Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.7.2) (Ρομπότ: Τροποποίηση: sv:Direktiv (Europeiska unionen) |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
Μια '''οδηγία''' είναι μια [[νομοθεσία|νομοθετική πράξη]] της [[Ευρωπαϊκή Ένωση|Ευρωπαϊκής Ένωσης]],<ref>{{cite book |title=European Union law after Maastricht: a practical guide for lawyers outside the common market |editor1-first=Ralph Haughwout |editor1-last=Folsom |editor2-first=Ralph B. |editor2-last=Lake |first=Ved P. |last=Nanda |year=1996 |place=The Hague |publisher=Kluwer |page=5 |quote=The Union has two primary types of legislative acts, directives and regulations}}</ref> η οποία προϋποθέτει από τα [[Κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης|κράτη μέλη]] να επιτύχουν ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα χωρίς να υπαγορεύονται τα μέσα με τα οποία θα επιτευχθεί αυτό το αποτέλεσμα. Μπορεί να διακριθεί από τις [[Κανονισμός|ρυθμίσεις]] που είναι αυτο-εκτελεστές και δεν απαιτούν μέτρα εφαρμογής. Οι οδηγίες συνήθως αφήνουν στα κράτη μέλη μια συγκεκριμένη ποσότητα ελευθερίας ως προς τα ακριβή μέτρα που θα υιοθετηθούν. Οι οδηγίες μπορούν να υιοθετηθούν μέσω μιας ποικιλίας από [[Νομοθετική διαδικασία στην Ευρωπαϊκή Ένωση|νομικές διαδικασίες]] αναλόγως με το θέμα στο οποίο αναφέρονται.
==Νομική βάση==
Η νομική βάση για την θέση σε ισχύ των οδηγιών είναι το Άρθρο 288 της [[Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης|Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση και της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης]] (πρώην Άρθρο 249 των [[Συνθήκες_της_Ρώμης_(1957)|Ιδρυτικών συνθηκών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας]]).
{{Quote box|'''Άρθρο 288'''
Για την άσκηση των αρμοδιοτήτων της Ένωσης, τα θεσμικά όργανα θεσπίζουν κανονισμούς, οδηγίες,
αποφάσεις, συστάσεις και γνώμες.
Ο κανονισμός έχει γενική ισχύ. Είναι δεσμευτικός ως προς όλα τα μέρη του και ισχύει άμεσα σε κάθε
κράτος μέλος.
Η οδηγία δεσμεύει κάθε κράτος μέλος στο οποίο απευθύνεται, όσον αφορά το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα,
αλλά αφήνει την επιλογή του τύπου και των μέσων στην αρμοδιότητα των εθνικών αρχών.
Η απόφαση είναι δεσμευτική ως προς όλα τα μέρη της. Όταν ορίζει αποδέκτες, είναι δεσμευτική μόνο για
αυτούς.
Οι συστάσεις και οι γνώμες δεν δεσμεύουν.}}
Το Συμβούλιο μπορεί να αναθέσει την νομική δικαιοδοσία στην Επιτροπή και, ανάλογα με την περιοχή και την κατάλληλη νομική διαδικασία, και τα δύο αυτά όργανα μπορούν να επιδιώξουν να νομοθετήσουν.<ref name="CommonsLib">{{Cite document|url= http://www.w4mp.org/html/library/standardnotes/snia-03689.pdf| title = The European Union: a guide to terminology procedures and sources | author = Christine Fretten |coauthors= Vaughne Miller| date=2005-07-21| accessdate = 2009-09-03 |format = pdf| publisher = UK House Of Commons Library, International Affairs and Defence Section | page = 8|id= Standard Note: SN/IA/3689| quote = Both the Council of Ministers and the Commission are empowered under the EC Treaty to make laws.}}</ref> Υπάρχουν κανονισμοί του Συμβουλίου και κανονισμοί της Επιτροπής. Το Άρθρο 288 δεν διακρίνει με σαφήνεια ανάμεσα σε νομοθετικές πράξεις και διοικητικές πράξεις, όπως γίνεται κατά κανόνα σε επίπεδο εθνικών νομοθετικών συστημάτων.<ref name="Steiner-p56">{{cite book |last1=Steiner |first1=Josephine |first2=Lorna |last2=Woods |first3=Christian |last3=Twigg-Flesner | title=EU Law |edition=9th |year=2006 |publisher=Oxford University Press |location=Oxford |isbn=978-0-19-927959-3|pages=56–60}}</ref>
==Παραπομπές==
| |||