Απολιθωμένο δάσος της Λέσβου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι ηφαιστειακές εκρήξεις προκάλεσαν την έξοδο τεράστιων ποσοτήτων [[λάβα]]ς, [[στάχτη]]ς και άλλων ηφαιστειακών υλικών που σκέπασαν μεγάλες εκτάσεις. Πυρροκλαστικές ροές κινήθηκαν από τα ανατολικά προς τα δυτικά και σκέπασαν το μεγάλο, πυκνό και πλούσιο [[δάσος]] που υπήρχε την εποχή εκείνη. Πολλά από τα δέντρα του δάσους έσπασαν και έπεσαν, αφήνωντας πίσω κορμούς ύψους ενός με δύο μέτρα. Κάτι παρόμοιο συνέβη το 1980 με την έκρηξη του ηφαιστείου[[όρους της Αγίας Ελένης|όρους της Αγίας Ελένης]] στις ΗΠΑ. Σε πολλές περιπτώσεις η ηφαιστειακή στάχτη παρασύρθηκε από τις έντονες βροχοπτώσεις που ακολούθησαν τις ηφαιστειακές εκρήξεις και έτσι δημιουργήθηκαν μεγάλες λασποροές πυροκλαστικών υλικών. Αυτά τα ηφαιστειακά υλικά κάλυψαν τους κορμούς και τα κλαδιά απομονώνοντάς τους από το υπόλοιπο περιβάλλον. Σε αυτές τις συνθήκες έγινε εφικτή η μόριο προς μόριο αντικατάσταση του βιολογικού υλικού πέτρωμα με απτέλεσμααποτέλεσμα μορφολογικά γνωρίσματα των δένδρων, όπως η εξωτερική επιφάνεια του [[κορμός|κορμού]], οι αυξητικοί δακτύλιοι καθώς και η εσωτερική δομή του [[ξύλο]]υ να διατηρηθούν πολύ καλά.<ref>Ζούρος, ''[http://geolib.geo.auth.gr/ojs-2.2.2/index.php/bgsg/article/view/4534/4353 The Plaka petrified forest park in western Lesvos]'' Δελτίον της Ελληνικής Γεωλογικής Εταιρίας, Τόμ. 40, Αρ. 4 (2007) </ref> Εξαίτιας της παρουσίας οξειδίων διαφόρων μετάλλων στοιχείων, όπως [[σίδηρος]], [[χαλκός]] και [[μαγγάνιο]], οι κορμοί έχουν διάφορες αποχρώσεις. Το γεγονός ότι έχουν βρεθεί απολιθωμένες ρίζες ανάμεσα σε απολιθώμενους κορμούς δείχνουν ότι ανάμεσα στις ηφαιστειακές εκρήξεις αναπτύχθηκε νέο δάσος, το οποίο στη συνέχεια απολιθώθηκε.

Ύστερα από πολλά εκατομμύρια χρόνια οι κάτοικοι του νησιού αξιοποίησαν αυτό το ιστορικό μνημείο κατασκευάζοντας ένα μουσείο φυσικής ιστορίας για το κοινό. Η περιοχή στην οποία δημιουργήθηκε το Πάρκο το 1987, αναφέρεται ως «Κύρια Απολιθωμένη», ήδη από τον 18ο αιώνα. Αποτελεί το πρώτο πάρκο επίσκεψης του Απολιθωμένου Δάσους, και καταλαμβάνει συνολική έκταση 30 περίπου στρεμμάτων. Στην περιοχή, έχουν πραγματοποιηθεί ολοκληρωμένες παρεμβάσεις για την συντήρηση, ανάδειξη και προστασία των απολιθωμένων κορμών. Ο επισκέπτης του Πάρκου μπορεί να περιηγηθεί σε μια ολόκληρη βουνοπλαγιά, από ειδικά διαμορφωμένα μονοπάτια και να θαυμάσει τις μοναδικές εμφανίσεις Πρωτοπευκίδων, που σχηματίζουν μικρές συστάδες και αποτελούν τους προγόνους του σύγχρονου Πεύκου. Οι περισσότεροι απολιθωμένοι κορμοί ανήκουν στην οικογένεια των [[Ταξοδιοειδή|Ταξοδιειδών]] (Taxodiaceae) που αποτελούν προγονικές μορφές του σύγχρονου είδους [[Σεκόια η Αειθαλής]] που φύεται στις δυτικές ακτές των Ηνωμένων Πολιτειών. Στην οικογένεια αυτή ανήκει και ο μεγαλύτερος απολιθωμένος κορμός κωνοφόρου δένδρου (με μήκος μεγαλύτερο των 20 μέτρων) καθώς και οι μεγάλοι ιστάμενοι κορμοί Σεκόιας. [[Αρχείο:Dimiourgia adl.jpg|thumb|Ο μεγαλύτερος γνωστός ιστάμενος απολιθωμένος κορμός δένδρου στην Ευρώπη. Το ύψος του είναι 7,2 μέτρα και η περίμετρός του 8,5 μέτρα. Πρόκειται για προγονική μορφή Σεκόιας.|250px]]

