Αρτάβασδος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 4:
Στις αρχές του 8ου αι. φέρεται να έχει τιμηθεί με το αξίωμα του «[[στρατηγός (Βυζάντιο)|στρατηγού]]» του [[θέμα (Βυζάντιο)|θέματος]] των Αρμενιακών. Για τη βοήθεια που πρόσφερε στον στρατηγό του θέματος των Ανατολικών, [[Λέων Γ'|Λέοντα Γ']], ώστε να καταλάβει τον θρόνο του Βυζαντίου και να ανακηρυχθεί Αυτοκράτορας (717-741), έλαβε το αξίωμα του «[[κουροπαλάτης|κουροπαλάτη]]» και αργότερα το αξίωμα του στρατηγού του Οψικίου θέματος και διοικητή της στρατιωτικής δύναμης που έδρευε εκεί<ref>Γ. Α. Χατζηαντωνίου, Εικονομάχοι στο Βυζάντιο,εκδόσεις «Ο Λόγος», Αθήνα, σελ 93</ref>. Παρά ταύτα δεν συμφωνούσε με την πολιτική που ακολουθούσε ο αυτοκράτορας επί της [[Εικονομαχία|εικονομαχίας]]. Αντιθέτως αν και καταγόταν από την [[Αρμενία]], όπως και αρκετοί [[Εικονομαχία|εικονομάχοι]] στρατιωτικοί<ref>Γ. Α. Χατζηαντωνίου, Εικονομάχοι στο Βυζάντιο,εκδόσεις «Ο Λόγος», Αθήνα, σελ 27</ref> ήταν εικονολατρικών τάσεων.
Μετά το θάνατο του Λέοντα Γ'([[741]]) και την άνοδο του [[Κωνσταντίνος Ε΄ ο Κοπρώνυμος|Κωνσταντίνου Ε']] στο θρόνο, ο Αρτάβασδος, ο οποίος ήταν γαμπρός του νέου αυτοκράτορα καθώς είχε νυμφευθεί την αδελφή αυτού Άννα<ref>Ιωάννης Καραγιαννόπουλος, Το βυζαντινό κράτος, εκδόσεις Βάνιας, δ' έκδοση, Θεσσαλονίκη 2001, σελ 137 και Σύγχρονος Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, τόμος 15ος, σελ 378</ref>, αφού εξασφάλισε την υποστήριξη των [[Θέμα (Βυζάντιο)|Θεμάτων]] του [[Οψίκιον|Οψικίου]], του [[Θέμα Αρμενιακών|Αρμενιακών]] και της [[Θέμα Θράκης|Θράκης]] επαναστάτησε το [[742]] κατά του [[Κωνσταντίνος Ε΄ ο Κοπρώνυμος|Κωνσταντίνου Ε']] χτυπώντας τον αιφνιδιαστικά όταν αυτός και οι δυνάμεις του διέσχιζαν το [[Οψίκιον|Οψίκιο]] κατά τη διάρκεια εκστρατείας εναντίον των [[Άραβες|Αράβων]]. Μετά το τέλος της, νικηφόρας για αυτον, μάχης, διέδωσε ότι ο Κωνσταντίνος ήταν νεκρός και μετέβη στην [[Κωνσταντινούπολη]] όπου εκμεταλλευόμενος την δυσαρέσκεια αφενός των αριστοκρατών, τους οποίους η συγκεντρωτική πολιτική των [[Δυναστεία Ισαύρων|Ισαύρων]] είχε περιθωριοποιήσει και αφετέρου τα εικονολατρικά αισθήματα μερίδας του λαού και του κλήρου αυτοανακηρύχθηκε αυτοκράτορας<ref>Γ. Α. Χατζηαντωνίου, Εικονομάχοι στο Βυζάντιο,εκδόσεις «Ο Λόγος», Αθήνα, σελ 94</ref> και στέφθηκε από τον [[Πατριάρχης Αναστάσιος|Πατριάρχη Αναστάσιο]]<ref>Σύγχρονος Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, τόμος 3ος, σελ 68</ref>. Αμέσως ο νέος αυτοκράτορας διεκήρυξε την υποστήριξή του στην εικονολατρία, ακύρωσε όλα τα εικονομαχικά διατάγματα που είχαν εκδοθεί, αποκατέστησε τις τιμές στις εικόνες, ενίσχυσε τις θέσεις των εικονολατρών στις δημόσιες θέσεις<ref>Γ. Α. Χατζηαντωνίου, Εικονομάχοι στο Βυζάντιο,εκδόσεις «Ο Λόγος», Αθήνα, σελ 94</ref> ενώ αναγνωρίστηκε ως νόμιμος αυτοκράτορας και από τον εικονόφιλο [[Πάπας Ζαχαρίας|Πάπα Ζαχαρία]].
Όμως, ο νόμιμος διάδοχος του θρόνου,[[Κωνσταντίνος Ε΄ ο Κοπρώνυμος|Κωνσταντίνος]], ανασυντάχτηκε, συγκέντρωσε ισχυρή στρατιωτική δύναμη και αντεπιτέθηκε νικώντας τον Μάιο του [[743]] τον Αρτάβασδο στις [[Σάρδεις]]. Συνεχίζοντας την καταδίωξη έφτασε μετά από τέσσερεις μήνες έξω από τα τείχη της [[Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινούπολης]] την οποία κατέλαβε δύο μήνες αργότερα<ref>Γ. Α. Χατζηαντωνίου, Εικονομάχοι στο Βυζάντιο,εκδόσεις «Ο Λόγος», Αθήνα, σελ 94</ref> αιχμαλωτίζοντας μάλιστα τον Αρτάβασδο, ο οποίος προσπάθησε να διαφύγει<ref>Σύγχρονος Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, τόμος 15ος, σελ 378</ref>.
| |||