Αγωγιμότητα διαλυμάτων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ rv |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
<s>Εισαγωγή κειμένου</s>Η ηλεκτρική αγωγιμότητα [[διάλυμα|διαλύματος]] είναι μια μαθηματική έκφραση της ικανότητας ενός υδατικού διαλύματος να άγει το [[ηλεκτρικό ρεύμα]]. Η ικανότητα αυτή εξαρτάται από την παρουσία [[ιόντων]], το [[σθένος]] τους, την κινητικότητα τους, τη συγκέντρωση τους, τη θερμοκρασία και το [[ιξώδες]] του διαλύματος και το μέγεθος της διαφοράς δυναμικού, με την οποία γίνεται η μέτρηση.
Τα διαλύματα των περισσότερων ανόργανων οξέων και βάσεων και όλων των αλάτων είναι σχετικά καλοί αγωγοί του ρεύματος. Αντίθετα τα μόρια των οργανικών ενώσεων, που δεν διίστανται όταν διαλυθούν στο νερό, άγουν ελάχιστα ή καθόλου το ηλεκτρικό ρεύμα.
Αγωγιμότητα G είναι το ρεύμα i προς την διαφορά δυναμικού Ε που εφαρμόζεται σε δυο ηλεκτρόδια μέσα σε ένα διάλυμα. Μετριέται σε Siemens(S) και είναι το αντίστροφο της αντίστασης. Η αγωγιμότητα εξαρτάται από τα γεωμετρικά στοιχεία του αγωγού σύμφωνα με τη σχέση:
Γραμμή 84:
ii.Αγωγιμόμετρα με γέφυρα(Wheaston), που έχει ακρίβεια περίπου 0,01% , αλλά η εξισορρόπηση της γέφυρας είναι χρονοβόρα.
iii.Αγωγιμόμετρα δίχως ηλεκτρόδια, χρησιμοποιούν δυο συζευγμένα πηνία κυκλικής περιέλιξης σε συχνότητες 20-50kHz ομοαξονικά σε στεγανό περίβλημα που βυθίζεται μέσα στο υγρό. Έχουν ακρίβεια της τάξης των μερικών δεκάτων % και χρησιμοποιούνται κυρίως στην βιομηχανία.
| |||