Κίνημα Εθνικής Αμύνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 4:
Στις [[22 Σεπτεμβρίου]] του [[1915]], ο Βενιζέλος κάλεσε τους Αγγλογάλους στην Θεσσαλονίκη χωρίς έγκριση από τον Βασιλιά και την Βουλή, παραβαίνοντας έτσι την επίσημη Ελληνική [[ουδετερότητα]]. Οι Αγγλογάλλοι προχώρησαν στην κατάληψη της [[Θεσσαλονίκη]]ς σύμφωνα με τα σχέδια τους για το Μακεδονικό μέτωπο και κατόπιν αδείας του πρωθυπουργού Ελ. Βενιζέλου - η οποία δόθηκε χωρίς την συγκατάθεση της Βουλής. Τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου Ιταλοί και Γάλλοι κατέλαβαν την [[Κέρκυρα]] συγκεντρώνοντας εκεί τα υπολείμματα του Σερβικού στρατού και τη Σερβική κυβέρνηση. Με το τέλος του 1915 είχε γίνει πια φανερό ότι η Ελλάδα δεν μπορούσε να επιβάλλει την ουδετερότητά της.
Μία ομάδα πολιτών της Μακεδονίας και αξιωματικών βλέποντας τον κίνδυνο να δώσουν οι σύμμαχοι τη [[Θεσσαλονίκη]] και τη [[Μακεδονία (διαμέρισμα)|Μακεδονία]] στους Σέρβους, αλλά και πιστεύοντας στις ωφέλειες για την Ελλάδα από πιθανή νίκη των Αγγλογάλλων, σκέφθηκε την κήρυξη επαναστάσεως, για την έξοδο της Ελλάδας στον πόλεμο υπέρ των δυνάμεων της Αντάντ (Συνεννοήσεως). Η ομάδα αυτή ονομάσθηκε «Επιτροπή Εθνικής Αμύνης» και την αποτελούσαν οι [[Δημήτριος Δίγκας]], [[Περικλής Ι. Αργυρόπουλος|Περικλής
Αρκετοί αξιωματικοί της Κρητικής χωροφυλακής ήταν ήδη μυημένοι στα της Επιτροπής Εθνικής Αμύνης, όπως για παράδειγμα ο διοικητής της πρώτης μοιραρχίας [[Ευάγγελος Σαρρής]] ο οποίος είχε νυμφευθεί στην Θεσσαλονίκη την [[Καλλιόπη Τάττη]] (δισέγγονη του φιλικού [[Κωνσταντίνος Τάττης|Κωνσταντίνου Τάττη]]) και συνδεόταν με συγγενικούς δεσμούς με τον Α. Ζάννα.
| |||