Ολλανδική Δημοκρατία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το 1549, ο Κάρολος Ε' εξέδωσε θέσπισμα, που ένωνε περαιτέρω τις Δεκαεπτά Επαρχίες υπό την ηγεσία του. Τον Κάρολο διαδέχτηκε ο γιος του, [[Φίλιππος Β' της Ισπανίας|Φίλιππος Β']]. Το 1568, οι Κάτω Χώρες, υπό τον [[Γουλιέλμος Α΄ της Οράγγης|Γουλιέλμο Α' της Οράγγης]], εξεγέρθηκαν ενάντια στους Ισπανούς εξαιτίας της βαριάς φορολογίας, του διωγμού των [[Προτεσταντισμός|Προτεσταντών]] από τους καθολικούς της κυβέρνησης και τις προσπάθειες του Φιλίππου Β' να εκμοντερνίσει και συγκεντροποιήσει τις απαρχαιωμένες μεσαιωνικές κυβερνητικές δομές των επαρχιών. Αυτή ήταν η αρχή του [[Ογδοηκονταετής Πόλεμος|Ογδοηκονταετούς Πολέμου]] μεταξύ των επαρχιών αυτών και της Ισπανίας, με ουσιαστικότερο διακύβευμα τα κυριαρχικά δικαιώματα σε αυτές. Το 1579, το βόρειο τμήμα των δεκαεπτά επαρχιών σχημάτισε την Ένωση της [[Ουτρέχτη|Ουτρέχτης]], η οποία ουσιαστικά αποτέλεσε μία συμφωνία αλληλοϋποστήριξης μεταξύ τους στην άμυνα απέναντι στον ισπανικό στρατό. Η Ένωση της Ουτρέχτης αναφέρεται και ως το πρώτο ιστορικό σημείο εμφάνισης των Κάτω Χωρών ως ξεχωριστής θεσμικής οντότητας. Το 1581 οι βόρειες επαρχίες υιοθέτησαν τη ''Δήλωση της Άρνησης'', με την οποία διακήρυξαν την ανεξαρτησία τους και αποκήρυξαν το Φίλιππο Β'.

 

Το 1582 οι Ηνωμένες Επαρχίες κάλεσαν το Φραγκίσκο, Δούκα του Ανζού να ηγηθεί του αγώνα τους, αλλά ύστερα από την αποτυχημένη απόπειρα κατάληψης της [[Αμβέρσα|Αμβέρσας]] το 1583, ο δούκας εγκατέλειψε τις Κάτω Χώρες. Μετά τη δολοφονία του Γουλιέλμου της Οράγγης το 1584, τόσο ο [[Ερρίκος Γ΄ της Γαλλίας]] όσο και η [[Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας]], απέρριψαν την προσφορά της επικυριαρχίας. Παρόλα αυτά, η Ελισάβετ συμφώνησε να μετατρέψει τις Ηνωμένες Επαρχίες σε [[προτεκτοράτο]] της Αγγλίας (Συνθήκη Νόνσουχ, 1585) και έστειλε τον κόμη του Λέστερ ως στρατηγό-κυβερνήτη. Έτσι, το Δεκέμβριο του ίδιου έτους, περίπου 7.500 στρατιώτες έφτασαν στην Ολλανδία από την Αγγλία, κάτω από τις διαταγές του [[Ρόμπερτ Ντάντλεϊ, 1ος Κόμης του Λέστερ|Ρόμπερτ Ντάντλεϊ]], κόμη του [[Λέστερ]]. Ο αγγλικός στρατός αναλώθηκε όμως σε ανώφελες εκστρατείες στην ευρύτερη περιοχή, χωρίς η δράση του να έχει κάποιο ουσιαστικό αντίκτυπο στην ολλανδική εξέγερση. Το όλο σύστημα αποδείχτηκε αναποτελεσματικό και αν και ο Ντάντλεϊ επέστρεψε το 1586 στην Ολλανδία με νέο στρατό, ούτε τότε συνεισέφερε σε κάποιο σημαντικό αποτέλεσμα.