Βίντιν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 51:
===Οθωμανική κατάκτηση===
Ο τσάρος Ιβάν Σισμάν αναγνώρισε την κυριαρχία στη Βουλγαρία των Οθωμανών του [[Μουράτ Α']], στον οποίο έδωσε την αδελφή του. Η [[Σόφια]] ([[1383]]) καιη [[Νις|Νίσσα]] ([[1385]]) κυριεύτηκαν, αλλά ο συνασπισμός Σέρβων-Βοσνίων, που νίκησαν στο [[Μάχη του Πλότσκιν|Πλότσκιν]] τους Τούρκους ([[1387]]), έκανε το Σισμάν να αρνηθεί τελικά την επικυριαρχία των Οθωμανών. Παρ' όλα αυτά, ο Ιβάν Σισμάν πολιορκήθηκε από το Μουράτ στην παραδουνάβια [[Νικόπολη του Δούναβη|Νικόπολη]] (1388) και επακολούθησε η συντριβή των Σερβικών δυνάμεων στο [[Μάχη του Κοσσυφοπεδίου|Κοσσυφοπέδιο]] ([[1389]]). Εκεί όμως σκοτώθηκε ο Μουράτ και ο γιος του, [[Βαγιαζήτ Α']], συνέχισε με εκδικητική μανία τις σαρωτικές επιθέσεις σε χριστιανικά βαλκανικά κράτη, τα οποία κατέλαβε σταδιακά. Το [[1393]] κατελήφθη το [[Τάρνοβο]] και στις [[3 Ιουνίου]] [[1395]] ο τσάρος καρατομούνταν στη [[Νικόπολη του Δούναβη|Νικόπολη]].
Οι δραματικές εξελίξεις σχετικά με την επαπειλούμενη ανεξαρτησία της Βουλγαρίας δεν μπορούσαν να μην επηρεάσουν το Βιδίνι. Ήδη το [[1388]], ο Ιβάν Σρατσιμίρ δέχτηκε οθωμανικές φρουρές στο βασίλειό του μετά από την τουρκική εισβολή. Αφότου απεβίωσε ο ετεροθαλής αδελφός του προσπάθησε να τον αντικαταστήσει ελέγχοντας τα εναπομείναντα εδάφη της χώρας. Την επόμενη χρονιά ([[1396]]), ο ηγεμόνας και οι κάτοικοι της πόλης τάχθηκαν στο πλευρό των δυτικών δυνάμεων της τελευταίας [[Σταυροφορίες|Σταυροφορίας]] που οργάνωνε ο Ούγγρος βασιλιάς Σιγισμούνδος του Λούξεμπουργκ. Η τραγική της κατάληξη σηματοδοτείται από τη [[μάχη της Νικόπολης]] μέσα στην ίδια χρονιά ([[25 Σεπτεμβρίου]]). Ο νικητής Βαγιαζήτ έφτασε στο Βιδίνι το [[1397]] και συνέλαβε τον Ιβάν, τον οποίο και έστειλε στην [[Προύσα]]. Μολαταύτα, ο διάδοχος του Σρατσιμίρ, [[Κωνσταντίνος Β΄ της Βουλγαρίας|Κωνσταντίνος Β']], ήλεγχε μέρος της περιοχής μέχρι το [[1422]].
| |||