Μυοσφαιρίνη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Petef (συζήτηση | συνεισφορές)
Petef (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 45:
Οι αναγωγικές ουσίες που χρησιμοποιούνται είναι η βενζιδίνη, η ο-τολιδίνη και η πυραμιδόνη. Οι ουσίες αυτές πρέπει να χρησιμοποιούνται με προσοχή, γιατί είναι καρκινογόνες. Δεύτερο αντιδραστήριο που απαιτείται είναι το Η<sub>2</sub>Ο<sub>2</sub> σε όξινο περιβάλλον (με οξικό οξύ).
 
====Μέτρηση μυοσφαιρίνης στιςμε ταινίες των ούρων====
Η εμπεριεχόμενη αίμη τόσο στην αιμοσφαιρίνη όσο και στη μυοσφαιρίνη παρουσιάζει δραστικότητα υπεροξειδάσης η οποία άλλωστε αποτελεί την αναζητούμενη ιδιότητα-ουσία στις ταινίες των ούρων. Η «υπεροξειδάση» στις ταινίες των ούρων καταλύει μια χρωματική αντίδραση επιφέροντας αλλαγή χρώματος.<br />
Το χρωμογόνο μίγμα συνίσταται από μια εύκολα οξειδωμένη ουσία (υπεροξείδιο του υδρογόνου Η<sub>2</sub>Ο<sub>2</sub>) που δίδει χρώμα όταν οξειδωθεί. Ο παραπάνω μηχανισμός εξηγεί μερικές αιτίες λανθασμένου αποτελέσματος:<br />
α) Ψευδώς θετικό αποτέλεσμα εφόσον στο δείγμα που ελέγχεται εισέρχεται και άλλη, πλην του αίματος, πηγή υπεροξειδάσης.<br />
β) Ψευδώς θετικό αποτέλεσμα εφόσον στο δείγμα βρεθούν τα ισχυρά οξειδωτικά (π.χ. απολυμαντικές ουσίες) που μπορούν να οξειδώσουν κατ’ ευθείαν το υπόστρωμα δίδοντας χρώμα, χωρίς καν την ύπαρξη υπεροξειδάσης.<br />
γ) Ψευδώς αρνητικό αποτέλεσμα εφόσον στο δείγμα υπάρχουν ισχυρές αντιοξει-δωτικές ουσίες (π.χ. ασκορβικό οξύ) που δεσμεύουν και καταστρέφουν το Η<sub>2</sub>Ο<sub>2</sub> με αποτέλεσμα να μην οξειδώνεται το χρωμογόνο υπόστρωμα.
 
==Βιβλιογραφία==
# Ιωαννίδης Ι. Κλινική χημεία Ι – Ανάλυση ούρων, Εκδόσεις Γιαχούδη 2004, Θεσσαλονίκη, ISBN: 960-7425-42-1