Αλκιδάμας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
επέκταση |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
==Εργογραφία==
Με το όνομα του Αλκιδάμαντα σώζονται δύο έργα: το «Περί των τους γραπτούς λόγους γραφόντων ή περί ή περί σοφιστών» και το «Οδυσσεύς κατά [[
{{Απόσπασμα|ελευθέρους αφήκε πάντας ο θεός ουδένα δούλον η φύσις πεποίηκεν.|float=center|width=500px|Αλκιδάμας<ref>Αλκιδάμας, Μεσσηνιακός (Sauppe,Fragmenta incerta, ii,156)</ref>}}▼
Είναι γνωστοί ακόμη τίτλοπι έργων του που δεν ώθηκαν, όπως ο «Μεσσηνιακός», λόγο συμβουλευτικός, στον οποίο ανήκει η γνωστή φράση:
▲{{Απόσπασμα|ελευθέρους αφήκε πάντας ο θεός ουδένα δούλον η φύσις πεποίηκεν.|float=center|width=500px|Αλκιδάμας<ref>Αλκιδάμας, Μεσσηνιακός (Sauppe,Fragmenta incerta, ii,156)</ref>}}
και δύο λόγοι επιδεκτικοί΅
*«''Εγκώμιον Ναϊδος της εταίρας''» και
*«''Εγκώμιον θανάτου''».
Το σπουδαιότερο από τα θεωρητικά του έργα, το «Μουσείον», άρχιζε με έναν αγλωνα ανάμεσα στον [[Όμηρος|Όμηρο]] που αυτοσχεδίαζε και τον [[Ησίοδος|Ησίοδο]] που αντιπροσώπευε τον συγγραφέα των λόγων. Στο αγώνα αυτό, που υποδήλωνε την αντίθεση ανάμεσα στον ίδιο τον Αλκιδάμαντα και στον [[Ισοκράτης|Ισοκράτη]], κέρδιζε ο Ησίοδος, αλλά μόνο χάρη στους άδικους και αμαθείς κριτές. Αυτό το έργο, που αποτελούσε συλλογή βιογραφικού και ανκδοτολογικού υλικού για ανάπτυξη σε λόγους, χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα στην αρχαιότητα και πρώτα από όλους από τον [[Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]] στο έργο του «Ρητορική τέχνη».
==Παραπομπές==
{{παραπομπές|2 }}
|