Κυνήγι Κενταύρων (πρωτοκορινθιακή λήκυθος, Αρχαιολογικά Μουσεία Βερολίνου αρ. F2686): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η επιφάνεια της πλατιάς λαβής είναι διακοσμημένη με πλεξούδες. Το πλατύ στόμιο διακοσμείται από διπλή ομόκεντρη σειρά γλωσσιδίων. Στους ώμους έχει πλούσιες πλεξούδες με [[Νούφαρο|άνθη λωτούλοτού]] και [[ανθέμιο|φοινίκων]]. Γύρω από την κοιλιά εκτυλίσσεται σκηνή κυνηγιού του Ηρακλή με Κενταύρους που έχει τρέψει σε φυγή στο [[Φολόη|όρος της Φολόη]]ς. Στο κέντρο εικονίζεται ο νεαρός Ηρακλής γονατιστός προς τα δεξιά ενώ τεντώνει το περίτεχνα ζωγραφισμένο τόξο του με τοποθετημένο βέλος. Το πρόσωπο είναι άμουσο. Φοράει κοντό χιτώνα, μπότες και έχει κρεμασμένη την φαρέτρα του στην πλάτη. Στην δεξιά πλευρά οι Κένταυροι τρέπονται σε φυγή. Ο πρώτος Κένταυρος, αμουσος, γονατίζει θανάσιμα πληγωμένος, ενώ το αίμα ρέει. Με το δεξί βγάζει το βέλος από το δεξί του πόδι. Στο αριστερό του χέρι κρατάει όπως όλοι οι υπόλοιποι Κένταυροι ένα φουντωτό κλαδί. Τα μπροστινά πόδια των Κενταύρων είναι ανθρώπινα. Ακόμα πιο δεξιά, ένας δεύτερος Κένταυρος καλπάζει, ενώ στρέφει το σώμα του προς τα αριστερά για να βγάλει με το δεξί ένα βέλος που τον έχει τρυπήσει στον ματωμένο θώρακα. Με το αριστερό λυγίζει ένα κλαρί. Ένας τρίτος, γενειοφόρος Κένταυρος είναι πληγωμένος με δύο βέλη στην πλάτη και στο πόδι. Τέλος, ένας τέταρτος Κένταυρος καλπάζει επίσης σε φυγή και βγάζει ένα βέλος από το πόδι του. Έχει μακρυά μαλλιά, δεμένα αλογοουρά.

Το αγγείο είναι πρωτοκορινθιακό, δηλαδή αρχαιότερο των Κορινθιακών. Δεν φέρει επιγραφή του εργαστηρίου. Εξέχει των ομοίων του, διότι εισάγει ανθρώπινους χαρακτήρες στους μέχρι τότε ζωικούς διάκοσμους. Επίσης τα χρώματα, ιδίως το καφέ των σωμάτων είναι μοναδικά στο είδος τους. Το κόκκινο χρώμα του αίματος των Κενταύρων χρησιμοποιείται στην ζωγραφιά του χιτώνα του Ηρακλή, και ως υπόβαθρο των ανθισμένων λωτώνλοτών. Η τεχνική των χρωμάτων και της χαρακτικής παρουσιάζει ομοιότητες με τον διάκοσμο μυκηναϊκών σπαθιών. Επίσης ο διάκοσμος της λαβής ομοιάζει έκτυπων χάλκινων ελασμάτων της εποχής του Ομήρου, όπως μας μεταφέρει ο ποιητής στην Ιλιάδα με τον στίχο «''περί δ' άντυγα βάλλει φαεινήν τρίπλακα μαρμαρέην''» περί της τριπλής πλεξούδας.