Pontifex Maximus: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Pagaeos (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{ρωμαϊκή μυθολογία}}
Ο '''Pontifex Maximus''' ή '''Ύπατος Ποντίφηκας''' είναι τίτλος που δήλωνε τον αρχιερέα τηςτου αρχαίαςαρχαίου ρωμαϊκήςρωμαϊκού [[ΚολλεγίαΣύλλογος των Ποντιφήκων|ΚολλεγίαςΣυλλόγου των Ποντιφήκων]] (''Collegium Pontificum''). Ήταν ο πιο σημαντικός [[θρησκευτικός τίτλος]] της [[Αρχαία Ρωμαϊκή θρησκεία|αρχαίας Ρωμαϊκής θρησκείας]], σταδιακά όμως περιέλαβε περισσότερες πολιτικές και διοικητικές αρμοδιότητες. Αρχικά ήταν τίτλος διαθέσιμοςπροσιτός μόνο στους [[Πατρίκιοι|πατρικίους]], πράγμα που άλλαξε το [[254]] π.Χ. με την ανάδειξη ενός [[Πληβείοι|πληβείου]] στην θέση αυτή.
 
«Ύπατος Ποντίφηξ», ή απλά «Ποντίφηκας», ονομάζεται σήμερα ο προκαθήμενος της [[Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία|Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας]], γνωστός και ως «[[Πάπας]]» ([[Ιταλική γλώσσα|ιταλικό]] υποκοριστικό της λέξης ''πατέρας'').
Γραμμή 8:
 
== Καταγωγή, καθήκοντα και εξέλιξη των αρχαίων Ρωμαίων Ποντίφηκων ==
Στη [[Ρωμαϊκή Ρεπούμπλικα]] ο Pontifex Maximus ήταν ο ανώτερος άρχων της πολυθεϊστικής θρησκείας. Ήταν επίσης η σπουδαιότερη θέση στηνστον [[ΚολλεγίαΣύλλογο των Ποντιφήκων]] (ή, αλλιώς, ''Ποντιφίκιο Συμβούλιο''). Τον πρώτο καιρό της [[Ρεπούμπλικας]]Δημοκρατίας ο Ποντίφηκας διόριζε τα υπόλοιπα μέλη της κολλεγίας, της οποίας τα μέλη επίσης ονομάζονταν Ποντίφηκες. Σύμφωνα με τον [[Κικέρων|Κικέρωνα]]<ref>[[Κικέρων]], ''«Περι Ρητορικής ΙΙΙ»'', 19, 73.</ref>, ο θρυλικός βασιλιάς της Ρώμης [[Νουμάς Πομπίλιος]] ίδρυσε την Κολλεγία των Ποντιφήκων. Βέβαια, στη συνέχεια, εμφανίστηκαν και άλλοι θρησκευτικοί άρχοντες, ακόμη και [[wikt:el:κολλεγία|κολλεγίες]]σύλλογοι. Τα στοιχεία για τα πρώτα χρόνια είναι ελάχιστα αν και κάποιες πηγές μιλούν για καθημερινήτα λίστακαθήκοντα ενεργειώντου πουΠοντίφηκα αποτελούσε [[ταμπού]]και για τοντις Ποντίφηκααπαγορεύσεις που του ήταν επιβεβλημένες. Παρ'όλα αυτά κάποιες άλλες πηγές αναφέρουν ότι οι Ποντίφηκες ζούσαν μια, διακεκριμένη βεβαίως, κανονική κοσμική ζωή χωρίς πολλούς περιορισμούς. Ο αριθμός των Ποντιφήκων εκλεγόταν από το [[κοοπτάτιο]] (''cooptatio''). Αρχικά ήταν 6 και ύστερα αυξήθηκαν σε 16, μέχρι την επιβολή της [[Μοναρχία|Μοναρχίας]] όπου η θέση περιορίστηκε σε μία, που κατεχόταν από τον ίδιο τον Αυτοκράτορα.
[[Αρχείο:August Labicana Massimo Inv56230.jpg|thumb|right|150px|Ο [[Οκταβιανός Αύγουστος]] ως Pontifex Maximus]]
Ο Ποντίφηκας δεν περιοριζόταν στον ιερατικό του ρόλο. Κατείχε, εκτός της [[Θρησκεία|θρησκευτικής]], και [[πολιτική]] δύναμη χωρίς να είναι σίγουρο ποια από τηςτις δύο κρινόταν ως ισχυρότερη. Η κατοχή της θέσης δεν απαγόρευε την κατοχή δικαστικής η στρατιωτικής θέσης στον κάτοχο της. Εγκατασταθείς στο παλαιό Βασιλικό Ανάκτορο «[[Curia Regia]]» στην [[Ιερά Οδός|Ιερά Οδό]] ασκούσε την εποπτεία επί παντός ιερού θέματος. Οι Ποντίφηκες κρατούσαν τα πρακτικά των εκλογών του δικαστικού σώματος και των [[Δημόσιο ημερολόγιο|δημόσιων ημερολογίων]] (''[[annales maximi]]''), εργασίες που τους πρόσδιδαν κύρος. Ακόμα συνέλεγαν πληροφορίες για την θρησκευτική παράδοση που αποτελούσε το [[δόγμα]] της θρησκείας τους.
 
