Δικτυοερυθροκύτταρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τα '''δικτυοερυθροκύτταρα''' (αγγλ. reticulocytes) είναι ανώριμα [[ερυθροκύτταρο|ερυθροκύτταρα]] (ερυθρά αιμοσφαίρια). Προέρχονται από τουςτις οξύφιλουςοξύφιλες (ορθοχρωματικούςορθοχρωματικές) [[ερυθροβλάστης|ερυθροβλάστες]] έπειτα από την απώλεια του [[κυτταρικός_πυρήνας|πυρήνα]] (ελλ. αποπυρήνωση, αγγλ. enucleation) των τελευταίων κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της [[ερυθροποίηση|ερυθροποίησης]]. Συνεπώς, όπως και τα ερυθροκύτταρα, τα δικτυοερυθροκύτταρα δεδεν διαθέτουν πυρήνα. Έπειτα από στάδια ανάπτυξης και ωρίμανσηςωρίμασης στοστον [[μυελός_των_οστών|μυελό των οστών]] εισέρχονται στην κυκλοφορία του [[αίμα|αίματος]] όπου επί περίπου 24 ώρες συνεχίζουν να διαφοροποιούνται έως ότου μετατραπούν σε ώριμα ερυθροκύτταρα. Ονομάζονται δικτυοερυθροκύτταρα λόγω της παρουσίας στο κυτταρόπλασμά τους ενός δικτύου ριβοσωμικούριβοσωματικού [[RNA]] ([[RRNA|rRNA]]). Το δίκτυο αυτό καθίσταται ορατό στο μικροσκόπιο έπειτα από χρώση με [[κυανούν του μεθυλενίου]].

Η μέτρηση του ποσοστού των δικτυοερυθροκυττάρων στο αίμα είναι σημαντική για τη διάγνωση ασθενειών όπως οι διάφορες [[αναιμία|αναιμίες]]. Σε ένα υγιές άτομο το ποσοστό των δικτυοερυθροκυττάρων στο αίμα κυμαίνεται μεταξύ 0,5%-1,5%. Σε περιπτώσεις έντονης αιμορραγίας ή αναιμίας (π.χ. αιμολυτική αναιμία) όπου παρατηρείται υψηλός ρυθμός απώλειας ή/και καταστροφής των ερυθροκυττάρων, ο οργανισμός προσπαθεί να ανταπεξέλθειαντεπεξέλθει παράγοντας νέα ερυθροκύτταρα. Σε αυτές τις περιπτώσεις το ποσοστό των δικτυοερυθροκυττάρων που μετριέταιμετράται στο αίμα εμφανίζεται αυξημένο. Από την άλλη μεριάπλευρά, εάν η διαπιστωμένη απώλεια- ή καταστροφή των ερυθροκυττάρων δεν προκαλεί αύξηση του ποσοστού των δικτυοερυθροκυττάρων στο αίμα, αυτό υποδηλώνει βλάβη στοστον μυελό των οστών. Κατά συνέπεια, το ποσοστό των δικτυοερυθροκυττάρων στο αίμα αποτελεί δείκτη της ομαλής λειτουργίας του μυελού των οστών, καθώς αντιπροσωπεύει την παραγωγή κυττάρων από αυτόν πουκυττάρων, τα πολύοποία πρόσφαταμόλις απελευθερώθηκεαπελευθερώθηκαν στην κυκλοφορία του αίματος. Η κατάσταση της ύπαρξηςύπαρξη ιδιαιτέρως υψηλού ποσοστού δικτυοερυθροκυττάρων στο αίμα χαρακτηρίζεται ως [[δικτυοερυθροκυττάρωση]]. Από την άλλη πλευρά, το υπερβολικά χαμηλό ποσοστό δικτυοερυθροκυττάρων στο αίμα δύναται να είναι συνέπεια [[χημειοθεραπεία|χημειοθεραπείας]], απλαστικής αναιμίας, κακοηθειών του μυελού των οστών, προβληματικής παραγωγής [[ερυθροποιητίνη|ερυθροποιητίνης]] ή έλλειψης βιταμινών ή/και ιχνοστοιχείων (B₉, B₁₂, σιδήρου).

Η μέτρηση του ποσοστού των δικτυοερυθροκυττάρων στο αίμα γίνεται με αυτοματοποιημένο τρόπο σε [[κυτταρόμετρο ροής]] ή παρόμοιο μηχάνημα με κατάλληλο [[λέιζερ]] έπειτα από χρώση δείγματος ολικού αίματος με τη φθορίζουσα ουσία πορτοκαλόχρουν του θειαζολίου (thiazol orange) η οποία μαρκάρεισημαίνει το RNA και το DNA. Έτσι, τα [[λευκοκύτταρο|λευκοκύτταρα]] που είναι εμπύρηνα απεικονίζονται έντοναεντόνως θετικά για το πορτοκαλόχρουν του θειαζολίου, τα απύρηνα ερυθροκύτταρα είναι αρνητικά και τα δικτυοερυθροκύτταρα εμφανίζονται σε μία ενδιάμεση θέσηκατάσταση, καθώς περιέχουν μόνο RNA.<ref>{{cite book | author=Davis BH, Bigelow NC | year=1994 | chapter=Reticulocyte analysis and reticulocute maturity index | title=Flow cytometry. Methods in Cell Biology | volume=42 | editor=Darzynkiewicz Z, Crissman HA (eds.) | pages=263&ndash;74 | location=San Diego | publisher=Academic Press | isbn=0-12203-052-4 }}</ref>

Η μέτρηση του ποσοστού των δικτυοερυθροκυττάρων στο αίμα μπορεί να πραγματοποιηθεί και με τη χρήση μικροσκοπίου έπειτα από [[χρώση με Giemsa]]. Σε αυτή την περίπτωση τα δικτυοερυθροκύτταρα διακρίνονται εύκολα από τα εμπύρηνα λευκοκύτταρα, των οποίων ο πυρήνας μαρκάρεταισημαίνεται σε διάφορες αποχρώσεις του κυανού αναλόγως τοτου επίπεδοεπιπέδου συμπύκνωσής του. Σε σχέσησύγκριση με τα ερυθροκύτταρα, τα δικτυοερυθροκύτταρα εμφανίζονται ελαφρώς μεγαλύτερα σε μέγεθος και "τσαλακωμέναρικνά" (αγγλ. ruffled) μηνμη έχοντας λάβειπροσλάβει ακόμαακόμη το χαρακτηριστικό φακοειδές σχήμα των ώριμων ερυθροκυττάρων.