Διαγνωστικός Έλεγχος Αυτοκινήτου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Τα μηχανοκίνητα οχήματα είναι η μεγαλύτερη πηγή τοξικών και ατμοσφαιρικών ρύπων π.χ αιθαλομίχλη. Τα σύγχρονα οχήματα μπορεί να είναι πιο " καθαρά " λόγω των τεχνολογικών προόδων και τις στρατηγικές ελέγχου εκπομπών καυσαερίων αλλά οι εκπομπές μειώνονται μόνο όταν λειτουργούν κατάλληλα όλα τα συστήματα του αυτοκινήτου. Όταν μια μηχανή δεν λειτουργεί σωστά η απόδοση της μειώνεται, τα καύσιμα σπαταλιούνται, και οι εκπομπές καυσαερίων από την εξάτμιση μπορούν να ανέβουν στα ύφη. Το ΟΒD (On Board Diagnostics) μπορεί να ανιχνεύσει και να κατευθύνει τον εκπαιδευμένο τεχνικό ακόμα και εάν το σφάλμα που υπάρχει δεν είναι η πηγή του προβλήματος. Πολλά από αυτά τα προβλήματα δεν είναι εύκολο να εντοπιστούν επειδή είναι ηλεκτρικά ή χημικής φύσης. Το ΟΒD προσφέρει μια ασφάλεια ώστε το πρόβλημα να εντοπιστεί, να διορθωθεί και το όχημα να συντηρηθεί κατάλληλα προτού αναπτυχθούν σοβαρότερα και ακριβά

 

Για να καταπολεμήσει το πρόβλημα αιθαλομίχλης στην περιοχή Λα, η πολιτεία της Καλιφόρνιας αρχίζει τα συστήματα ελέγχου εκπομπής στα πρότυπα αυτοκίνητα του 1966. Στην Καλιφόρνια, αυτή η διαδικασία καλείται αιθαλομίχλης με αγάπη. Η κυβέρνηση της Αμερικής επέκτεινε τους ελέγχους σε εθνικό επίπεδο το 1968. Στη συνέχεια σε ένα τις εκπομπές ρύπων θέσπισε τον "καθαρό νόμο αέρα" το 1970 και καθιέρωσε την αντιπροσωπεία προστασίας του περιβάλλοντος(ΕΡΑ). Αυτή η αντιπροσωπεία φυλάκων άρχισε μια σειρά κλιμακωτών προτύπων και απαιτήσεων εκπομπής για τη συντήρηση των οχημάτων για τις εκτεταμένες χρονικές περιόδους. Αυτά τα πρότυπα μεταφέρθηκαν και στους οχημάτων που ανταποκρίθηκαν με τις ελπίδες να λυθεί το πρόβλημα της ρύπανσης του περιβάλλοντος. Για να ανταποκριθούν σε αυτά τα πρότυπα, οι κατασκευαστές κατασκεύασαν καινούργια συστήματα όπως: ηλεκτρονικά ελεγχόμενα συστήματα ανεφοδιασμού και ανάφλεξης καυσίμων. Διάφοροι αισθητήρες ελέγχουν την απόδοση των μηχανών και ρυθμισμένοι με τα συστήματα ανεφοδιασμού και καύσης παρέχουν την ελάχιστη ρύπανση. Όλα αυτά ήταν η πηγή για να δημιουργηθούν τα αρχικά διαγνωστικά ΟΒD ώστε να παρέχουν τις πληροφορίες στους τεχνικούς υπηρεσιών για να τις χρησιμοποιήσουν στην επισκευή του οχήματος. Αρχικά υπήρξαν κάποια πρότυπα και κάθε κατασκευαστής είχε τα συστήματα και τα σήματα του. Όλοι προσπάθησαν να καθορίσουν τα πρότυπα αλλά γρήγορα δημιουργήθηκαν προβλήματα. Στις αρχές του 1988, ένας οργανισμός τυποποίησης (SAE) έθεσε κάποια στάνταρ όπως η "φίσα συνδέσεων στοιχείων" (DLC) ένα τερματικό δηλαδή με 16 ακροδέκτες που συνδέονται με την μονάδα κεντρικού ελέγχου του αυτοκινήτου.