Στέμμα της Καστίλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''Στέμμα της Καστίλης''', ως ιστορική οντότητα, συχνά θεωρείται ότι έχει ιδρυθεί το 1230 με την τρίτη και πιο οριστική ένωση των μοναρχών των βασιλείων της [[Βασίλειο της Καστίλης|Καστίλης]] και του [[Βασίλειο του Τολέδο|Τολέδο]] αφενός, και των βασιλείων της [[Βασίλειο της Λεόν|Λεόν]] και της [[Βασίλειο της Γαλικίας|Γαλικίας]] αφ'ετέρου, και με την ένωση των [[κοινοβούλιο|Κοινοβουλίων]] τους μερικές δεκαετίες αργότερα. Το 1217, ο [[Φερδινάνδος Γ' της Καστίλης|Φερδινάνδος Γ']] στέφθηκε Βασιλιάς της [[Βασίλειο της Καστίλης|Καστίλης]] και του [[Βασίλειο του Τολέδο|Τολέδο]], και 13 χρόνα μετά (1230), σφετερίσθηκεσφετερίστηκε το στέμμα της [[Βασίλειο της Λεόν|Λεόν]] και της [[Βασίλειο της Γαλικίας|Γαλικίας]] από τους κληρονόμους τους (Σάντσα και Ντούλθε)· όμως, για να μειωθεί η τιτλοφορία του, είναι περισσότερο γνωστός ως [[Φερδινάνδος Γ' της Καστίλης]] και μερικές φορές της "Καστίλης και της Λεόν".

* Από το 1072 μέχρι το 1157 υπό τον Αλφόνσο ΣΤ' (πέθανε το 1109), τον [[Ουρράκα της Καστίλης|Ουρράκα]] (πέθανε το 1126), και τον [[Αλφόνσος Ζ' της Καστίλης|Αλφόνσο Ζ']]. Από το 1111 μεχριμέχρι το 1126 η Γαλικία ήταν ξεχωριστή από την ένωση υπό τον Αλφόνσο Ζ'. Το 1157 τα βασίλεια διαιρέθηκαν μεταξύ των γιώνγιων του Αλφόνσου, με τον [[Φερδινάνδος Β' της Λεόν|Φερδινάνδο Β']] να λαμβάνει την Λεόν και τον [[Σάντσο Γ' της Καστίλης|Σάντσο Γ']] τη Καστίλη.

Ο Φερδινάνδος Γ' έλαβε το Βασίλειο της Καστίλης από την μητέρα του [[Βερεγγάρια της Καστίλης]] το 1217, και το Βασίλειο της Λεόν από τον πατέρα του (Αλφόνσο Θ' της Λεόν) το 1230. Από τότε και μετά τα δύο βασίλεια ενώθηκαν υπό το όνομα "Βασίλειο της Λεόν και της Καστίλης", ή απλά "Στέμμα της Καστίλης". Ο Φερδινάνδος Γ' αργότερα κατέκτησε την Κοιλάδα του Γουαδαλκιβίρ, ενώ ο γιος του Αλφόνσος Ι' κατέκτησε το Βασίλειο της Μούρθια από τον Αλ-Ανταλούς, επεκτείνοντας ππερισσότεροπερισσότερο την περιοχή του Στέμματος της Καστίλης. Με δεδομένο αυτό, οι βασιλείς του Στέμματος της Καστίλης παραδοσιακά αυτοαποκαλούνταν "Βασιλιάς της Καστίλης, της Λεόν, του Τολέδο, τηες Γαλικίας, της Μούρθια, του Χαέν, της Κόρδοβας, της σεβίλληςΣεβίλλης, και Λόρδος της Βισκαϊκής και της Μολίνα," μεταξύ άλλων κτήσεων που αργότερα κέρδισαν. Ο κληρονόμος στο θρόνο έχει τιτλοφορηθεί Πρίγκιπας των Αστουρίων από τον 14ο αιώνα.

Σχεδόν αμέσως μετά την ένωση των δύο βασιλείων υπό το Φερδινάνδο Γ', τα κοινοβούλια της Καστίλης και της Λεόν διαχωρίσθηκανδιαχωρίστηκαν. Διαιρέθηκαν σε τρεις τάξεις, οι οποίες αντιστοιχούσαν στους ευγενείς, την εκκλησία και τις πόλεις, και περιελάμβαναν εκπροσώπηση από τη [[Βασίλειο της Καστίλης|Καστίλη]], τη [[Βασίλειο της Λεόν|Λεόν]], τη [[Βασίλειο της Γαλικίας|Γαλικία]], το [[Νέα Καστίλη (Ισπανία)|Τολέδο]], τη [[Βασίλειο της Ναβάρρας|Ναβάρρα]] και τις [[Χώρα των Βάσκων (αυτόνομη κοινότητα)|επαρχίες των Βάσκων]]. Αρχικά ο αριθμός των πόλεων που ακπροσωπούντανεκπροσωπούνταν στην Cortes ποίκιλαν κατά τον επόμενο αιώνα, έως ότου ο [[Ιωάννης Α' της Καστίλης|Ιωάννης Α']] όρισε μόνιμα αυτούς που θα επιτρεπόταν να στέλνουν αντιπροσώπους (''procuradores''): το Μπούργκος, το Τολέδο, την Λεόν, την Σεβίλλη, την Κόρδοβα, την Μούρθια, το Χαέν, τη Θαμόρα, τη Σεγκόβια, την Άβιλα, την Σαλαμάνκα, της Κουένκα, το Τόρο, το βαγιαδολίδ, τηντη Σόρια, τηντη Μαδρίτη και την Γκουανταλαχάρα (με την Γρανάδα να προστίθεται μετά την κατάκτηση της το 1492).

Μερικοί άνθρωποι σκέπτονται ότι η αντικατάσταση των Λατινικών με τα Καστιλιανά έγινε εξαιτίας της δύναμης της νέας γλώσσας, ενώ άλλοι θεωρούν ότι έγινε εξαιτίας της επιρροής των Εβραιόφωνων διαννοούμενωνδιανοούμενων που ήταν εχθρικοί προς τα Λατινικά, τη γλώσσα της Χριστιανικής Εκκλησίας.{{παραπομπή}}

Με το θάνατο του [[Αλφόνσος ΙΑ' της Καστίλης|Αλφόνσου ΙΑ']] μια δυναστική σύγκρουση άρχισε μεταξύ των γιώνγιων του, των ''Infantes'' [[Πέδρο της Καστίλης|Πέδρο]] και τον [[Ερρίκος Β΄της Καστίλης|Ερρίκο]], Κόμη της Τρασταμάρα, ο οποίος ενεπλάκη στον [[Εκατονταετής Πόλεμος|Εκατονταετή Πόλεμο]].Ο Αλφόνσος ΙΑ΄ είχε νυμφευθεί την [[Μαρία της Πορτογαλίας]] με την οποία απέκτησε τον κληρονόμο του, τον ''Infante'' Πέδρο. Όμως, ο Βασιλιάς επίσης είχε πολλά νόθα παιδιά με την [[Ελεονόρα του Γκούθμαν]], μεταξύ τους ο άνωθεν αναφερόμενος Ερρίκος, ο οποίος αμφισβήτησε το δικαίωμα του Πέδρο στο θρόνο όταν ο τελευταίαοςτελευταίος έγινε βασιλιάς.