Βασιλιάς Αρθούρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

== Η δυναμική του μύθου ==

 

 

Έτσι αναφέρεται στο ''Η ιστορία του Φουλκ Φιτζ-Βάριν'' (L'histoire de Foulkes Fitz-Warin), (στο ''MS. Reg.'' 12. c. XII., ανατ. Paris, 1840) ο βασιλιάς Αρθούρος, η κεντρική φυσιογνωμία ενός θρύλου που στοίχειωσε ως αρχετυπικός μυθικός πυρήνας την ένωση των μικρών βασιλείων για τη δημιουργία ενός ενιαίου βρετανικού κράτους και το πέρασμα του Χριστιανισμού στις ομιχλώδεις ακτές των αγγλικών νήσων. Η Τράπεζα του Κάμελοτ, το [[Άγιο Δισκοπότηρο|Γκράαλ]], ο [[Ιωσήφ της Αριμαθείας]], ο [[Μέρλιν ο Μάγος|Μέρλιν]], οι Περιπέτειες των Ιπποτών, η Αναζήτηση του [[Άγιο Δισκοπότηρο|Δισκοπότηρου]] είναι επιμέρους αρχετυπικές εικόνες -όπως θα έλεγε ο [[Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ]]- σε έναν ενιαίο μύθο που διακρίνεται για τις ιστορικές του βάσεις. Ο θρύλος ανακατεύεται με την ιστορία για να υπηρετήσει τα εθνικά συμφέροντα της ένωσης των Σαξόνων και των Βρετόνων -του λευκού και του κόκκινου δράκοντα ή του λευκού και του κόκκινου ρόδου- και της επικράτησης του Χριστιανισμού στις βόρειες ακτές της ευρωπαϊκής ηπείρου. Πρόκειται για ένα μαγικό-θρησκευτικό πλέγμα σύμφυτο στη δημιουργία εθνικών μύθων και αρκετά ισχυρό ώστε να επηρεάζει ακόμη και σήμερα τη φαντασία και το ενδιαφέρον των επιγόνων της αγγλοσαξωνικής παράδοσης και όχι μόνον.