Ολλανδική Δημοκρατία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 21:
Μέχρι το 16ο αιώνα, οι Κάτω Χώρες, περίπου η σημερινή [[Ολλανδία]], το [[Βέλγιο]] και το [[Λουξεμβούργο]], αποτελούντο από έναν αριθμό δουκάτων, κομητειών και επισκοπάτων, τα περισσότερα εκ των οποίων ήταν υπό την κυριαρχία της [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]]. Ειδικότερα, οι περισσότερες από τις Κάτω Χώρες είχαν περάσει από την παλαιότερη κυριαρχία του Οίκου της [[Βουργουνδία|Βουργουνδίας]], σε αυτή του [[Οίκος των Αψβούργων|Οίκου των Αψβούργων]]. Η ευρύτερη περιοχή της σημερινής Ολλανδίας, μαζί με το σημερινό Βέλγιο, το Λουξεμβούργο και όμορα εδάφη, αναφέρεται κατά τη βασιλεία του [[Κάρολος Κουίντος|Καρόλου Ε']], αυτοκράτορα της [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] και βασιλιά της [[Ισπανία|Ισπανίας]] κατά τον 16ο αιώνα, ως μέρος των ισπανικών Δεκαεπτά Επαρχιών των Κάτω Χωρών.
Το 1549, ο Κάρολος Ε' εξέδωσε θέσπισμα, που ένωνε περαιτέρω τις Δεκαεπτά Επαρχίες υπό την ηγεσία του. Τον Κάρολο διαδέχτηκε ο γιος του, [[Φίλιππος Β' της Ισπανίας|Φίλιππος Β']]. Το 1568, οι Κάτω Χώρες, υπό τον [[Γουλιέλμος
Ο αγώνας των Ολλανδών ενάντια στους Ισπανούς επηρέασε τη βασίλισσα [[Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας]], η οποία το 1585 υπέγραψε συνθήκη μαζί τους, με την υπόσχεση αποστολής στρατού για την υποστήριξή τους στον πόλεμο για την ανεξαρτησία τους. Το Δεκέμβριο του ίδιου έτους, περίπου 7.500 στρατιώτες έφτασαν στην Ολλανδία από την Αγγλία, κάτω από τις διαταγές του [[Ρόμπερτ Ντάντλεϊ, 1ος Κόμης του Λέστερ|Ρόμπερτ Ντάντλεϊ]], κόμη του [[Λέστερ]]. Ο αγγλικός στρατός αναλώθηκε όμως σε ανώφελες εκστρατείες στην ευρύτερη περιοχή, χωρίς η δράση του να έχει κάποιο ουσιαστικό αντίκτυπο στην ολλανδική εξέγερση. Ο Ντάντλεϊ επέστρεψε το 1586 στην Ολλανδία με νέο στρατό, αλλά ούτε και τότε συνεισέφερε σε κάποιο σημαντικό αποτέλεσμα. Ο Φίλιππος Β΄ της Ισπανίας δεν ήταν διατεθειμένος να παραδώσει τις Κάτω Χώρες και ο πόλεμος συνεχίστηκε μέχρι και το 1648, όταν ο βασιλιάς [[Φίλιππος Δ΄ της Ισπανίας]] αναγνώρισε τελικώς την ανεξαρτησία των επτά βορειοδυτικών επαρχιών της περιοχής, με τη συνθήκη ειρήνης του [[Μίνστερ|Μύνστερ]]. Τμήματα των νότιων επαρχιών παρέμειναν στην κατοχή των Ολλανδών και έτσι αποτέλεσαν και αυτά μέρος του νέου ανεξάρτητου κράτους.
| |||