Λαογραφία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 34:
Ξεκίνησε τον προσδιορισμό της έννοιας της Λαογραφίας από την αρχαιότητα (Αλεξανδρινοί χρόνοι, μαρτυρία Ιώσηπου) και προσδιόρισε ως υποκείμενό της «τη σπουδή του λαού» συνθέτοντας τους όρους λαός + γράφω. Ταυτόχρονα αντιδιαστέλλει τις έννοιες της δημογραφίας και της εθνογραφίας<ref> Ν.Γ.Πολίτης, «Λαογραφία», Λαογραφία, 1 (1909),σ.3-18.</ref> . Στο έργο του αυτό θα συναντήσουμε και τις πρώτες πληροφορίες για την καθιέρωση της διεθνούς ονοματοθεσίας Folklore και Volkskunde στην Αγγλία και Γερμανία αντίστοιχα. Επίκεντρο ωστόσο του ενδιαφέροντος αποτέλεσε ο ορισμός της επιστήμης της Λαογραφίας τον οποίο δημοσίευσε στον Α΄ τόμο της Λαογραφίας το 1909. Ο ορισμός αυτός έγινε και το κεντρικό αντικείμενο συζήτησης από τους μεταγενέστερους λαογράφους και κυρίως από τον μαθητή του, Στίλπωνα Κυριακίδη.
 
Ως προς το μεθοδολογικό μέρος, ο Πολίτης εφάρμοσε το σχήμα μιας «ιστορικο – συγκριτικής» μεθόδου. Η ιστορική μέθοδος του Πολίτη ανιχνεύει στο παρόν λείψανα του παρελθόντος <ref> Ο Κυριακίδης εδώ σημειώνει ότι πρόκειται για επιρροές από τον Bernhard Schmidt</ref>. Αυτό βέβαια δικαιολογείται από το μεγάλο βάθος της ελληνικής ιστορίας. Πρόκειται για μια οπτική που προϋποθέτει την αρχαιολογική μέθοδο. Εδώ φαίνεται όμως η εθνική διάσταση του έργου του. Ήταν στόχος του Πολίτη να αποδείξει την αδιάσπαστη συνέχεια της Ελληνικής ιστορίας και του Ελληνικού Πολιτισμού<ref> Ευάγγελος Αυδίκος, [http://Εισαγωγή%20στις%20Σπουδές%20του%20Λαϊκού%20Πολιτισμού,%20Λαογραφίες,%20λαϊκοί%20πολιτισμοί,%20ταυτότητες http://www.kritiki.gr/avdikos/​eis_spoudes_laikou_politismou Εισαγωγή στις Σπουδές του Λαϊκού Πολιτισμού, Λαογραφίες, λαϊκοί πολιτισμοί, ταυτότητες] , εκδόσεις Κριτική, Επιστημονική Βιβλιοθήκη 2009, σ.69.</ref>. Η ιστορική συνέχεια βρισκόταν σε μία διαρκή αναζήτηση και γι’ αυτό έπρεπε να επικεντρωθεί το ενδιαφέρον σε «εκείνα τα πολιτισμικά φαινόμενα που μπορούν αν αναχθούν στην πρώτη φάση του ελληνικού πολιτισμού» . Παράλληλα, το έργο του διέπνεε ο Μεγαλοϊδεατισμός ο οποίος είχε επηρεάσει τα γράμματα και τις τέχνες εκείνης της εποχής.
Βέβαια, οι «συγκριτικές» τάσεις που θα φανούν κυρίως στα έργα του «Παροιμίαι» και «Παραδόσεις» αποτέλεσαν επιρροές από τον Tylor. Ο Πολίτης πέθανε το 1921. Το κενό που δημιουργήθηκε μετά το θάνατό του κάλυψε ο βυζαντινολόγος Φαίδων Κουκουλές. Αντικείμενό του ήταν η βυζαντινή Λαογραφία.