Το απολιθωμένο δάσος αποτελείται κωνοφόρα, αγγειόσπερμα – ανθοφόρα φυτά, και λίγα πτεριδόφυτα. Στα κωνοφόρα περιλαμβάνουνπεριλαμβάνονεται το γένος Taxodioxylon, με τα είδη T. gyspaceum και T. albertense, Pinoxylon, Tetraclinoxylon και taxoxylon. Τα είδη αυτά είναι προγονικές μορφές της [[σεκόια]]ς, του [[πεύκο]]υ, του [[κυπαρίσσι|κυπαρισσιού]], του [[τάξος|τάξου]], ενώ υπάρχουν και άλλωνάλλα σπάνιωνσπάνια ειδών των οποίων δεν υπάρχουν σύγχρονοι απόγονοι. ΠολλοίΤο απολιθωμένοιγένος κορμοίTaxodioxylon ανήκουνείναι σεπρογονική προγονικές μορφέςμορφή του σύγχρονουφυτού είδους Σεκόια η αειθαλής[[σεκόια]], που φύεται στις δυτικέςδύτικες ακτές των Ηνωμένων Πολιτειών. ΈχουνΥπολογίζεται προσδιορισθείότι επίσηςκάποια πρωτοπευκίδες,φυτά πουτου αποτελούνγένους προγονικήπρέπει μορφήνα τουξεπερνούσαν σύγχρονουσε πεύκου,ύψος κυπαρισσίδεςτα και100 τομέτρα. σπάνιοΤο κωνοφόροείδος ΚουνιχάμιαPinoxylon paradoxum (πεύκη η μειοκαινική.παράδοξη) Σημαντικόπαίζει μέροςσημαντικό στηρόλο στην σύνθεση του δάσους παίζεικωνοφόρων. και τοΤο είδος πεύκηανήκει ηστην παράδοξηοικογένεις (pinoxylonτων paradoxum),[[πρωτοπευκίδες|πρωτοπευκίδων]] πουκαι προσδιορίστηκε σεγια αυτόπρώτη τοφορά στο πάρκο. Αυτό το είδος έχει το χαρακτηριστικό ότι συνδυάζει τόσο χαρακτηριστικά [[έλατο|ελάτου]], όσο και πεύκου, των οποίων αποτελεί προγονική μορφή. Έχουν προσδιορισθεί επίσης φυτά της οικογένειας [[κυπαρισσίδες]], όπως το γένος tetraclinoxylon και το σπάνιο κωνοφόρο Κουνιχάμια η μειοκαινική.

Τα αγγειόσπερμα – ανθοφόρα φυτά περιλαμβάνουν αντιπρόσωπους των ειδών [[Λεύκα]], [[Δάφνη]], [[Κανελλόδενδρο]], [[Πλάτανος]], [[Δρυς]], [[Οξιά]], [[Σκλήθρο]], [[Βάτος]], [[Σφένδαμος]] και [[Καρυδιά]]. Επίσης, έχουν προσδιοριστεί πολλά είδη φοινικίδων, όπως Phoenix και Palmoxylon. Οι ανασκαφές έδειξαν ότι μετά την καταστροφή και απολίθωση του δάσους κωνοφόρων αναπτύχθηκε στον ίδιο ορίζοντα ένα δάσος αγγειόσπερμων το οποίο στην συνέχεια απολιθώθηκε.