Λιβία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη στιγμή που ο Αύγουστος ήταν πατέρας μοναχά μιας κόρης, της Ιουλίας της Πρεσβύτερης από τη Σκριβωνία, η Λιβία αποδείχτηκε φιλόδοξη μητέρα προωθώντας τους γιους της, τον Τιβέριο και το Δρούσο, στην εξουσία.<ref name = Hurley/> Ο Δρούσος αποτέλεσε έμπιστο στρατηγό και παντρεύτηκε την αγαπημένη ανηψιάανιψιά του Αυγούστου, την [[Αντωνία η Μικρή|Αντωνία τη Μικρή]]. Ο Τιβέριος παντρεύτηκε την κόρη του Αυγούστου, την Ιουλία, το [[11 π.Χ.]] και υιοθετήθηκε τελικά από τον πατριό του το [[4 π.Χ.]] λαμβάνοντας το δικαίωμα της διαδοχής του.

Μια θεωρία συνομωσίαςσυνωμοσίας θέλει το θάνατο το [[23 π.Χ.]] του [[Μάρκος Κλαύδιος Μάρκελλος|Μάρκελλου]], ανηψιούανιψιού του Αυγούστου, να μην επήλθε από φυσικά αίτια και τη Λιβία να κρύβεται πίσω του.<ref>Cassius Dio 55.33.4</ref> Μετά το θάνατο των δύο μεγαλύτερων γιων της Ιουλίας από το [[Μάρκος Βιψάνιος Αγρίππας|Μάρκο Βιψάνιο Αγρίππα]], τους οποίους ο Αύγουστος είχε υιοθετήσει ως γιους και διαδόχους, ο γιος που απέμεινε, ο [[Αγρίππας Πόστουμους]] φυλακίστηκε και θανατώθηκε. Ο ιστορικός [[Τάκιτος]] κατηγορεί τη Λιβία πως δεν ήταν αθώα για τους θανάτους αυτούς <ref>Tacitus [http://www.sacred-texts.com/cla/tac/index.htm ''Annals.''] 1.3; 1.6. (The Works of Tacitus tr. by Alfred John Church and William Jackson Brodribb 1864-1877),</ref> και ο [[Δίων Κάσσιος]] επίσης αναφέρει σχετικές φήμες,<ref>Cassius Dio 53.33.4, 55.10A, 55.32; 57.3.6 </ref> αλλά ούτε ο κυνηγός φημών [[Σουητόνιος]], που είχε πρόσβαση σε έγγραφα του κράτους, δεν τις επαναλαμβάνει. Οι περισσότερες σύγχρονες ιστορικές μαρτυρίες το απορρίπτουν σαν ιδέα. Υπάρχουν επίσης κάποιες φήμες που αναφέρουν οι Τάκιτος και Δίων Κάσσιος, πως η Λιβία προκάλεσε το θάνατο του ίδιου του Αυγούστου δηλητηριάζοντας φρέσκα [[Συκιά|σύκα]].<ref>Tacitus ''Annals'' 1.5</ref><ref>Cassius Dio 55.22.2; 56.30</ref>

Με τον καιρό, ωστόσο, και όντας πλεονπλέον χήρα, η αλλαζονίααλαζονεία, η δίψα για εξουσία και το εξόφθαλμο κυνήγι για δύναμη ήρθαν στην επιφάνεια. Η Λιβία πάντα επωφελούτανεπωφελούνταν από το κλίμα κολακείας που ο Αύγουστος δούλεψε σκληρά να δημιουργήσει και το οποίο ο Τιβέριος αντιπαθούσε.<ref>Tacitus, ''Annals'' 4.37</ref> Όποτε πήγαινε στο [[θέατρο]], υπήρχε κρατημένη για εκείνη μια θέση στο πλευρό των Εστιάδων,<ref>Tacitus, ''Annals'' 4.16</ref> και ίσως αυτό να γινόταν έτσι ώστε να αποτελέσει περισσότερο τιμή για τις Εστιάδες κι όχι για την ίδια.<ref>cf. Ovid, Tristia, 4.2.13f, Epist.Ex Ponto 4.13.29f</ref>

