Αντίγονος ο Μονόφθαλμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

μ
καμία σύνοψη επεξεργασίας
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 64:
|}
 
Οι ισχυρότεροι σατράπες της αυτοκρατορίας ([[Κάσσανδρος]], [[Σέλευκος Α' Νικάτωρ|Σέλευκος]], [[Πτολεμαίος ο Σωτήρ|Πτολεμαίος]] και [[Λυσίμαχος]]) αυτοανακηρύχθηκαν και αυτοί βασιλείς αντιδρώντας στον Αντίγονο, ο οποίος τελικά βρέθηκε αντιμέτωπος και με τους τέσσερις. Ο Αντίγονος απαίτησε από τον Κάσσανδρο την άνευ όρων υποταγή της Μακεδονίας. Οι άλλοι τρεις του επιτέθηκαν και αναγκάστηκε να ανακαλέσει το γιο του από την Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι σημείωνε εκεί τη μια επιτυχία μετά την άλλη, και να κινηθεί κατά του Λυσίμαχου. Ο στρατός πατέρα και γιούγιου ηττήθηκε από τις συνδυασμένες δυνάμεις του Σέλευκου και του Λυσίμαχου στην αποφασιστική [[Μάχη της Ιψού]] το [[301 π.Χ.]] Ο Αντίγονος σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της μάχης, από ακόντιο. Ήταν ογδόντα ενός ετών.
 
Με το θάνατό του τερματίζεται και κάθε προσπάθεια επανένωσης της αυτοκρατορίας του Αλέξανδρου. Οι νικητές διαχώρισαν τα βασίλειά τους και το μεγαλύτερο μέρος της επικράτειας του Αντίγονου δόθηκε στον Σέλευκο και στον Λυσίμαχο.
Γραμμή 85:
Ένας κυνικός φιλόσοφος του ζήτησε μία δραχμή. Ο Αντίγονος απόρησε : ''«Μα δεν ταιριάζει σ’ ένα βασιλιά να τη δώσει». –«Τότε δος μου ένα τάλαντο»'' προσπάθησε να επωφεληθεί ο άλλος. –''«Αλλά δεν ταιριάζει σ’ ένα κυνικό να το πάρει»''.<ref>''[[Πλούταρχος]], Ηθικά, Στρατηγών και Βασιλέων αποφθέγματα'', 182, 15.</ref>
 
Οι ασωτείεςασωτίες του Δημητρίου ήταν προσφιλής στόχος της ειρωνείας του Αντίγονου :
Όταν κάποτε γύρισε από μακριά ο Δημήτριος, αγκάλιασε θερμά και καταφιλούσε τον πατέρα του, ο οποίος του είπε γελώντας : ''«Την Λάμια, γιε μου, νομίζεις ότι φιλάς;»'' <ref>[[Πλούταρχος]], ''Δημήτριος'', XIΧ, 4.</ref>
–Μιαν άλλη φορά, ο Δημήτριος, ύστερα από πολυήμερη απουσία λόγω οινοποσίας, δικαιολογήθηκε στον πατέρα του ότι τον χτύπησε ρεύμα. ''«Το έμαθα»'' είπε ο Αντίγονος. ''«Αλλά ήταν άραγε Θασίτικο ή Χιώτικο ;»''<ref>Πλούταρχος, ''Δημήτριος'', XIΧ, 5.</ref>