Λατινικό αλφάβητο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

== Προέλευση ==

Το λατινικό αλφάβητο προέρχεται κατά επικρατέστερη θεωρία από το [[ελληνικό αλφάβητο|ελληνικό]] και κατά άλλους από το [[ετρουσκικό αλφάβητο]]. Κατά τον γλωσσολόγο H. Hammarstrom, τα γράμματα B, D, O, X κατάγονται από κάποιο κατωϊταλιωτικό ελληνικό αλφάβητο. Ομως, υπάρχουν και ετρουσκικά αλφαβητάρια που περιλαμβάνουν τα γράμματα B, D, O, X. Ο H. Rix υποστηρίζει οτι οι φωνητικές αξίες αυτών των τεσσάρων γραμμάτων στα λατινικά πρέπει να αποδοθεί σε ελληνική επίδραση. Είναι πιθανό οτι τα γράμματα αυτά ήταν ήδη παρόντα στο ετρουσκικό αλφάβητο, την εποχή που το δανείστηκαν οι Ρωμαίοι.<ref name = JSSS>Niklaus Shaeffer, ''Journal of the Simplified Spelling Society'', [http://www.spellingsociety.org/journals/j31/mixes.php J31, 2002/2, σελ. 31-34]. Ανακτήθηκε 28/1/2009</ref> Σύμφωνα και με τον καθηγητή Γλωσσολογίας και τ. πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών Γεώργιο Μπαμπινιώτη το λατινικό αλφάβητο είναι το δυτικό ελληνικό αλφάβητο τής Χαλκίδας που μεταφέρθηκε στην Ιταλία και διαδόθηκε από τους Ρωμαίους και τούτο διδάσκεται από πολλούς έγκριτους γλωσσολόγους.{{πηγή}} Η θεωρία ότι το λατινικό αλφάβητο βασίστηκε κυρίως στο ετρουσκικό στηρίζεται στην φωνητική αξία του γράμματος C. Οι Ετρούσκοι δεν είχαν ηχηρά οδοντικά σύμφωνα, και γι αυτό ο χαρακτήρας C (προερχόμενος από το ελληνικό γάμμα) χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει το άηχο K της ετρουσκικής και της λατινικής. Ο J. Jensen σημειώνει οτι η αρχική χρήση των γραμμάτων C, K, Q προήλθε από την ετρουσκική: C εμπρός από /e και i/, K εμπρός από /a/, Q εμπρός από τα /u και o/. Συνεπώς τα γράμματα αυτά δηλώνουν διαφορετικά αλλόφωνα (allophones) του /k/. Αυτοί οι ορθογραφικοί κανόνες οφείλονται στα ονόματα εκείνων των γραμμάτων: γάμμα ή γέμμα, κάππα, κόππα ή κούπα (quppa). Στην ετρουσκική δεν υπήρχε φθόγγος /o/, γι αυτό το Q χρησιμοποιήθηκε εμπρός από τα /o/ και /u/ της λατινικής. Τα Y και Z είναι μεταγενέστερες προσθήκες από το Ελληνικό αλφάβητο. Κατά τον αρχαίο έλληνα ιστορικό [[Πλούταρχος|Πλούταρχο]], το G δημιουργήθηκε περί τον 3ο αι. π.Χ. από τον [[απελεύθερος|απελεύθερο]] Spurius Carvilius Ruga, με τροποποίηση του C. Στην ετρουσκική και λατινική, το δίγαμμα (F) δήλωνε το φθόγγο /w/ αλλά τελικά οι Ρωμαίοι απλοποίησαν το συνδυασμό H-/f/ σε F /f/. Τα ημίφωνα /w, j/ και τα φωνήεντα /u, u:, i, i:/ γράφονταν με τα αντίστοιχα γράμματα, δηλαδή τα V και I αντίστοιχα.<ref name = JSSS/> == Γράμματα του αλφαβήτου == Το λατινικό αλφάβητο έχει 26 γράμματα: κεφαλαία |[[A]] |[[B]] |[[C (γράμμα)|C]] |[[D]] |[[E]] |[[F]] |[[G]] |[[H]] |[[I]] |[[J]] |[[K]] |[[L]] |[[M]] |[[N]] |[[O]] |[[P]] |[[Q]] |[[R]] |[[S (γράμμα)|S]] |[[T]] |[[U]] |[[V]] |[[W]] |[[X]] |[[Y]] |[[Z]] πεζά: |a |b |c |d |e |f |g |h |i |j |k |l |m |n |o |p |q |r |s |t |u |v |w |x |y |z |}<br /> To [[Λατινικό αλφάβητο]] επεκτάθηκε υπό την ρωμαϊκή κυριαρχία σε όλα τα κράτη της Ευρώπης. Η Ελλάδα κατάφερε να κρατήσει το αλφάβητό της ώσπου να εμφανιστεί το Βυζάντιο. Το Λατινικό αλφάβητο το κράτησαν στη Δύση ,το Ελληνικό στο νότο και το Κυριλλικό στην Ανατολή.<br />

 

[[ab:Алаҭын алфавит]]