Τέλος έλεγχαν το ημερολόγιο και το συγχρόνιζαν με την αλλαγή των εποχών, όποτε χρειαζόταν διόρθωση. Αυτό χρησιμοποιήθηκε από πολλούς Ποντίφηκες για να παρατείνουν τον χρόνο που κατείχαν το αξίωμα ή να βοηθήσουν πολιτικούς συμμάχους τους. Αυτό οδήγησε σε ημερολογιακό χάος που λύθηκε με την πρότασηεπιβολή του [[Ιουλιανό ημερολόγιο|Ιουλιανού Ημερολογίου]] από τον [[Ιούλιος Καίσαρας|Ιούλιο Καίσαρα]] που κατείχε την θέση.
 
Στην αρχή μόνο [[πατρίκιοι]] είχαν δικαίωμα να καταλάβουν την θέση αλλά το 254 π.Χ. οι θέση άνοιξε και για τους [[Πληβείοι|πληβείους]] χάνωντας λίγο από το κύρος της. Μετά την δολοφονία του Ιουλίου Καίσαρα και την εξορία του τότε Ποντίφηκα Σύλλα ο [[Οκταβιανός Αύγουστος|Αύγουστος Καίσαρας]] κατέλαβε την θέση κάνοντας τητην έναν από τους πολλούς αυτοκρατορικούς τίτλους.
 
Με την επικράτηση του Χριστιανισμού ο τίτλος αυτός παρέμεινε προσδίδοντας στον φέροντα την θεολογική ερμηνεία του γεφυροποιού ή οδοποιού μεταξύ Θεού και ανθρώπων.
 
Τον τρόπο εκλογής του Ύπατου Ποντίφηκα όρισαν κατά πρώτον η παράδοση, ο σχετικός νόμος του [[332]] π.Χ., ο [[ΔομέτιοςΔομίτιος Νόμος]] (''lex Domitia'') του 104 π.Χ. και οι νόμοι του [[Λεύκιος Κορνήλιος Σύλλας|Λεύκιου Κορνήλιου Σύλλα]] του 80 π.Χ. Μερικές διατάξεις αυτών των νόμων σχετικά με την Ποντιφίκια λειτουργία ισχύουν μέχρι σήμερα.
 
Στα αυτοκρατορικά χρόνια το αξίωμα του Ύπατου Ποντίφηκα αναλαμβανόταν από τον εκάστοτε Αυτοκράτορα, έως τον [[Γρατιανός|Γρατιανό]], που πρώτος το αρνήθηκε το [[375]].