Σχίσμα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 4:
Οι λέξεις σχίσμα και σχισματικός χρησιμοποιούνται ευρέως στην ιστορία του [[Χριστιανισμός|Χριστιανισμού]], προκειμένου να δηλωθούν οι διασπάσεις μέσα σε μια [[εκκλησία]] ή ένα θρησκευτικό φορέα. Σε αυτό το πλαίσιο, η λέξη σχισματικός ως ουσιαστικό δείχνει ένα πρόσωπο που δημιουργεί ή υποκινεί το σχίσμα σε μια εκκλησία ή είναι μέλος μιας αποσχισμένης εκκλησίας, και ως επίθετο αναφέρεται στις ιδέες και τα πράγματα που θεωρείται πως μπορεί να οδηγήσουν προς ή να προωθήσουν το σχίσμα, περιγράφοντας συχνά μια εκκλησία που έχει αποχωρήσει από οποιαδήποτε κοινωνία ο χρήστης της λέξης θεωρεί ως αληθινή χριστιανική εκκλησία. Αυτές οι λέξεις έχουν χρησιμοποιηθεί για να δείξουν και το φαινόμενο της διάσπασης του χριστιανικού συνόλου γενικά, και ορισμένες σημαντικές ιστορικές διασπάσεις ειδικότερα.
Το σχίσμα διαφέρει από την [[Αποστασία]] διότι ο σχισματικός εξακολουθεί να είναι χριστιανός. Διαφοροποιείται κι από την [[Αίρεση|αίρεση]] επειδή ο σχισματικός δεν αναγνωρίζει την υπάρχουσα εκκλησιαστική διοίκηση και δημιουργεί νέα (σχίσμα διοικήσεως). Χαρακτηριστικό παράδειγμα σχίσματος τέτοιου είναι το Βουλγαρικό σχίσμα δηλαδή η αυτόγνωμη ανακήρυξη της Βουλγαρικής εκκλησίας παρά την αντίδραση του Πατριαρχείου. Σχίσμα πίστεως έχουμε όταν παρεμβάλλονται και δογματικές διαφορές σε επουσιώδη ζητήματα. Το σχίσμα της δυτικής εκκλησίας είναι σχίσμα πίστεως καθώς έχουμε νομικές διαφορές και ήσσονος σημασίας δογματικές διαφωνιες. Οι προβλεπόμενες κυρώσεις για μεν τους κληρικούς είναι καθαίρεση, για δε τους λαϊκούς μεγαλος αφορισμος.<ref>Ιώαννης Κονιδάρης, Εγχειρίδιο Εκκλησιαστικού Δικαίου, εκδ. Σάκκουλα, 2000, σελ.216-217</ref>
Κατά συνέπεια, μέσα στο χριστιανισμό η λέξη σχίσμα μπορεί να αναφέρεται:
| |||