Ολλανδική Δημοκρατία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η ευρύτερη περιοχή της σημερινής [[Ολλανδία|Ολλανδίας]], μαζί με το σημερινό [[Βέλγιο]], το [[Λουξεμβούργο]] και όμορα εδάφη, αναφέρεται κατά τη βασιλεία του [[Κάρολος Κουίντος|Καρόλου Ε']], αυτοκράτορα της [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] και βασιλιά της [[Ισπανία|Ισπανίας]] κατά τον 16ο αιώνα, ως μέρος των ισπανικών Δεκαεπτά Επαρχιών των Κάτω Χωρών. Το 1568 είναι η αρχή του [[Ογδοηκονταετής Πόλεμος|Ογδοηκονταετούς Πολέμου]] μεταξύ των επαρχιών αυτών και της Ισπανίας, για τα κυριαρχικά δικαιώματα σε αυτές. Το 1579, το βόρειο τμήμα των δεκαεπτά επαρχιών σχημάτισε την Ένωση της [[Ουτρέχτη|Ουτρέχτης]], η οποία ουσιαστικά αποτέλεσε μία συμφωνία αλληλοϋποστήριξης μεταξύ τους στην άμυνα απέναντι στον ισπανικό στρατό. Η Ένωση της Ουτρέχτης αναφέρεται και ως το πρώτο ιστορικό σημείο εμφάνισης των Κάτω Χωρών ως ξεχωριστής θεσμικής οντότητας. Το 1581 οι βόρειες επαρχίες υιοθέτησαν τη ''Δήλωση της Άρνησης'', με την οποία διακήρυξαν την ανεξαρτησία τους και αποκήρυξαν το [[Φίλιππος Β΄ της Ισπανίας|Φίλιππο Β΄ της Ισπανίας]], γιο του Καρόλου Ε΄. Ο αγώνας των Ολλανδών ενάντια στους Ισπανούς επηρέασε τη βασίλισσα [[Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας]], η οποία το 1585 υπέγραψε συνθήκη μαζί τους, με την υπόσχεση αποστολής στρατού για την υποστήριξή τους στον πόλεμο για την ανεξαρτησία τους. Το Δεκέμβριο του ίδιου έτους, περίπου 7.500 στρατιώτες έφτασαν στην Ολλανδία από την Αγγλία, κάτω από τις διαταγές του [[Ρόμπερτ Ντάντλεϊ, 1ος Κόμης του Λέστερ|Ρόμπερτ Ντάντλεϊ]], κόμη του [[Λέστερ]]. Ο αγγλικός στρατός αναλώθηκε όμως σε ανώφελες εκστρατείες στην ευρύτερη περιοχή, χωρίς η δράση του να έχει κάποιο ουσιαστικό αντίκτυπο στην ολλανδική εξέγερση. Ο Ντάντλεϊ επέστρεψε το 1586 στην Ολλανδία με νέο στρατό, αλλά ούτε και τότε συνεισέφερε σε κάποιο σημαντικό αποτέλεσμα. Ο Φίλιππος Β΄ της Ισπανίας δεν ήταν διατεθειμένος να παραδώσει τις Κάτω Χώρες και ο πόλεμος συνεχίστηκε μέχρι και το 1648, όταν ο βασιλιάς [[Φίλιππος Δ΄ της Ισπανίας]] αναγνώρισε τελικώς την ανεξαρτησία των επτά βορειοδυτικών επαρχιών της περιοχής, με τη συνθήκη ειρήνης του [[Μίνστερ|Μύνστερ]]. Τμήματα των νότιων επαρχιών παρέμειναν στην κατοχή των Ολλανδών και έτσι αποτέλεσαν και αυτά μέρος του νέου ανεξάρτητου κράτους.▼