Απολιθωμένο δάσος της Λέσβου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι ηφαιστειακές εκρήξεις προκάλεσαν την έξοδο τεράστιων ποσοτήτων [[λάβα]]ς, [[στάχτη]]ς και άλλων ηφαιστειακών υλικών που σκέπασαν μεγάλες εκτάσεις. Πυρροκλαστικές ροές κινήθηκαν από τα ανατολικά προς τα δυτικά και σκέπασαν το μεγάλο, πυκνό και πλούσιο [[δάσος]] που υπήρχε την εποχή εκείνη. Πολλά από τα δέντρα του δάσους έσπασαν και έπεσαν, αφήνωντας πίσω κορμούς ύψους ενός με δύο μέτρα. Κάτι παρόμοιο συνέβη το 1980 με την έκρηξη του [[όρους της Αγίας Ελένης|όρους της Αγίας Ελένης]] στις ΗΠΑ. Σε πολλές περιπτώσεις η ηφαιστειακή στάχτη παρασύρθηκε από τις έντονες βροχοπτώσεις που ακολούθησαν τις ηφαιστειακές εκρήξεις και έτσι δημιουργήθηκαν μεγάλες λασποροές πυροκλαστικών υλικών. Τα πυροκλαστικά πετρώματα σχηματίζουν στρώματα διαφορετικής σύστασης. Υπάρχουν ορίζοντες [[ελαφρόπετρα]]ς, λασπορορών και ηφαιστειακών [[κροκαλοπαγή|κροκαλοπαγών]]. ΗΤο κατώτερο στρώμα αποτελείται από αερομεταφρεόμενη ηφαιστειακή στάχτη από τις εκρήξεις, η οποία κατακάθησε πρώτη, σχηματίζόντας ένα ορίζοντα ελαφρόπετρας. Αυτό το στρώμα καλύφθηκε από λασποροές που μετέφεραν στάχτη που είχε κατακαθίσει σε ψηλότερα σημεία. Η ροή του νερού δημιούργησε επίσης τις αποθέσεις κροκαλοπαγών, των οποίων το αποστρογγυλωμένο σχήμα δείχνει ότι δίενυσαν αρκετά μεγάλες αποστάσεις.<ref name=AuthZouros/>

Αυτά τα ηφαιστειακά υλικά κάλυψαν τους κορμούς και τα κλαδιά απομονώνοντάς τους από το υπόλοιπο περιβάλλον. Σε αυτές τις συνθήκες έγινε εφικτή η μόριο προς μόριο αντικατάσταση του βιολογικού υλικού πέτρωμα ([[γαλαζίας]]) με αποτέλεσμα μορφολογικά γνωρίσματα των δένδρων, όπως η εξωτερική επιφάνεια του [[κορμός|κορμού]], οι αυξητικοί δακτύλιοι καθώς και η εσωτερική δομή του [[ξύλο]]υ να διατηρηθούν πολύ καλά.<ref name=AuthZouros>Ζούρος, ''[http://geolib.geo.auth.gr/ojs-2.2.2/index.php/bgsg/article/view/4534/4353 The Plaka petrified forest park in western Lesvos]'' Δελτίον της Ελληνικής Γεωλογικής Εταιρίας, Τόμ. 40, Αρ. 4 (2007) </ref> Εξαίτιας της παρουσίας οξειδίων διαφόρων μετάλλων στοιχείων, όπως [[σίδηρος]], [[χαλκός]] και [[μαγγάνιο]], οι κορμοί έχουν διάφορες αποχρώσεις. Το γεγονός ότι έχουν βρεθεί απολιθωμένες ρίζες ανάμεσα σε απολιθώμενους κορμούς δείχνουν ότι ανάμεσα στις ηφαιστειακές εκρήξεις αναπτύχθηκε νέο δάσος, το οποίο στη συνέχεια απολιθώθηκε.