Συζήτηση:Είναι

Το "είναι" είναι λίγο για θέμα φιλοσοφίας.

Η φιλοσοφία στην οποία αναφέρεστε λέγεται Υπαρξισμός. Από τα πολύ παλαιά χρόνια, έχουν λεχθεί πάρα πολλά περί του όντος και του μη όντος. Η τελειότητα αυτής της φιλοσοφίας τελειώνει με τον Γάλλο Jean Paul Sartre. Εδώ τελειώνει το φιλοσοφείν.

Τώρα, το είναι είναι λίγο, πάρα πολύ λίγο, για θέμα φιλοσοφίας. Ετυμολογία; Από το στοιχείο έψιλον. Το θέμα είναι το Ε. Το όνομα είναι το Ες . Το ρήμα είναι το Εω το ενεργητικό και το έομαι το μέσο. Το έομαι γίνεται "είμαι" καταχρηστικώς ενώ το σωστό είναι το ήμαι. Αποβάλλεται το όμικρον και εκτείνεται το έψιλον σε ήτα.

Κατά τον ίδιο τρόπο έχουμε και τα άω και όω. Είναι και αυτά υπαρξιακά όπως είναι και το έω. Οι Ισπανοί έχουν δύο. Το "SER" και το "ESTAR". Εμείς θα μπορούσαμε να έχουμε τρία. Το έομαι, το άομαι και το όομαι. Έμψυχα, Άψυχα και νοητικά.--Nestanaios (συζήτηση) 10:41, 5 Αυγούστου 2012 (UTC)