Μάχη της Πελαγονίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 39:
Η μάχη ήταν ένας πραγματικός θρίαμβος για την αυτοκρατορία της Νίκαιας. Με την αιχμαλωσία του Γουλιέλμου εξουδετερωνόταν το πριγκιπάτο της Αχαΐας, που ήταν το ισχυρότερο φραγκικό κράτος στον ελλαδικό χώρο. Η απειλή για τη Θεσσαλονίκη είχε εκλείψει και ο Μιχαήλ Παλαιολόγος μπορούσε να στρέψει την προσοχή του στην ανάκτηση της [[Κωνσταντινούπολη]]ς.
 
Ο Ιωάννης Παλαιολόγος προχώρησε νοτιότερα, κατέλαβε την [[Άρτα]] και λεηλάτησε τη [[Αρχαία Θήβα|Θήβα]]. Το δεσποτάτο της Ηπείρου είχε σχεδόν διαλυθεί. Ο Μιχαήλ Δούκας είχε καταφύγει στη [[Λευκάδα]] για να γλυτώσει. Σύντομα ο γιος του, Ιωάννης, εγκατέλειψε το στρατό της Νίκαιας και κατέφυγε και αυτός στη Λευκάδα. Ο Μανφρέδος έστειλε εσπευσμένα ενισχύσεις στις ηπειρώτικες ακτές για να διασώσουν ότι μπορούσαν.
 
Ο Μιχαήλ Δούκας κατάφερε να ανακαταλάβει τα εδάφη που έχασε μόλις το [[1260]]. Η Κωνσταντινούπολη, όμως, έπεσε στα χέρια των Νικαιατών το [[1261]] δίνοντας τέλος στη [[Λατινική Αυτοκρατορία]] και επανιδρύοντας τη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινή]]. Ο Γουλιέλμος απελευθερώθηκε το [[1262]] αφού παρέδωσε στον Μιχαήλ Παλαιολόγο τα κάστρα του [[Μυστράς|Μυστρά]], της Μεγάλης Μάνης και της Μονεμβασίας.