναλυτικότερα, ο Αρμόδιος και ο Αριστογείτονας ήταν εραστές -κάτι αποδεκτό την εποχή εκείνη στην αρχαία Αθήνα. Ο Ίππαρχος είχε προσπαθήσει δύο φορές να πείσει τον Αρμόδιο να εγκαταλείψει τον Αριστογείτονα και να γινειγίνει δικός του εραστής, αλλά ο νεαρός τον είχε απορρίψει ερωτικά και είχε μάλιστα εξομολογηθεί τα πάντα στον προστάτη του. Ο Ίππαρχος θιγμένος από την απόρριψη, για να προσβάλει τον Αρμόδιο, φρόντισε να κληθεί στην πομπή των Παναθηναίων η αδελφή του νεαρού και εκεί δημοσίως την προσέβαλε και την έδιωξε ως αναξίαανάξια<ref>Θουκυδίδης, βιβλίο 6ο, παράγραφος 56 ή LVI σε λατινική αρίθμηση</ref> -υπανισσόμενοςυπαινισσόμενος ότι δεν ήταν παρθένα ή ότι κατ' άλλους ήταν αναξίαανάξια επειδή ο αδελφός της ήταν λιπόψυχος ή θηλυπρεπής<ref>Αριστοτέλης, Αθηναίων Πολιτεία, 17-18</ref>. Ο Αρμόδιος βαθύτατα προσβεβλημένος συζήτησε τα καθέκαστα με τον Αριστογείτονα. Ο τελευταίος αναλογίστηκε ότι ίσως ο Ίππαρχος στο άμεσο μέλλον χρησιμοποιούσε ακόμα και βία προκειμένου να κάνει δικό του τον νεαρό. Αποφάσισαν ότι η μόνη λύση ήταν να σκοτώσουν τον Ίππαρχο και επέλεξαν να το κάνουν στη διάρκεια της γιορτής των Παναθηναίων, επειδή θα μπορούσαν πιο εύκολα να τον πλησιάσουν με όπλα. Κατ' άλλους είχαν αποφασίσει να σκοτώσουν και τον Ιππία.

Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη εκείνος που είχε ερωτευθεί τον Αρμόδιο δεν ήταν ο Ίππαρχος, όμως, αλλά ο αδελφός του Θετταλός και το ζευγάρι είχε αποφασίσει να σκοτώσειτοντον σκοτώσει όπως και όλους τους τυράννους γιατί αλλιώς δεν θα γλίτωναν από τον Θετταλό.

Υπάρχει και μια τρίτη εκδοχή που αναφέρεται στο διάλογο "Ίππαρχος" και ο οποίος δεν αποτελεί έργο του Πλάτωνα. Σύμφωνα με αυτήν υπήρχε ένα τρίτο πρόσωπο, ένας όμορφος νεαρός αριστοκράτης, με το οποίο ήταν ερωτευμένοι και ο Αρμόδιος και ο Αριστογείτονας. ΟτανΌταν αυτός ο νεαρός άνδρας παράτησε και τους δύο για χάρη του Ίππαρχου, οι δύο εγκαταλελειμμένοι εραστές σκότωσαν τον Ίππαρχο από ζήλια<ref>στο εδάφιο229c και d του διαλόγου</ref>.