Κοραλλιογενής ύφαλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 10:
Οι περισσότεροι κοραλλιογενείς ύφαλοι διαμορφώθηκαν μετά την τελευταία παγετώδη περίοδο, όταν το λιώσιμο των πάγων προκάλεσε την αύξηση της στάθμης της θάλασσας και την πλημμύρα των υφαλοκρηπίδων. Αυτό σημαίνει ότι οι περισσότεροι κοραλλιογενείς ύφαλοι είναι λιγότερο από 10.000 ετών. Καθώς οι κοινότητες εγκαταστάθηκαν στις ηπειρωτικές υφαλοκρηπίδες, οι ύφαλοι αυξήθηκαν προς τα πάνω, με ρυθμό ανόδου από τη στάθμη της θάλασσας. Οι ύφαλοι που αυξήθηκαν πάρα πολύ αργά θα μπορούσαν να καταλήξουν σε ''πνιγμένους ύφαλους'', οι οποίοι καλύπτονταν από τόσο πολύ νερό που υπήρχε ανεπαρκής φωτισμός. Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι βρίσκονται σε βαθιά ύδατα μακριά από τις ηπειρωτικές υφαλοκρηπίδες, γύρω από ωκεάνια νησιά και ως [[Ατόλλη|ατόλλες]]. Η συντριπτική πλειοψηφία των νησιών αυτών έχουν ηφαιστειογενή προέλευση. Οι λίγες εξαιρέσεις έχουν τεκτονική προέλευση, όπου οι κινήσεις των πλακών έχουν ανυψώσει το πυθμένα του ωκεανού στην επιφάνεια.
Το [[1842]] στην πρώτη του [[μονογραφία]], τη ''Διάρθρωση και Κατανομή των Κοραλλιογενών Υφάλων'' , ο [[Κάρολος Δαρβίνος]] περιγράφει τη θεωρία του για το σχηματισμό των
<gallery>
File:Atoll forming-volcano.png|Η θεωρία του Δαρβίνου ξεκινά με ένα [[ηφαιστειογενές νησί]], το οποίο εξαφανίζεται.
| |||