Λουδοβίκος Γ΄ του Ανζού: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

'''Λουδοβίκος ο 3οςΓ΄ του Ανζού''' ([[1403]] - [[1434]]) βασιλιάς της Νάπολης (1417 - 1426), κόμης της [[Προβηγκία]]ς, [[Πεδεμόντιο|Πεδεμοντίου]], [[Μαιν]], δούκας του [[Ανζού]] (1417 - 1434), δούκας της [[Καλαβρία]]ς (1426 - 1434). Μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του [[Λουδοβίκος Β'Β΄ του Ανζού|Λουδοβίκου Β'Β΄ του Ανζού]] και της [[Γιολάντα της Αραγωνίας|Γιολάνδης της Αραγωνίας]] διεκδικήτρια των 4τεσσάρων βασιλείων.

Ο θρόνος της Αραγωνίας ήταν κενός με τον θάνατο του βασιλιά [[Μαρτίνος Α'Α΄ της Αραγωνίας|Μαρτίνου του 1ουΑ΄]] ([[1410]]) και η μητέρα του Γιολάνδη, σαν κόρη του προκατόχου του Μαρτίνου, [[Ιωάννης Α'Α΄ της Αραγωνίας|Ιωάννη Α'Α΄]], απαιτούσε τοντο θρόνο για τον νεαρό της γιο, Λουδοβίκο.

Η διαδοχή στην Αραγωνία ήταν αμφίβολη γιατί οι εκλέκτορες προτιμούσαν νέο βασιλιά που να ανήκει στην αρσενική βασιλική γραμμή και όχι στους γιους μιας ινφάντα. Εξελέγη ([[1412]]) ο [[Φερδινάνδος Α'Α΄ της Αραγωνίας]], δεύτερος γιος της [[Ελεονώρα της Αραγωνίας|Ελεονώρας της Αραγωνίας]] και του [[Ιωάννης Α'Α΄ της Καστίλης|Ιωάννη Α'Α΄ της Καστίλης]]. Ο 8χρονοςοκτάχρονος Λουδοβίκος εκείνη την χρονιά έχασε ένα από τα 4τέσσερα βασίλεια. Τα άλλα 3τρία βασίλεια ήταν η [[Σικελία]], η [[Κύπρος]] και τα [[Ιεροσόλυμα]], όπου η Γιολάνδη εξακολουθούσε συνέχεια να αναζητά δικαιώματα για λογαριασμό των γιων της. Κατόρθωνε παροδικά να αναλαμβάνει την διοίκηση σε ορισμένα τμήματα αλλά ποτέ δεν κατόρθωσε να εξασκήσει ολοκληρωτική εξουσία.

Ο [[πάπας Μαρτίνος Ε'Ε΄]] έστεψε ([[1419]]) τον Λουδοβίκο "βασιλέα της Σικελίας", αντίθετα με τις επιθυμίες της ηλικιωμένης, άτεκνης [[Ιωάννα Β'Β΄ της Νάπολης|Ιωάννας Β'Β΄]] που ήθελε διάδοχο της τον [[Αλφόνσος Ε'Ε΄ της Αραγωνίας|Αλφόνσο Ε'Ε΄]] της Αραγωνίας. Το [[1420]] ο Λουδοβίκος αναχώρησε από την [[Καμπανία]] και πολιόρκησε την [[Νάπολη]], αλλά είχε να αντιμετωπίσει τον Αραγωνέζικο στρατό που ερχόταν αποφασισμένος. Ο Αλφόνσος μπήκε στην πόλη ([[1421]]) και ο Λουδοβίκος έχασε την υποστήριξη του πάπα κουρασμένος από τις προσπάθειες.

Αλλά ξαφνικά οι σχέσεις του Αλφόνσου και της βασίλισσας χειροτέρευσαν και μετά την καταστολή του κυριότερου υπουργού της Τζοβάνι Καράτσιολο, η βασίλισσα μετακινήθηκε προς την [[Αβέρσα]], όπου ο Λουδοβίκος έτρεξε να την συναντήσει. Τον λάτρεψε και τον όρισε διάδοχο της στην θέση του Αλφόνσου χρίζοντας τον δούκα της Καλαβρίας.

Εκεί έζησε με την σύζυγο του Μαργαρίτα της Σαβοΐας (1416 - 1479) κόρη του [[Αμεδαίος Η'Η΄ της Σαβοΐας|Αμεδαίου Η'Η΄ της

Σαβοίας]] με την οποία δεν έκανε κανένα παιδί. Πέθανε (1434) από [[ελονοσία]], την επόμενη χρονιά πέθανε και η Ιωάννα που την διαδέχθηκε ο [[Ρενέ Α'Α΄ της Νάπολης|αδελφός του Ρενέ]].