Η Λιβία έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των παιδιών της, Τιβέριου και Δρούσου. Αντικείμενο ενδιαφέροντος αποτελεί ο ρόλος της στο διαζύγιο που πήρε από τον πρώτο της σύζυγο, πατέρα του Τιβέριου, το [[39 π.Χ.|39]] / [[38 π.Χ.]] Θα ήταν ενδιαφέρον να γνωρίζαμε πόσο καθοριστική ήταν η δική της θέληση, όπως και σε ό,τι αφορά το διαζύγιο του Τιβέριου από την [[Βιψάνια Αγριππίνα]] το [[12 π.Χ.]] μετά από απαίτηση του Αυγούστου: αν ήταν ουδέτερη ή παθητική, ή αν συνέβαλε ενεργητικά στη διαμόρφωση της επιθυμίας του Καίσαρα. Το πρώτο διαζύγιο άφησε τον Τιβέριο θετό παιδί στον Οίκο του Οκταβιανού, το δεύτερο τραυμάτισε ψυχικά τον Τιβέριο καθώς αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη γυναίκα που αγαπούσε για λόγους δυναστικών συμφερόντων. Οι αρχαίες μαρτυρίες είναι ελλειπείςελλιπείς, αλλά είναι μια πιθανή θεωρία η βαθειά αντιπάθεια του Τιβέριου προς τη μητέρα του να έχει τις ρίζες της σε αυτά τα δύο γεγονότα.

Απεικονίσεις της Λιβίας εμφανίζονται σε αρχαία νομίσματα και πορτραίτα. Ήταν η πρώτη γυναίκα που έκανε την εμφάνισή της σε νομίσματα των επαρχιών το [[16 π.Χ.]] Οι απεικονίσεις της μπορούν να ταξινομηθούν χρονολογικά εν μέρει από τα χτενίσματά της, τα οποία έχουν πολύ σημαντικότερο σκοπό από το να διατηρεί η αυτοκράτειρα απλώς τη μόδα της εποχής. Η απεικόνισή της με τέτοια λεπτομέρεια μεταφράζεται σε πολιτική δήλωση, αυτήν της απεικόνισης της ιδανικής Ρωμαίας γυναίκας. Η εικόνα της Λιβίας εξελίσσεται σταδιακά, με διαφορετικά στυλ απεικόνισης τα οποία δείχνουν την επιρροή της στην αυτοκρατορική προπαγάνδα, που βοήθησε να γεφυρωθεί το κενό ανάμεσα στο ρόλο της ως σύζύγου του Αυτοκράτορα Αυγούστου και σε αυτόν της μητέρας του Αυτοκράτορα Τιβέριου. Γενόμενη κάτι περισσότερο από την «όμορφη γυναίκα» που περιγράφουν τα αρχαία κείμενα, η Λιβία αποτελεί μια δημόσια εικόνα της εξειδανίκευσηςεξιδανίκευσης των αρετών μιας γυναίκας κατά τους Ρωμαίους, μια μητρική φιγούρα και τελικά μια απεικόνιση θεάς που παραπέμπει στην αρετή της. Η δύναμη της Λιβίας ως σύμβολο της αναγέννησης της [[Ρωμαϊκή Δημοκρατία|Δημοκρατίας]], ενώ παραλληλιζόταν με τις γυναικείες αρετές [[Πιέτας]] και [[Κονκορντία]] σε δημόσιες απεικονίσεις, είχε δραστική επιρροή στον τρόπο αναπαράστασης των μελλοντικών αυτοκρατορικών γυναικών ως ιδανικές και τιμημένες μητέρες και συζύγοι της Ρώμης.<ref>''I Claudia II: Women in Roman art and society''. Edited by Diana E. E. Kleiner and Susan B. Matheson Yale University Art Gallery. Austin: University of Texas Press, 2000.</ref>